Αυτές τις μέρες, οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» αγωνιούν για το μέλλον, για το αν θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά, αν θα πληρωθούν, αν θα διατηρήσουν τα λιγοστά δικαιώματά τους. Ανάμεσα στους εργαζόμενους, που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο, και στις μεγαλοεπιχειρήσεις, που τσακώνονται για το ποια θα ζημιωθεί, τραβάμε μια διαχωριστική γραμμή.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν να πληρώσουν
για άλλη μια φορά την κρίση των καπιταλιστών, αλλά ούτε να κάνουν νέες θυσίες στο όνομα της ανάκαμψης, καθώς και αυτή θα συνοδεύεται με τη γιγάντωση λίγων επιχειρήσεων που θα κυριαρχήσουν στον κλάδο του Εμπορίου μέσω συγχωνεύσεων και εξαγορών, με μεταφορά κεφαλαίων σε πιο κερδοφόρες δραστηριότητες.
Ο «Μαρινόπουλος» δεν είναι απλά ένας «κακός» επιχειρηματίας που έπεσε έξω και έκανε λάθος στη διαχείριση της εταιρείας, ενώ οι υπόλοιποι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι δήθεν τίμιοι, ικανοί και άδικα ζημιώθηκαν. Ο «Μαρινόπουλος» δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά είναι ο κανόνας μέσα σε μια οικονομία που υπηρετεί το κέρδος. Όλες οι επιχειρήσεις στον καπιταλισμό ρίχνονται με μανία σε έναν άγριο ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα κυριαρχήσει. Βασιλεύει η αναρχία, νόμος είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου», επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες. Όλοι πατάνε στην εκμετάλλευση των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι είναι κόστη που κοιτούν να τα μειώσουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Οι εργαζόμενοι κάνουν όλη τη δουλειά, ενώ οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν τα κέρδη που συσσωρεύουν στα θησαυροφυλάκιά τους. Για τους τελευταίους, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι υποταγμένοι, με σκυμμένο το κεφάλι, να ταυτίζουν το συμφέρον τους με το καλό της επιχείρησης, να δένονται πάνω στα σχέδια της εργοδοσίας.
Να θεωρούν πως αν η επιχείρηση πάει καλά, θα έχουν και αυτοί δουλειά και ένα μισθό. Με αυτόν τον τρόπο, παραιτούνται από δικαιώματα και ανάγκες, γίνονται θύματα ακόμα πιο άγριας εκμετάλλευσης. Η υποχώρηση των εργαζομένων ανοίγει την όρεξη των εργοδοτών να πάρουν νέα, πιο σκληρά, αντεργατικά μέτρα. Τα ίδια που ζητά ο «Μαρινόπουλος» από τους εργαζόμενούς του, τα έχουν ζητήσει και άλλες επιχειρήσεις.
Όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες τώρα απαιτούν από την κυβέρνηση να νομοθετήσει την απελευθέρωση των απολύσεων, νέο χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις, να πάρει επιπλέον μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, να περιορίσει το δικαίωμα στην απεργία. Εχουν ενιαία στάση και εξαπολύουν ολομέτωπη επίθεση για να σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει από τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Ο «Μαρινόπουλος» αξιοποιείται δήθεν ως εξαίρεση, ως παράδειγμα κακής διαχείρισης, για να βγει λάδι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και να ενισχυθεί η λογική πως με μια άλλη διαχείριση μπορεί και η επιχείρηση να έχει ανάπτυξη και οι εργαζόμενοι να βελτιώνουν τη θέση τους. Ιδιαίτερα, επιχειρείται να αντιμετωπιστεί σε αντιδιαστολή με τον «Σκλαβενίτη», που είναι δήθεν καλός επιχειρηματίας, πόσο μάλλον που εμφανίζεται ως ο επόμενος πιθανός επενδυτής. Εγκλωβίζεται η σκέψη των εργαζομένων στην επιλογή εργοδότη, δυναμώνει η λογική του καπιταλιστικού μονόδρομου.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταστρώσουν τα δικά τους σχέδια
Ο «Μαρινόπουλος» καθησυχάζει ότι θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, ότι η επιχείρηση θα επιστρέψει στην κανονικότητα. Ομως, οι εργαζόμενοι έχουν συσσωρεύσει πολύτιμη πείρα από τα συνεχή σχέδια αναδιάρθρωσης της εταιρείας. Κάθε φορά συνοδεύονταν με μέτρα εναντίον τους και όλο η εταιρεία βρισκόταν «στο χείλος του γκρεμού» και ζητούσε νέες θυσίες. Τώρα δεν είναι «μια από τα ίδια», αφού κάθε σχέδιο «σωτηρίας» τούς έχει αφήσει μεγάλες πληγές. Οσο διάστημα η εταιρεία υλοποιούσε τα μέτρα, καθησύχαζε παράλληλα. Με αυτόν τον τρόπο, έκανε εκατοντάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών, έκοψε τα επιδόματα.
Η εργοδοσία κάνει τα σχέδιά της, αλλά οι εργαζόμενοι πρέπει να καταστρώσουν τα δικά τους σχέδια και μάλιστα τώρα. Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος με την αναμονή. Δεν μπορεί να καθυστερεί η προετοιμασία και η οργάνωση των εργαζομένων μέσα στα καταστήματα, για να είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους μπροστά σε γρήγορες εξελίξεις, αλλά και να αντέξουν μπροστά σε μακρόσυρτες διαδικασίες, να μην κουραστούν, να μην τα παρατήσουν και φύγουν.
Ακόμα και αν φύγουν από τη δουλειά, τα προβλήματα θα τους ακολουθούν. Αν στον «Μαρινόπουλο», που είναι ακόμα ο μεγαλύτερος εργοδότης του ιδιωτικού τομέα, οι μισθοί φτάσουν στα 300 ευρώ, στις άλλες επιχειρήσεις δεν θα είναι τα πράγματα πολύ διαφορετικά.
Γι' αυτό πρέπει να υψώσουμε τείχος σε μια νέα επίθεση, που δεν περιορίζεται στον «Μαρινόπουλο», παρόλο που τώρα εδώ εκδηλώνεται με μεγαλύτερη ένταση, αλλά θα γενικευτεί. Ο καθένας να δώσει τη μάχη από το δικό του μετερίζι και τώρα οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης. Η στάση που θα κρατήσουν είναι σημαντική, για να αναθαρρέψουν και άλλοι εργαζόμενοι σε άλλες επιχειρήσεις και κλάδους, για να παλέψουν από κοινού με τους εργαζόμενους άλλων επιχειρήσεων που τώρα κινητοποιούνται.
Οι άμεσες προθέσεις της εταιρείας, όπως αποτυπώνονται στο κείμενο που έχει καταθέσει στα δικαστήρια, να σημάνουν συναγερμό. Προβλέπουν μείωση του κόστους, σημαντικές αλλαγές και αναδιάρθρωση της δομής της εταιρείας, τη δημιουργία κατάλληλου και αποδοτικού συστήματος αμοιβών. Δηλαδή, η εργοδοσία έχει ξεκάθαρες προθέσεις να χτυπήσει τους εργαζόμενους. Άλλωστε, κάθε επιχείρηση, για να γίνει ανταγωνιστική χτυπά τους εργαζόμενους, εντείνει την εκμετάλλευση.
Υπάρχει πείρα από πτωχεύσεις - συγχωνεύσεις - εξαγορές
Έχουμε πείρα από τα παραδείγματα άλλων επιχειρήσεων του κλάδου που πήγαν στον πτωχευτικό κώδικα. Η «Ηλεκτρονική», στο όνομα να σωθεί η εταιρεία, έκανε τροποποιήσεις στις Συμβάσεις, οι 8ωροι έγιναν ωρομίσθιοι, οι μισθοί μειώθηκαν από 20% έως και 37%, έγιναν απολύσεις και κλείσιμο καταστημάτων. Μάλιστα, ζητήθηκε από τους εργαζόμενους να προσφέρουν ένα μισθό δώρο στην εταιρεία.
Πολλοί εργαζόμενοι πίστευαν πως έτσι βάζουν πλάτη να σωθεί η εταιρεία και διασφαλίζουν τη δουλειά και το μεροκάματό τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρωινό να βρουν τα καταστήματα κλειστά και τους ίδιους στο δρόμο, χωρίς δουλειά, χωρίς αποζημίωση, χωρίς κανένα δικαίωμα διασφαλισμένο, κυριολεκτικά στον αέρα. Τότε πολλοί συνάδελφοι συνειδητοποίησαν πως η ταύτιση με τα συμφέροντα του εργοδότη τούς βγήκε σε κακό, καθώς έκαναν πίσω από τις δικές τους ανάγκες, βρέθηκαν εκτεθειμένοι οι ίδιοι, δεν περιφρούρησαν τα δικαιώματά τους.
Έχουμε πείρα ειδικά για το πώς έγιναν οι εξαγορές στα σούπερ μάρκετ. Ολες συνοδεύτηκαν με γενικευμένη επίθεση στους εργαζόμενους, με μαζικές απολύσεις. Ο «Σκλαβενίτης», ο «Βασιλόπουλος», τα «Μy Μarket» σημείωσαν ανάπτυξη καθ' όλη την περίοδο της κρίσης, εξαγοράζοντας άλλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ που έκλεισαν («Ατλάντικ», «Εξτρα», «Δούκας» κ.ά.).
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαγορά της «Ατλάντικ» από τον «Σκλαβενίτη», η οποία έγινε αφού ο προηγούμενος εργοδότης έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Η «Ατλάντικ» έκλεισε τα καταστήματα, απέλυσε εργαζόμενους, μπήκε στο άρθρο 99 και έτσι τα καλά καταστήματα, απαλλαγμένα από χρέη και εργαζόμενους, πέρασαν στην ιδιοκτησία του επόμενου εργοδότη, που εμφανιζόταν και ως σωτήρας και καλός επιχειρηματίας.
Ο «Σκλαβενίτης» βγήκε ενισχυμένος από την κρίση, δηλαδή από τη χρεοκοπία χιλιάδων μικρομάγαζων, την καταστροφή μικρών και φτωχών εμπόρων και εργαζομένων. Η «επιτυχία» του «Σκλαβενίτη» βασίζεται στη μαζική ανεργία και τη φτώχεια χιλιάδων οικογενειών. Αυτός ο επιχειρηματίας, που παρουσιάζεται καλός και σωτήρας, εκμεταλλεύτηκε τη μαζική φτώχεια, για να γιγαντώσει την εταιρεία του και να γεμίσει τα θησαυροφυλάκιά του, συσσωρεύοντας τεράστιο πλούτο.
Είναι άλλη μια καπιταλιστική επιχείρηση, που έχει ανοδική πορεία και επιδιώκει να κυριαρχήσει, να πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς έναντι των ανταγωνιστών της. Δεν κάνει άμεσα διαφήμιση, αλλά έμμεση και γι' αυτό το λόγο διαθέτει ποσά, για να χτίζει την εικόνα του καλού ανθρώπου και εργοδότη.
Βεβαίως, έχει τέτοια προκλητική αύξηση κερδών, που δεν δικαιολογεί μια μεγάλη επίθεση με μείωση μισθών και απότομη περικοπή δικαιωμάτων, ενώ οι εργαζόμενοι στον «Σκλαβενίτη» έχουν υποστεί όλες τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής για να ξελασπώσουν οι επιχειρηματίες από την κρίση. Έχει παγώσει μισθούς, οι νέες προσλήψεις που κάνει είναι με την Εθνική Σύμβαση Εργασίας. Έχει υπαλλήλους με διαφορετικό ύψος μισθού και όρους εργασίας. Δεν κάνει νέες προσλήψεις, παρά μόνο μετακινήσεις, πολλές από τις οποίες είναι δυσμενείς.
Η εντατικοποίηση σπάει κόκαλα, ενώ ζητιέται επιπλέον απλήρωτος χρόνος δουλειάς, τα χρωστούμενα ρεπό και οι υπερωρίες είναι καθεστώς. Παράλληλα, ενισχύει το εργοδοτικό σωματείο, για να επιβάλει σιγή νεκροταφείου μέσα στα καταστήματα. Η απεργία, από την πλευρά του επιχειρησιακού σωματείου, είναι άγνωστη λέξη.
Κανείς εφησυχασμός!
Οι εργαζόμενοι να μην εφησυχάζουν από τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες, καθώς οι τωρινοί συνεργάτες δεν παύουν να παραμένουν ανταγωνιστές. Άλλωστε, έχουμε δει συμφωνίες που μετά από ένα χρόνο έσπασαν, όπως του «Μαρινόπουλου» με τον «Καρυπίδη», του «Σκλαβενίτη» με τον «Βερόπουλο». Συνολικά, η κατάσταση στον κλάδο του εμπορίου με τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές παραμένει ρευστή. Γι' αυτό όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου πρέπει να βρεθούν σε ετοιμότητα.
Οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» να επαγρυπνούν για τη θέση εργασίας και τα δικαιώματά τους, καθώς δεν προκύπτει ότι στο σύνολό τους θα απορροφηθούν σε μια πιθανή μεταβίβαση της εταιρείας και ότι θα διατηρηθούν όλα τα προηγούμενα κεκτημένα που αφορούν την προϋπηρεσία, το ύψος των αποδοχών, άλλα στοιχεία της Σύμβασης και των όρων εργασίας.
Να οργανώσουν τον αγώνα μαζί με όλη την εργατική τάξη, συνειδητοποιώντας την ανάγκη να ανασυνταχθεί το κίνημα που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, για την κάλυψη απωλειών της περιόδου της κρίσης, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Να δουν τον αντίπαλο συνολικά, ο οποίος είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που κλείνει τις επιχειρήσεις, οδηγεί μαζικά στην ανεργία, εντείνει την εκμετάλλευση. Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά, δηλαδή να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία, οι επιχειρήσεις να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία στο πλαίσιο της σοσιαλιστικής οικονομίας που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Σάββατο 9 Ιούλη 2016
