Μεγάλοι κερδισμένοι από τη διάλυση της Κοινωνικής
Ασφάλισης είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ιδιωτικής ασφάλισης, οι οποίοι
τρίβουν τα χέρια τους για τα νέα τεράστια πεδία κερδοφορίας που τους
εξασφαλίζονται. Σε ορισμένους κλάδους, όπως σε αυτόν της πληροφορικής που
συγκεντρώνει χιλιάδες νέους εργαζόμενους, το... (μαύρο) μέλλον που ετοιμάζουν
για το σύνολο της εργατικής τάξης είναι ήδη εδώ. Η ίδια η εργοδοσία σπρώχνει
τους εργαζόμενους στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης. Πλέον, στις περισσότερες
εταιρείες πληροφορικής όταν πιάνει ένας εργαζόμενος δουλεία μαζί με τη σύμβασή
του υπογράφει και την ιδιωτική ασφάλιση και κάποια ασφάλεια ζωής. Οι κυριότερες
ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες στην πληροφορική είναι η MetLife και η
Interamerican.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Στη NOKIA και στη Unify δίνουν
στους εργαζόμενους ορισμένα προσπέκτους που περιγράφουν τι ακριβώς περιλαμβάνει
το πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης, ποιες εξετάσεις καλύπτει κ.λπ. Η ιδιωτική
ασφάλιση παρέχεται σαν “benefit” όπως χαρακτηριστικά το παρουσιάζουν, σαν κάτι
που αποδεικνύει ότι η εργοδοσία νοιάζεται για τους εργαζόμενους. Σε άλλες
επιχειρήσεις, όπως στην Accenture και την Upstream γίνονται και σχετικά σεμινάρια
στους νεοπροσλαμβανόμενους απευθείας από την ιδιωτική ασφαλιστική. Στη Vodafone
όσοι έχουν απευθείας σύμβαση με την εταιρεία έχουν και παροχή ιδιωτικής
ασφάλισης. Για τους επινοικιαζόμενους εργαζόμενους γίνονται σεμινάρια από
εταιρείες ιδιωτικής ασφάλισης στα οποία οι εργαζόμενοι παροτρύνονται να
συναινέσουν στο να τους κρατούνται λεφτά από το μισθό τους για να έχουν
ιδιωτική ασφάλιση. Όσοι δεν επιλέγουν την ιδιωτική ασφάλιση, συμπληρώνουν χαρτί
αιτιολόγησης της απόφασής τους.
Η εργοδοσία και τα κοράκια των ασφαλιστικών
έχουν σαν πάτημα την κατάσταση που διαμορφώνεται με τη διάλυση της δημόσιας
Κοινωνικής Ασφάλισης.
Πολλοί εργαζόμενοι σκέφτονται: “Δε γίνεται να είμαι
μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή και να προγραμματίζω μέχρι τα 67. Αφού δεν
πρόκειται να πάρω ποτέ σύνταξη από το ασφαλιστικό μου ταμείο, αναγκαστικά θα
πληρώσω κάτι παραπάνω και θα κάνω μια ιδιωτική ασφάλιση”.
Η Κοινωνική Ασφάλιση, όμως, δεν είναι κάτι που
χαρίστηκε στους εργαζόμενους. Κατακτήθηκε με αίμα και θυσίες και δεν πρέπει
κανείς να συναινέσει έτσι απλά στην κατάργησή της. Ακόμα, όλοι οι εργαζόμενοι,
ανεξάρτητα από το αν επιλέγουν την ιδιωτική ασφάλιση ή όχι, συνεχίζουν να
πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Δεν πρέπει να αποδεχτούν, λοιπόν, σαν κάτι
φυσιολογικό το ότι “δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη” ή ότι “αν αρρωστήσουμε πρέπει
να πληρώσουμε”.
Η κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι για τους
νέους εργαζόμενους αιτία πολέμου! Να μην τους επιτρέψουμε να ολοκληρώσουν το
έγκλημα που έχουν σχεδιάσει εδώ και δεκαετίες
