Τελικά μόνο για όλους δεν είναι το πρόγραμμα . Μας δουλεύουν ψιλό γαζί
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για το πρόγραμμα κοινωνικού
τουρισμού που υποτίθεται πως αναβιώνει η κυβέρνηση.
Υπήρξαν οι ανακοινώσεις του υπουργού Εργασίας πριν μερικές μέρες που
έδειξαν ότι εμπαίζει κυριολεκτικά το λαό.
Δηλαδή, ανακοίνωσε ότι θα υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα που αποκλείει συνταξιούχους, περιορίζει το ανώτατο όριο ημερών επιδότησης από 7 σε 5,
κόβει τα ποσά της επιδότησης και άρα ο ωφελούμενος θα πρέπει να βάλει
από την τσέπη του και μπαίνει φραγμός στους μακροχρόνια άνεργους και
νέους άνεργους.
Για να γίνει κατανοητό τι συμβαίνει αρκεί τούτο:
Το "νέο πρόγραμμα" προσφέρει μόλις 110.000
εισιτήρια
για τη διετία 2013 - 2014,
όταν την τελευταία χρονιά πριν την κατάργηση
της Εργατικής Εστίας
το 2011, ο αριθμός των εισιτηρίων ξεπερνούσε
τις 500.000!
Οι διακοπές, η αναψυχή είναι δικαίωμα, ζωτική ανάγκη των εργαζομένων και όχι πολυτέλεια. Και είναι γνωστό ότι φέτος, 7 στις 10 λαϊκές οικογένειες δεν κάλυψαν αυτή τους την ανάγκη. Οι ολιγοήμερες διακοπές, μια μικρή ανάσα στα νησιά για χιλιάδες εργατικές- λαϊκές οικογένειες, για τις οικογένειες των ανέργων, που τις έχει γονατίσει η καπιταλιστική κρίση, έχει γίνει "άπιαστο όνειρο".
'Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αντιληφθεί κάποιος την ταξικότητα του ζητήματος:
Το ταξίδι στα νησιά είναι απαγορευμένο για τη συντριπτική πλειοψηφία. Κι αυτοί που τα καταφέρνουν κάνουν μεγάλες θυσίες.
Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι πανάκριβα. Την τελευταία δεκαετία οι τιμές τους αυξήθηκαν πάνω από 300%. Νέες αυξήσεις στην καρδιά του καλοκαιριού στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια της οικονομικής θέσης και στα ναύλα των οχημάτων εξασφάλισε η συγκυβέρνηση στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, που τέθηκε σε ισχύ από την Τρίτη 23 Ιούλη.
Είναι η τρίτη αύξηση των εισιτηρίων μέσα σε περίπου ένα χρόνο! Επιπλέον, τα καράβια κάθε χρόνο γίνονται λιγότερα, γιατί αυτό συμφέρει την κερδοφορία των εφοπλιστών, μετατρέποντας ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι σε ταλαιπωρία.
Πολλά από τα πλοία είναι υπέργηρα, ταξιδεύουν ασταμάτητα, χωρίς την απαιτούμενη συντήρηση, με αποτέλεσμα τις απανωτές βλάβες.
Τα ωράρια είναι εξαντλητικά για τους ναυτεργάτες των πληρωμάτων που στην πλειοψηφία τους παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες.
Άλλο παράδειγμα: Αυτό που συμβαίνει με τα διόδια στους εθνικούς οδικούς άξονες.
Πώς να πληρώσει μια εργατική οικογένεια μόνο για διόδια για Αθήνα - Καλαμάτα για περίπου 200 χλμ. δρόμο, 25,2 ευρώ (με επιστροφή) ή για Αθήνα - Πάτρα, για άλλα 200 χλμ. δρόμο, 12,60 ευρώ ή ακόμα χειρότερα για Αθήνα - Θεσσαλονίκη στοιχίζει 46 ευρώ;
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με την ιδιωτικοποίηση των οδικών αξόνων, τα χαράτσια διοδίων αυξήθηκαν ακόμη και πάνω από 500% για ορισμένες κατηγορίες οχημάτων, ενώ διαρκώς νέοι σταθμοί είσπραξης ξεφυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια!
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μέσα από τον κοινό αγώνα τους πρέπει να αποκρούσουν την αντιλαϊκή πολιτική που συντρίβει κάθε εργατικό δικαίωμα και να την ανατρέψουν.
Να διεκδικήσουν: Λαϊκό τουρισμό, ώστε να εξασφαλιστεί η ικανοποίηση της ανάγκης των λαϊκών οικογενειών στην αναψυχή, την ξεκούραση, με δωρεάν φτηνές, προσιτές υπηρεσίες και υποδομές.
Να παλέψουν για ουσιαστική διεύρυνση των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού και κυρίως για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, ώστε να έχουν όλοι δουλειά με δικαιώματα, ελεύθερο χρόνο και παροχές που θα καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
