Στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» δημοσιεύθηκε χτες ο
νέος «Κώδικας Δεοντολογίας» των τραπεζών, σχετικά με τους γενικούς κανόνες που
θα διέπουν τους τρόπους διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων.
Στην πραγματικότητα, συμπληρώνεται το
νομοθετικό οπλοστάσιο, με κατεύθυνση την άρση της όποιας παρεχόμενης προστασίας
ακόμη και
για την πρώτη κατοικία, ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί
απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία επιχειρούν να στριμώξουν σε
νέες συνεννοήσεις με τις τράπεζες, ακόμη και με την παραχώρηση του
ακινήτου και με τη διαμονή σε αυτό με την πληρωμή ενοικίου.
Στις τραπεζικές «λύσεις διευθέτησης», για
τα λαϊκά νοικοκυριά, συγκαταλέγονται και τα παρακάτω:
- «Εθελοντική παράδοση» του ακινήτου. Με
αυτό το πλαίσιο, ο δανειολήπτης, που αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος
μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια σε
συμφωνία με την τράπεζα «διατυπώνεται σαφώς ο τρόπος διευθέτησης» για
τυχόν υπολειπόμενα ποσά.
- Πώληση και ενοικίαση του ακινήτου. Με
αυτό το πλαίσιο, ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου
στην τράπεζα και στη συνέχεια μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην
κατοικία του έναντι ενοικίου, «για μια ελάχιστη περίοδο». Με το
συγκεκριμένο μέτρο στηρίζονται οι ισολογισμοί των τραπεζών, στις οποίες θα
ανήκει η ακίνητη ιδιοκτησία των πελατών τους.
- «Εθελοντική εκποίηση ακινήτου». Με
αυτό, ο δανειολήπτης προχωρά «οικειοθελώς» στην πώληση του ακινήτου σε
τρίτους, μετά από σύμφωνη γνώμη της τράπεζας. Σε περίπτωση που το τίμημα
πώλησης είναι χαμηλότερο από την οφειλή, η τράπεζα προχωρά σε «διαγραφή»
του υπολειπόμενου ποσού.
- Υπό προϋποθέσεις, προβλέπονται ρυθμίσεις όπως αυτές που ήδη εφαρμόζουν
οι τράπεζες (χρονική μετακύλιση, μείωση επιτοκίων κ.ά.).
- «Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης». Μπορεί να περιλαμβάνει
ενέργειες όπως η αλλαγή της διοίκησης, η πώληση περιουσιακών στοιχείων, ο
περιορισμός του κόστους κ.ά.
- Συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο.
Τα παραπάνω συνθέτουν το μωσαϊκό των
μαζικών αναδιαρθρώσεων, των συγχωνεύσεων και των εξαγορών σε βιώσιμες
επιχειρήσεις και ομίλους, αλλά και σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής
με «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».
Σε κάθε περίπτωση, το κύριο ζήτημα σε
αυτήν τη φάση είναι αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με αιχμή τα
μεγάλα επιχειρηματικά, γεγονός που φαίνεται να συνδέεται με την υπό διαμόρφωση δευτερογενή
αγορά τραπεζικών δανείων. Αυτή, με τη σειρά της, έρχεται να «κουμπώσει» με
τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, με
τις νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση
της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.
Επιπλέον, στην «τυποποιημένη
κατάσταση οικονομικής πληροφόρησης» που ο οφειλέτης θα υποβάλει
υποχρεωτικά στην τράπεζα, μεταξύ άλλων, πρέπει να αναγράφει σε ειδικές λίστες:
- Την αξία της ακίνητης περιουσίας και
μάλιστα αναλυτικά για κάθε τεμάχιο γης (ποσοστό συνιδιοκτησίας, είδος
εμπράγματου δικαιώματος).
- Τα ποσά από τις μεικτές και καθαρές αποδοχές από μισθούς και συντάξεις, τα επιδόματα από φορείς του Δημοσίου
(π.χ. ανεργίας, ΕΚΑΣ), τα ποσά βοήθειας από ιδιώτες (π.χ. από οικογενειακά
πρόσωπα), καθώς και το σύνολο του εισοδήματος από κάθε πηγή
προέλευσης.
Μιλάμε, δηλαδή, για ένα πλήρες και
διαρκές φακέλωμα κάθε χρεωμένου λαϊκού νοικοκυριού, ακριβώς για να
καθορίζεται η περιβόητη «μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής».
