Είκοσι και πλέον χρόνια επικράτησης της αντεπανάστασης και ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και η συντονισμένη αντικομμουνιστική εκστρατεία δεν μπορούν να κρύψουν την ανωτερότητα και τα πρωτόγνωρα επιτεύγματα του σοσιαλισμού σε σχέση με τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν οι λαοί της. Είναι ενδεικτικά τα αποτελέσματα έρευνας της κοινής γνώμης που πραγματοποίησε από 20 έως 24 Δεκέμβρη 2013 το «Ινστιτούτο Λεβάδα», σε 130 πόλεις (σε αστικές και αγροτικές περιοχές) σε 45 διοικητικές περιφέρειες της σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας και σταθμισμένο δείγμα 1.603 ατόμων. Στο ερώτημα αν «λυπούνται για τη διάλυση της ΕΣΣΔ», το 57% των ερωτηθέντων
απαντά «ναι», το 30% «όχι» και το 13% δηλώνει «δυσκολία να απαντήσει». Σε ό,τι αφορά την ηλικία των ερωτηθέντων η ηλικιακή ομάδα που ουσιαστικά νιώθει μεγαλύτερη λύπη για την ανατροπή είναι αυτή των άνω των 55 χρόνων σε ποσοστό 86% (10% είναι αυτοί που δεν λυπούνται και 3% αυτοί που δυσκολεύονται να απαντήσουν). Στην ομάδα 40 - 54 ετών τα στοιχεία είναι αντίστοιχα 64%, 26%, 10%. Στις μικρότερες ηλικίες αν και αυξάνεται το ποσοστό όσων «δεν λυπούνται» (το δεύτερο νούμερο) και συγκεκριμένα στην ομάδα 18 - 24 ετών είναι 24%, 50%, 26% και σε αυτή των 25 - 39 ετών 37%, 45%, 18% αντίστοιχα, είναι φανερό ότι οι νέοι που δεν γνώρισαν τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ, που βομβαρδίζονται από την αντισοβιετική αντισοσιαλιστική προπαγάνδα, είναι και οι πιο ευάλωτοι. Ωστόσο, τα ποσοστά στις νεότερες ηλικίες που έχουν μάθει είτε από αφηγήσεις των παλιότερων είτε έχουν μια μικρή εμπειρία από το σοσιαλιστικό παρελθόν, δείχνουν ότι δεν μπορεί να σβήσει η προσφορά του πρώτου εργατοαγροτικού κράτους στον κόσμο.
Ενδιαφέρον έχει και η κατανομή με βάση το εισόδημα, όπου αυτοί που σήμερα έχουν μεγαλύτερο εισόδημα δεν λυπούνται για την ανατροπή, ενώ και στην κατανομή που γίνεται με βάση το μορφωτικό επίπεδο, αυτοί που σήμερα έχουν λιγότερα προσόντα είναι αυτοί που σε μεγαλύτερο ποσοστό (75%) λυπούνται για την ανατροπή.
Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον έχει και η απάντηση στο ερώτημα αν θεωρούν ότι «ήταν αναπόφευκτη η διάλυση της ΕΣΣΔ», όπου το 53% θεωρεί ότι «όχι, δεν ήταν αναπόφευκτη», το 29% «ναι» και το 18% «δυσκολεύεται να απαντήσει». Μάλιστα, το ποσοστό αυτών που θεωρούν ότι δεν ήταν αναπόφευκτο, από το 1998 που καταγράφεται από τη συγκεκριμένη εταιρεία, εμφανίζεται με μικρά σκαμπανεβάσματα πάντα πλειοψηφικό. Βέβαια, αυτή η ερώτηση δεν μπαίνει στο «γιατί ήταν αναπόφευκτη ή όχι η ανατροπή».
Και εδώ το κρίσιμο ζήτημα είναι να δούμε ότι αυτό που ανέτρεψε το σοσιαλισμό δεν ήταν η συνεπής εφαρμογή των αρχών του και των νομοτελειών του, αλλά οι παραβιάσεις τους και η επιστροφή στην καπιταλιστική αγορά.
