Γι' αυτόν τον αγώνα ισχύει για όλους μας το «λάβετε θέσεις»...

Λάβετε θέσεις

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές μία προσωρινή «καλοκαιρία» έσπαζε κάπως την παγωνιά, που σ' ορισμένα τμήματα της χώρας άγγιζε τους μείον 16 βαθμούς Κελσίου. Από σήμερα ένα νέο ψυχρό κύμα κατεβάζει ξανά τα χιόνια στα πεδινά. Και αυτό που είναι χαρά για τα παιδιά, γίνεται τρόμος για τις οικογένειες που δεν έχουν θέρμανση, οικογένειες που συγκροτούν ένα από τα παράδοξα αυτής της προεκλογικής περιόδου, όπου χίλια δυο λέγονται αλλά λέξη για την παγωνιά στα σπίτια.

Το παιχνίδι λέγεται «πέτα την μπάλα στην εξέδρα». Οπως με τους νεκρούς του ναυαγίου, που η κυβέρνηση επέλεξε να
μιλά μόνο για τους Ελληνες ώστε να παρουσιάζει μικρότερο αριθμό, έτσι και στην κεντρική πολιτική σκηνή τόσα λέγονται για τα «μεγάλα» αλλά λέξη για τις αναπληρώσεις στο εισόδημα, λέξη για την επαναφορά δικαιωμάτων που καταργήθηκαν σε μια νύχτα. Ο διαγωνισμός των αστικών πολιτικών δυνάμεων γίνεται γύρω από την έννοια του μικρότερου κακού, με την προεκλογική καμπάνια τους να εστιάζεται, κατά κύριο λόγο, στα μεσαίου εισοδήματος κοινωνικά στρώματα, προς τα οποία υπόσχονται ένα «συν-πλην» στους φόρους τους, ανάλογα με την περίπτωση. Την ίδια ώρα σταθερή παραμένει η στόχευση: Να διατηρηθεί ακέραιο το οικοδόμημα των μέτρων που εξασφαλίζουν ανταγωνιστικότητα στο κεφάλαιο, δηλαδή τα μέτρα που κάνουν όλο και πιο φτηνή την εργατική δύναμη, αυξάνουν τα ποσοστά κέρδους του κεφαλαίου.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα τα δύσκολα είναι για την εργατική τάξη. Που επιβάλλεται και με την ψήφο της να ενισχύσει τη δύναμή της και για την άμυνα και για την αντεπίθεση.

Αμείλικτη πραγματικότητα

Ηδη, αμέσως μετά την αναγγελία του χρόνου των εκλογών, ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, δήλωσε πολύ αισιόδοξος για το 2015 και βέβαιος ότι «η πατρίδα μας έχει μπει σε ανοδική πορεία, την οποία όλο και περισσότεροι, πολύ σύντομα, θα τη νιώθουν προσωπικά». Μόνο κάτι οικογένειες αγνοουμένων του ναυαγίου δε μετέχουν στο πανηγύρι που καλεί ο πρωθυπουργός και ίσως ο συνήθης γκρινιάρης Βρούτσης γιατί, λέει, δεν πρόλαβε να εφαρμόσει όλες τις αλλαγές που προωθούσε στα εργασιακά.

Κόντρα στην κάλπικη αισιοδοξία του πρωθυπουργού, αμείλικτη η πραγματικότητα βεβαιώνει πως, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, και το 2015 θα είναι μαύρο κι άραχνο για τα λαϊκά στρώματα, που έχουν πλέον συσσωρεύσει μπόλικη εμπειρία από λόγια πλάνα και πράξεις βαθιά αντιλαϊκές. Οι τσακισμένοι μισθοί, οι μειωμένες συντάξεις, η άγρια φορολογία, ο παράδεισος της ΕΕ που αποδείχτηκε κόλαση, όλα είναι κριτήρια και ψήφου.

Αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία είναι και πλεονέκτημα που μπορεί να οδηγήσει σε απόφαση για να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι μια ευκαιρία για τους εργαζόμενους να ζυγίσουν και μπροστά στις εκλογές όλα τα δεδομένα: Από τη μια, όλους εκείνους που στο όνομα του λαού εφάρμοσαν αντιλαϊκές πολιτικές. Από την άλλη, το ΚΚΕ, τη μόνη σταθερή δύναμη που αντιπάλεψε αυτές τις πολιτικές και εγγυάται την ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση και την επόμενη μέρα.

Στον εκβιασμό ότι τώρα χρειάζεται να ψηφιστεί κυβέρνηση, ο αντίλογος είναι πως και όλες τις προηγούμενες φορές κυβέρνηση ψηφίστηκε, και μάλιστα στο όνομα του μικρότερου κακού, αλλά η επομένη των εκλογών έφερνε πάντα περισσότερα δεινά για το λαό. Το μόνο καινούργιο που μπορεί να προκύψει από την εκλογική διαδικασία είναι να ενισχυθεί η προοπτική να πάρει ο λαός τις εξελίξεις στα χέρια του απέναντι σ' όποια κυβέρνηση και αν προκύψει. Και αυτή η ενεργή συμμετοχή του ίδιου του λαού είναι προϋπόθεση για να υπάρξουν πράγματι ανατροπές.

Η αστική τάξη βλέπει ήδη την επόμενη μέρα, οργανώνει την πολιτική ζωή έτσι που να προκύπτουν οι αναγκαίες για τη δική της εξουσία συμμαχίες. Μένει να δουν και οι εργάτες τη δική τους επόμενη μέρα, να οργανώσουν από σήμερα τη δική τους Λαϊκή Συμμαχία.

Το δίλημμα για την επόμενη μέρα

Σ' αυτήν την κατεύθυνση το κάλεσμα του ΚΚΕ τονίζει ότι ο λαός πρέπει να σκεφτεί τι χρειάζεται την επόμενη μέρα. Οποια και αν είναι η κυβέρνηση, όποια και αν είναι η σχέση εποπτείας με τους δανειστές και την ΕΕ. Χρειάζεται κυβερνήσεις που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποδέχονται ένα ασφυκτικό και βάρβαρο για το λαό πλαίσιο; Δηλαδή το πλαίσιο της ΕΕ, που περιέχει συγκεκριμένα δεδομένα, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, μηχανισμούς μόνιμης εποπτείας, μνημόνια διαρκείας; `Η αντίθετα χρειάζεται μια δύναμη η οποία θα είναι εγγύηση στο πλευρό του, δίπλα του και για να βάλουμε φρένο στα όποια αντιλαϊκά μέτρα έρχονται αλλά, κυρίως, για να ανοίξουμε ένα διαφορετικό δρόμο προοπτικής έξω από αυτούς τους μονόδρομους;

Για την εργατική τάξη πρέπει να 'ναι καθαρό ότι και στις εκλογές εκφράζεται αυτούσια σε πολιτικό επίπεδο η ταξική αντιπαράθεση. Από τη μια, τα κόμματα που σε όλες τις παραλλαγές τους, παρόλες τις διαφορές, διαφωνίες και συγκρούσεις τους, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος στην υλοποίηση των πολιτικών υπέρ του κεφαλαίου, των πολιτικών της ΕΕ, που διεκδικούν το χρίσμα απ' το κεφάλαιο ως επίδοξοι κυβερνήτες. Απ' την άλλη, το ΚΚΕ, που παλεύει ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που καλεί τους εργαζόμενους να μη ματώσουν άλλο για τα μονοπώλια, που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που παλεύει για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων από την κρίση, που ανοίγει το δρόμο για την προοπτική οι εργαζόμενοι να ζουν χωρίς αφεντικά.

Στη συστηματική προσπάθεια που κάνουν, μέσα από κοκορομαχίες, τα κόμματα του σύγχρονου αστικού διπολισμού να κρύψουν την ουσία της ταξικής αντιπαράθεσης ώστε να βγει ενισχυμένη η πολιτική της ανταγωνιστικότητας με όποιο μείγμα διαχείρισης, το λαϊκό κίνημα έχει καθήκον να αντιτάξει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, να δείξει ότι αυτές δε χωράνε στο πλαίσιο μιας πολιτικής που, σε όποια παραλλαγή της, υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εχουν δεσμευτεί

Στην εξελισσόμενη πολιτική αντιπαράθεση οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί παίρνουν ήδη μέρος: Οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις τους επικεντρώνουν στο κυρίαρχο, στρατηγικού χαρακτήρα, ζήτημα, την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από την όποια «νέα» κυβέρνηση. Παρά τις μεταξύ τους κόντρες γύρω από τη «διαχείριση» του ελληνικού κρατικού χρέους, συμπλέουν στη στρατηγική κατεύθυνση των «δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο της ίδιας της ΕΕ, των μνημονίων διαρκείας που θα ισχύουν και για την «επόμενη μέρα», ανεξάρτητα από τη μορφή της χρηματοδοτικής στήριξης και των δανειακών συμβάσεων. Χαρακτηριστική η δήλωση Σόιμπλε: «Οι νέες εκλογές δεν αλλάζουν τις συμφωνίες που έχουμε πετύχει με την ελληνική κυβέρνηση. Οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες που έχει συνάψει η προκάτοχός της».

Σ' έναν μονόδρομο κινούνται

Από την πλευρά τους, τα κόμματα που μετέχουν στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, με εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, στο όνομα της δήθεν σταθερότητας και ομαλότητας, έχουν στόχο να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Η επόμενη μέρα που υπόσχονται δε θα είναι απαλλαγμένη από τη φτώχεια, την ανεργία για την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στο διπολικό παιχνίδι, εφησυχάζει και αποπροσανατολίζει το λαό ότι δήθεν με μια άλλη διαπραγμάτευση η επόμενη μέρα μπορεί να είναι διαφορετική για το λαό. Παρά τις διαφορές τους για το μείγμα διαχείρισης, όλοι αυτοί κινούνται μέσα στα δεσμά της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που φέρνει κέρδη και προνόμια στους λίγους, φτώχεια και ανεργία στους πολλούς. Καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες ότι με την επιστροφή στην όποια καπιταλιστική ανάκαμψη μπορεί να ανακάμψει και το λαϊκό εισόδημα, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Γιατί ισχυρό ΚΚΕ

Απέναντί τους στέκεται σταθερά το ΚΚΕ, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις για να ξεπεράσει ο λαός τις δυσκολίες, τα εκβιαστικά διλήμματα αλλά και τις αυταπάτες, ώστε να γίνει τη νέα χρονιά ένα σημαντικό βήμα αγωνιστικής παρουσίας, Λαϊκής Συμμαχίας, δυναμικής αντιπολίτευσης, ενίσχυσης της πάλης για συνολική ανατροπή. Να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, ώστε να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα με πραγματική ευημερία για το λαό και τα παιδιά του.

Αυτό ακριβώς θα σημάνει ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ για να μπορεί ο λαός να αντιτάξει τα δικά του όπλα. Και αυτά τα όπλα είναι ο αγώνας, η συμμαχία του για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες που θυσιάζονται στο βωμό της επιβίωσης ενός σάπιου συστήματος, είναι η μη αναγνώριση του χρέους, γιατί δεν το δημιούργησε ο ίδιος, είναι το αίτημα για ολοσχερή και μονομερή διαγραφή του, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν. Είναι ο στόχος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, για να μπορεί να πάρει ο λαός στα χέρια του τις παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα. Αυτά είναι τα όπλα του λαού, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ και γι' αυτό και το δυνάμωμά του και στις εκλογές μπορεί να βάλει εμπόδια στη σημερινή πολιτική, να διεκδικήσει μέτρα ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια που υποφέρει, πάνω απ' όλα να ανοίξει το δρόμο για μία ριζικά διαφορετική προοπτική. Σ' αυτόν τον αγώνα δρόμου πορευόμαστε, γι' αυτόν τον αγώνα ισχύει για όλους μας το «λάβετε θέσεις»...

Ριζοσπάστης Κυριακή 4 Γενάρη 2015