Κροκοδείλια δάκρυα για την υπογεννητικότητα
της Κάλι Καρά
Όπως δείχνουν τα στοιχεία τηςEurostat και του OOΣΑ στα οποία βασίστηκαν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών που εδρεύει στο Ρόστοκ, όσο περισσότερο αυξάνεται η ανεργία τόσο μειώνονται οι γεννήσεις με μια σχέση αντίστροφης αναλογίας. Η οικονομική κρίση επιδείνωσε την προϋπάρχουσα τάση υπογεννητικότητας στην Ευρώπη.
Και στη χώρα μας, η πτώση στις γεννήσεις συμβαδίζει με την αύξηση της ανεργίας και όχι μόνο. Προ κρίσης η Eurostat προέβλεπε ότι στην Ελλάδα το 2030, κατά μέσο όρο, οι γεννήσεις θα είναι περίπου 8,7 ανά χίλιους κατοίκους, ενώ οι θάνατοι 10,7 ανά χίλιους κατοίκους.
Ήδη στη χώρα μας οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 5,69% μέσα σε ένα χρόνο, ενώ οι θάνατοι παρουσίασαν αύξηση κατά 5%.
Ποια, όμως, είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους αριθμούς της υπογεννητικότητας;
Οι στρατηγικές αναδιαρθρώσεις σε επίπεδο ΕΕ πυροβολούν τη μητρότητα. Η νέα γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την ανεργία,
την ανασφάλεια, την περιπλάνηση σε ολιγόμηνες κακοπληρωμένες δουλειές χωρίς ωράριο, αλλά και την έλλειψη κοινωνικών υποδομών Υγείας, Πρόνοιας.
Οι όποιες ισχνές παροχές για τη μητρότητα επενδύονται με το μανδύα του «συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων», της «συμφιλίωσης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής».
Η υποχρέωση του κράτους να παρέχει δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες για τη στήριξη της οικογένειας καταργείται. Μπαίνει η υποχρέωση του νέου ζευγαριού και ιδιαίτερα της νέας μητέρας να συνδυάσει την ευθύνη και τη φροντίδα της οικογένειας, με την εργασία, όταν την έχει.
Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι συνέπειές τους στις εργασιακές σχέσεις των νέων, στο ωράριο εργασίας, στους μισθούς μεγαλώνουν τα εμπόδια για τη δημιουργία οικογένειας. Μια σειρά από τις εναπομείνασες ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις εργαζόμενες μητέρες έχουν αρθεί. Περικοπή του επιδόματος τοκετού για όσες γυναίκες γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο, κλείσιμο και συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μαιευτικών κλινικών, Κέντρων Υγείας και ιατρείων του ΕΟΠΥΥ οδηγούν χιλιάδες μητέρες στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας στα οποία οι αστικές κυβερνήσεις έχουν παραδώσει ολόκληρο το φιλέτο της αναπαραγωγής.
Χιλιάδες παιδιά -εργαζομένων και ανέργων- κάθε χρόνο μένουν έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στερούνται τις δωρεάν υπηρεσίες για την προσχολική αγωγή, τη δημιουργική απασχόληση, τις παιδικές κατασκηνώσεις.
Όλα αυτά, που ενδεικτικά αναφέρθηκαν μένουν βέβαια στη «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» από όλους αυτούς που χύνουν μπόλικα κροκοδείλια δάκρυα για την υπογεννητικότητα, αρκεί να μείνει στο απυρόβλητο η βαρβαρότητα του καπιταλισμού και η αναγκαιότητα της ανατροπής του.
Στην αντίπερα όχθη από όσα βιώνει ο λαός στον καπιταλισμό, η προσφορά του σοσιαλισμού στη νεολαία, στην προστασία του νέου ζευγαριού, της μητρότητας είναι αδιαμφισβήτητη. Η επιλογή δημιουργίας οικογένειας του νέου ζευγαριού ήταν συνειδητή και δεν καθοριζόταν από οικονομικούς παράγοντες.
Πόσο επίκαιρο το σύνθημα του
39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή
«‘Άλλαξε τον κόσμο, το’ χει ανάγκη»...
