Το γεγονός ξεπερνά τα όρια της πολιτικής απάτης. Οι σύνεδροι του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς έκλεισαν τις εργασίες του συνεδρίου τους στη Μαδρίτη τραγουδώντας «Η κόκκινη σημαία θα θριαμβεύσει, ζήτω ο κομμουνισμός και η ελευθερία» από το γνωστό Παντιέρα Ρόσα.
Οι σύνεδροι του ΚΕΑ, λίγο πριν είχαν ορίσει τον Αλ. Τσίπρα υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν. Δηλαδή, για μια θέση - κλειδί στα όργανα της ΕΕ των μονοπωλίων. Θυμίζουμε ότι το ΚΕΑ αποτελεί ένα συνονθύλευμα απογόνων του ευρωκομμουνισμού και της «νεοαριστεράς», μεταλλαγμένων κομμουνιστικών κομμάτων με σοσιαλδημοκρατική στρατηγική, αρνητών της επαναστατικής πάλης, που θεωρούν ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, πολλά από τα οποία έχουν πάρει μέρος σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού.
Οι σύνεδροι του ΚΕΑ, λίγο πριν είχαν ορίσει τον Αλ. Τσίπρα υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν. Δηλαδή, για μια θέση - κλειδί στα όργανα της ΕΕ των μονοπωλίων. Θυμίζουμε ότι το ΚΕΑ αποτελεί ένα συνονθύλευμα απογόνων του ευρωκομμουνισμού και της «νεοαριστεράς», μεταλλαγμένων κομμουνιστικών κομμάτων με σοσιαλδημοκρατική στρατηγική, αρνητών της επαναστατικής πάλης, που θεωρούν ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, πολλά από τα οποία έχουν πάρει μέρος σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού.
Ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωσε «είμαι εδώ για να σας μιλήσω για την αλλαγή». Και στην ερώτηση για ποια αλλαγή, απάντησε ο ίδιος με τη φράση «η Ευρώπη χρειάζεται το δικό της New Deal για να καταπολεμήσει την ανεργία και να χρηματοδοτήσει το μέλλον της».
Τι σχέση έχει άραγε ο κομμουνισμός που τραγουδάγανε με το New Deal (όπως του Ρούσβελτ το 1933);
Μόνο αυτοί ξέρουν. Οχι μόνο σχέση με τον κομμουνισμό δεν έχει αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για εφαρμογή μέτρων διαχείρισης της κρίσης με στόχο τη γρήγορη ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και βεβαίως της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την εργατική - λαϊκή συναίνεση με την ψεύτικη ελπίδα της ανάκαμψης και στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα.
Ο Αλ. Τσίπρας και το ΚΕΑ αράδιασαν ένα ολόκληρο πακέτο διαχειριστικών προτάσεων για το πώς θα εξασφαλίσουν τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη και θα εγγυηθούν την καπιταλιστική ανάκαμψη, π.χ., «να αποκτήσει η Ευρωζώνη κεντρική τράπεζα», «να γίνει ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος» κ.ά. Δεσμεύτηκαν, επίσης, ότι θα κάνουν την ΕΕ φιλολαϊκή, ότι θα υπάρξει «κοινωνική ευαισθησία», «αναδιανομή υπέρ των φτωχών» και επίσης ότι θα καταργήσουν την ανισομετρία, το νόμο της ζούγκλας που κυριαρχεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού! Ολα αυτά τα πολύ «ρεαλιστικά», που θυμίζουν τον «τετραγωνισμό του κύκλου», τα έχουν οι εργαζόμενοι ακούσει χίλιες φορές από επίδοξους διαχειριστές. Σκοπός των διακηρύξεών τους, να συγκαλύψουν το ενιαίο στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται όλες οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, είτε εμφανιζόμενες ανοιχτά ως αστικές είτε μαγαρίζοντας την κόκκινη σημαία! Δηλαδή, το πλαίσιο που καθορίζουν η ΕΕ, η αποδοχή της στρατηγικής του κεφαλαίου για την ανταγωνιστικότητα κ.λπ.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν την αναζήτηση απατηλών φιλολαϊκών λύσεων μέσα στους ευρωμονόδρομους του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει άλλη φιλολαϊκή διέξοδος εκτός από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική - λαϊκή εξουσία.
