παιδικοί σταθμοί για να φιλοξενήσουν τα παιδιά νέων ζευγαριών, λαϊκών οικογενειών. Αγωνία, ερωτηματικά, ανασφάλεια. Θα εγκριθεί η αίτηση που έχω κάνει; Πόσο θα πρέπει να πληρώσω; Θα έχουν γίνει προσλήψεις εργαζομένων στους σταθμούς ή θα πρέπει να περιμένω να δω αν και πότε πάρουν το παιδί μου; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν κάθε λαϊκή οικογένεια αυτές τις μέρες. Τα στοιχεία που ανακοινώνει η κυβέρνηση, σχετικά με τον αριθμό των παιδιών που δε θα γίνουν δεκτά σε παιδικούς σταθμούς για τη φετινή χρονιά και που αφορούν αποκλειστικά και μόνο το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που είναι δωρεάν, δεν αποτυπώνουν ούτε καν στο ελάχιστο την πραγματική κατάσταση και το μέγεθος του προβλήματος. Συνολικά στην Αχαΐα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, κατατέθηκαν αιτήσεις για 3.106 παιδιά, ενώ 1.860 είναι οι προσφερόμενες θέσεις σε δημοτικούς και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Άρα, μένουν εκτός πάνω από 1.200 παιδιά. Στο Δήμο Πατρέων μένουν εκτός παιδικών σταθμών περίπου 740 παιδιά αφού, σύμφωνα με στοιχεία, έγιναν συνολικά 1.777 αιτήσεις, ενώ η δυναμικότητα των σταθμών εξυπηρετεί μόλις 1.035. Στην πραγματικότητα τα παιδιά που μένουν εκτός είναι πολύ περισσότερα, αφού κάνοντας πιο αυστηρές τις προϋποθέσεις ένταξης στο πρόγραμμα, πολλοί γονείς δεν υπέβαλαν καν αίτηση καθώς ήξεραν εκ των προτέρων ότι θα κοπούν.
Η πολιτική της ΕΕ που υλοποιείται από τα κόμματα της κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στηρίζεται από τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των κονδυλίων και για την προσχολική αγωγή, κατ' επέκταση τις ελλείψεις προσωπικού και υποδομών, τη μη ανανέωση συμβάσεων εργαζομένων κ.λπ. Ο στόχος τους είναι σαφής: να φεύγει όλο και περισσότερο η ευθύνη από το κράτος, να απαξιώνεται η προσχολική αγωγή, οι λαϊκές οικογένειες να βάζουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη πληρώνοντας τροφεία και στο κομμάτι αυτό να μπαίνουν ιδιώτες.
Η προσχολική αγωγή δεν είναι πολυτέλεια. Είναι βασική ανάγκη. Και ως τέτοια πρέπει ν' αντιμετωπίζεται. Ποιος ασχολείται, για παράδειγμα, με το τι εφόδια παίρνει ένα παιδί μέσα σ' ένα βρεφονηπιακό σταθμό; Ποιος καθορίζει το τι μαθαίνει ένα παιδί, τι πρέπει να μάθει στην ηλικία των 3, 4 ή 5 ετών; Πώς είναι δυνατόν οι βρεφονηπιοκόμοι να έχουν το μυαλό τους στη δουλειά τους, όταν δεν ξέρουν εάν τον επόμενο μήνα θα έχουν δουλειά; Η πλειοψηφία των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς είναι συμβασιούχοι με 2μηνες, 6μηνες ή 8μηνες συμβάσεις. Πώς συμβιβάζεται αυτή η άθλια εργασιακή σχέση με το τόσο ευαίσθητο λειτούργημα της διαπαιδαγώγησης μικρών παιδιών; Παρ' όλ' αυτά, οι εργαζόμενες γυναίκες, που στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τους γονείς που πάνε τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς, με αυτοθυσία προσπαθούν να φροντίσουν τα βρέφη και τα νήπια.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι λαϊκές οικογένειες, τα νέα ζευγάρια χρειάζεται να απαντήσουν με την πάλη τους για το δικαίωμα των παιδιών στη δημόσια και δωρεάν Προσχολική Αγωγή. Να διεκδικήσουν μέσα από τα σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές, τους μαζικούς φορείς:
Άμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους για ν' αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση.
Να γίνουν δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που ζουν στη χώρα μας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Άμεση αξιοποίηση κρατικών δημοτικών κτιρίων.
Να καταργηθούν τα τροφεία και οι πληρωμές από τους γονείς.
Να μην κλείσει κανένας σταθμός. Να μην γίνει καμία απόλυση εργαζομένου. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Αποκλειστικά κρατικούς, δημόσιους, δωρεάν, σύγχρονους και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα του φαγητού, μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό.
Ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/8 ΣΤΙΣ 10.00 ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ»
902.gr
