Στο πλαίσιο αυτό ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, επανέλαβε προχτές
τη θέση της Κομισιόν για «συνολική συμφωνία» μέχρι το τέλος του έτους, στην οποία θα περιλαμβάνεται και η συμμετοχή του ΔΝΤ, ενώ η κυβέρνηση με «καρότο» τα μέτρα για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους, επαναλαμβάνει συνεχώς ότι πρέπει να ολοκληρωθεί «τάχιστα» το «κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης».
Με κοινή βάση - διακηρυγμένη δημόσια και σε όλους τους τόνους - τη διασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας» και της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, κυβέρνηση και κουαρτέτο ετοιμάζουν τα νέα αντιλαϊκά χτυπήματα, καμουφλαρισμένα πίσω από αναφορές για... «επιστροφή στην κανονικότητα».
Ολόπλευρη «ευελιξία» του κεφαλαίου στην εκμετάλλευση των εργαζομένων
Ειδικότερα για τα Εργασιακά, δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο πλευρές τα αναγάγουν ως το «κεντρικό ζήτημα της διαπραγμάτευσης», κάτι που σημαίνει ότι για άλλη μια φορά τα εργατικά δικαιώματα θα βρεθούν στο επίκεντρο της επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση ήδη έχει αποστείλει τις θέσεις της για τα Εργασιακά, όπως προφανώς διαμορφώθηκαν μετά τους δύο γύρους συζητήσεων με το κουαρτέτο και ενόψει των συναντήσεων της ερχόμενης βδομάδας. Επιχειρώντας ωστόσο να κερδίσει χρόνο, να καλλιεργήσει κλίμα αναμονής, η κυβέρνηση κρατά επτασφράγιστο μυστικό από τους εργαζόμενους τις συγκεκριμένες θέσεις που έχει καταθέσει στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών.
Σε κάθε περίπτωση, η κοινή βάση της επικείμενης αντιλαϊκής συμφωνίας έχει ήδη διαμορφωθεί: Η κυβέρνηση, όπως δήλωσε και η νέα υπουργός Εργασίας, παρουσιάζει ως «όπλο» της το Πόρισμα της Επιτροπής των Εμπειρογνωμόνων, το οποίο μαζί με τις θέσεις του κουαρτέτου που έχουν κατατεθεί από τον περασμένο Ιούνη στο Γιούρογκρουπ, προδιαγράφουν τις νέες ανατροπές στα Εργασιακά.
Και στα δύο κείμενα, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφοροποιήσεις, ως βασικός στόχος περιγράφεται η μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας. Για την παραπέρα προώθηση της δουλειάς - «λάστιχο», ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει: Κυβέρνηση και «εμπειρογνώμονες» την προτάσσουν στο όνομα της αποτροπής μαζικών απολύσεων πέραν των ανώτατων ορίων, οι «θεσμοί» με το επιχείρημα της «προσαρμογής των επιχειρήσεων» σε περιόδους οικονομικής δυσχέρειας, ενώ ο ΣΕΒ και στο χτεσινό του εβδομαδιαίο «Δελτίο» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά πως «η ευελιξία στην αγορά εργασίας είναι ο μηχανισμός που κατά κανόνα ενισχύει και τη δυνατότητα ενός παραγωγικού συστήματος να αντιμετωπίσει μία κρίση...».
Κοινή βάση για συμφωνία υπάρχει και στο ζήτημα αυτών καθαυτών των ομαδικών απολύσεων, αφού η κυβέρνηση ήδη έχει αποδεχτεί ότι θα συμμορφωθεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την κατάργηση της διοικητικής έγκρισης.
Για τον κατώτατο μισθό, ο μέχρι πρότινος υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, έχει ομολογήσει ότι στην περίπτωση που δεν υπάρξει νέα συμφωνία τότε θα εφαρμοστεί ο νόμος 4371 (νόμος Βρούτση), δηλαδή τα όσα προβλέπει το 2ο μνημόνιο, ενώ και το πόρισμα των «εμπειρογνωμόνων» προτείνει έναν παρόμοιο μηχανισμό οριοθέτησης του κατώτατου μισθού με βάση την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα...
Και βέβαια, στη λογική της διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, το κοινό έδαφος για την επικείμενη αντιλαϊκή συμφωνία επεκτείνεται και στα ζητήματα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του συνδικαλιστικού νόμου.
Για τις πρώτες, εκφράζεται ήδη η πρόθεση της κυβέρνησης να νομοθετήσει στην κατεύθυνση της επεκτασιμότητας των κλαδικών, αλλά με εξαιρέσεις υπέρ των επιχειρησιακών που θα καθιστούν αδειανό πουκάμισο αυτήν τη ρύθμιση. Για το ξήλωμα του συνδικαλιστικού νόμου, όπως όλα δείχνουν, η αρχή θα γίνει με την αποδυνάμωση των ρυθμίσεων για τη συνδικαλιστική προστασία.
Μόνιμα στο αντιλαϊκό τραπέζι το Ασφαλιστικό
Για το Ασφαλιστικό, η σύμπνοια όλων των πλευρών των αντιλαϊκών παζαριών είναι δεδομένη, καθώς η απόλυτη και απρόσκοπτη εφαρμογή του νόμου - λαιμητόμου 4387/2016 αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση, το κουαρτέτο και το κεφάλαιο. Είναι όμως αυτή ακριβώς η εφαρμογή, που τον επόμενο χρόνο θα αφαιρέσει από συνταξιούχους και ασφαλισμένους με την μείωση των συντάξεων και την αύξηση των εισφορών 1,8 δισ. ευρώ επιπρόσθετα αυτών που αφαίρεσε τη διετία 2015 - 2016.
Επιπλέον, εξαιτίας της συνεχώς μειούμενης κρατικής χρηματοδότησης, αλλά και της τεράστιας εισφοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής των επιχειρήσεων, η οικονομική κατάσταση του νέου υπερταμείου, του ΕΦΚΑ, που θα λειτουργήσει από το 2017 ξεκινά με ταμειακό έλλειμμα 2,9 δισ. ευρώ, ενώ έλλειμμα περίπου 170 εκατ. ευρώ αναμένεται να έχει σύμφωνα με το σχέδιο του προϋπολογισμού του και το ΕΤΕΑΕΠ, ο νέος φορέας που θα αποδίδει επικουρικές και εφάπαξ.
Με αυτό ως δεδομένο, που καλλιεργεί το έδαφος και για νέες περικοπές στις συντάξεις, οι αναφορές για την Ελλάδα στις «Φθινοπωρινές Οικονομικές Προβλέψεις» της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκαν προχτές, ότι οι μεταρρυθμίσεις σε φορολογία και συνταξιοδοτικό «έχουν μεγάλα ρίσκα εφαρμογής», είναι μια πρόσθετη ένδειξη ότι το Ασφαλιστικό παραμένει ορθάνοιχτο για νέες ανατροπές, παρά τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι «έκλεισε οριστικά»! Στην κατεύθυνση αυτή, άλλωστε, έχει τοποθετηθεί ανοιχτά και το ΔΝΤ, ζητώντας την εδώ και τώρα κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» που αποδίδεται στους ήδη συνταξιούχους, επικαλούμενη τα «ελλείμματα» του Ασφαλιστικού.
Παράλληλα, στο τραπέζι των περικοπών έχουν μπει και τα προνοιακά επιδόματα: Με πρόσχημα τη γενίκευση του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) η κυβέρνηση μεθοδεύει την αφαίρεση 900 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, τη λεηλασία δηλαδή φτωχών λαϊκών οικογενειών στο όνομα του να μοιραστούν σε ακόμα πιο εξαθλιωμένους λίγα ψίχουλα.
Η κυβέρνηση, βέβαια, διοχετεύει μια φιλολογία ότι δήθεν «έχουν εξασφαλιστεί οι πόροι» για το ΚΕΑ και ότι δεν χρειάζεται να κοπούν προνοιακά επιδόματα, ενώ ο... «εξορθολογισμός» των προνοιακών επιδομάτων για «σημαντικές εξοικονομήσεις πόρων» για το ΚΕΑ καταγράφεται τόσο στο μνημόνιο που υπέγραψε με τους θεσμούς, όσο και στο σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 που κατέθεσε στη Βουλή.
Αλλωστε, το παραμύθι για άντληση πόρων από άλλες πηγές (ποιες άραγε;) ή από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα έχει ξανασερβιριστεί, π.χ. με τα περιβόητα «ισοδύναμα». Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση συμφώνησε στο κόψιμο του ΕΚΑΣ με τη δικαιολογία ότι αυτό ήταν «προνοιακή παροχή» και όχι σύνταξη, όπως δηλαδή υποστηριζόταν και στη γνωστή Εκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία έχει καταθέσει και νέα Εκθεση για την προωθούμενη νέα «εκκαθάριση» των προνοιακών επιδομάτων.
Και ενώ το ΕΚΑΣ άρχισε να κόβεται από φέτος και για το 2017 θα αφαιρέσει από τους χαμηλοσυνταξιούχους ακόμα 569 εκατ. ευρώ και μετά το 2019 θα «εξοικονομούνται» μόνιμα σε ετήσια βάση τα 900 εκατ. ευρώ του ΕΚΑΣ, - ποσό υποτίθεται ικανό για να καλύψει το ΚΕΑ - εντούτοις η κυβέρνηση συνεχίζει να «αναζητά πόρους» για το ΚΕΑ... Αποδεικνύεται λοιπόν και εδώ ότι η πραγματική επιδίωξη δεν ήταν ο «εξορθολογισμός» της προνοιακής πολιτικής, αλλά η αφαίμαξη των συνταξιούχων με πρόσχημα το επίδομα αλληλεγγύης. Τώρα τη θέση των χαμηλοσυνταξιούχων παίρνουν οι οικογένειες που λάμβαναν κάποιο προνοιακό επίδομα.
Κατά συνέπεια, το «κλείσιμο της διαπραγμάτευσης» στο οποίο όλες οι αστικές δυνάμεις καλούν το λαό να «βάλει πλάτη», θα σηματοδοτήσει νέες μόνιμες ανατροπές σε βάρος του και σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.
Παρασκευή 11 Νοέμβρη 2016
