Τσακίζει ό,τι έχουν αφήσει όρθιο τα προηγούμενα μνημόνια.
Πρέπει να βγουν συμπεράσματα: Η ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης δεν μπορούν να αλλάξουν υπέρ του λαού.
Οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης όπως και αν βαφτιστούν δεν μπορούν να μπουν στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.
Μόνη διέξοδος η οργάνωση στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, η πάλη σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, η συσπείρωση με το ΚΚΕ.
Στηρίζει τα κέρδη των μονοπωλίων, του κεφαλαίου
ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ
Το τρίτο στη σειρά μνημόνιο είναι γεγονός.
Για τους υποψιασμένους, η εξέλιξη αυτή ήταν ζήτημα χρόνου. Μια κυβέρνηση που ορκίζεται στην ανταγωνιστικότητα, που εξυμνεί την επιχειρηματικότητα και τον ευρωπαϊκό μονόδρομο, είναι υποχρεωμένη να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων. Σε περίοδο ύφεσης και με τον «μπαμπούλα» της κρατικής
χρεοκοπίας στην ημερήσια διάταξη, τα τσαλιμάκια και οι αστερίσκοι άλλων εποχών δεν έχουν πέραση.
Για τους ανυποψίαστους, η ανώμαλη προσγείωση της κυβέρνησης της «πρώτη φορά Αριστεράς» μπορεί να αποτελεί μια οδυνηρή έκπληξη. Ακόμα και οι πιο ρεαλιστές, που ήλπιζαν σε κάποια χαλάρωση, έστω, των μέτρων από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνειδητοποιούν σήμερα ότι τα μεγάλα λόγια και οι πατριωτικές κορώνες δε λύνουν προβλήματα. Μόνο αυταπάτες και αποπροσανατολισμό δημιουργούν.
Και τέλος, σε αυτούς που βολεύονται με θεωρίες συνωμοσίας, επισημαίνουμε ότι ο κάθε Σόιμπλε είναι εκπρόσωπος των μονοπωλίων, γι' αυτά μοχθεί. Τα μονοπώλια μάς απειλούν και όχι οι Γερμανοί.
Τα μονοπώλια θέλουν να ξεπαστρέψουν τους πιο αδύναμους ανταγωνιστές τους, τις μικροεπιχειρήσεις. Και η συνομοσπονδία τους, η Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν έχει κρύψει ποτέ την πρόθεσή της να λύσει αυτό το «διαρθρωτικό» πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Με αφορμή τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, είναι ευκαιρία κάθε καλοπροαίρετος αυτοαπασχολούμενος να αναλογιστεί πού πατά και πού βαδίζει.
Πού βρισκόμασταν...
Μπορεί να καταντά μονότονο, αλλά χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ορισμένα στοιχεία που αποτυπώνουν την κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων, όπως διαμορφώθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των προηγούμενων μνημονίων.
Πάνω από 200.000 μικροεπιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο από το 2010, αυτό δείχνουν τα στοιχεία των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ. Τι απέγιναν αυτοί οι αυτοαπασχολούμενοι; Προφανώς, διόγκωσαν τις στρατιές των ανέργων. Να βρήκαν μεροκάματο με τόση ανεργία είναι απίθανο. Και επειδή κανένας δεν κλείνει το μαγαζί του αν δεν τον πνίξουν τα χρέη, έχουμε κάθε λόγο να υποστηρίξουμε ότι οι άνεργοι αυτοαπασχολούμενοι κουβαλάνε και τις προηγούμενες οφειλές μαζί τους στην ανεργία.
Και αυτοί που επιβιώνουν ακόμα, πώς ζουν;
Θα μας διαφωτίσουν τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ, που δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε.
«...Μόλις 1 στις 4 επιχειρήσεις παρουσίασε κέρδη κατά τη χρήση που μας πέρασε (...) πάνω από τις μισές διαπιστώνουν και σε αυτό το εξάμηνο (σ.σ. β' 2014) μείωση του τζίρου (53,2%), της ζήτησης (55,2%) (...) η συνολική πτώση στον τζίρο την τελευταία χρονιά άγγιξε το 13%. Η συνολική πτώση του τζίρου από την έναρξη της κρίσης αγγίζει το 77%...».
Μαύρα χάλια, δηλαδή, από εισόδημα.
Ενδιαφέρον έχει και ο κατάλογος των χρεών.
«...Το σημαντικότερο πρόβλημα (...) είναι η παγιωμένη αδυναμία τους να ξεφύγουν από την παγίδα των πολύ υψηλών φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων (...) το 38,1% έχει καθυστερημένες οφειλές προς τον ΟΑΕΕ και το 31,9% προς την Εφορία (...) πάνω από το 20% των επιχειρήσεων εκτιμά ότι δε θα ανταποκριθεί στις φορολογικές υποχρεώσεις του 2015...».
Και πώς να γίνει διαφορετικά, με τέτοιο εισόδημα και τη φοροληστεία που επιβλήθηκε.
Εδώ, αξίζει να μνημονεύσουμε ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα (...) της περιόδου της «σκληρής διαπραγμάτευσης» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τις περίφημες 100 δόσεις. Τη ρύθμιση που επισφράγισε τα χρέη που συσσωρεύτηκαν από τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων μνημονίων και, για να «χρυσώσει το χάπι», τα τέντωσε σε 8,5 χρόνια να αποπληρωθούν. Με το αζημίωτο, φυσικά, και το ανάλογο επιτόκιο. Αυτά είναι «τα έργα και οι ημέρες» της θιγμένης από το νέο μνημόνιο υφυπουργού Βαλαβάνη.
Τα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων, όμως, φρόντισε να τα «ρυθμίσει» χωρίς αναστολές. Υποκρισία ή κυνισμός;
Για τη νέα περίοδο της ίδιας κυβέρνησης θα αναφερθούμε αμέσως παρακάτω.
...και πού πάμε
Τα πράγματα είναι απλά. Οι αγορές δεν έμαθαν να χορεύουν στους ρυθμούς της κυβέρνησης, τα μονοπώλια «τρίζουν τα δόντια τους» και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα ψηφίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Η αριθμητική των συσχετισμών στη Βουλή έχει μικρή σημασία, μπροστά στη βαρβαρότητα που νομοθετείται.
Και ιδού τα νέα μέτρα που θα μας σώσουν από τη χρεοκοπία...
- Αυξήσεις του ΦΠΑ σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης.
- Αύξηση στη φορολογία εισοδήματος, που έφτασε αισίως το 29%.
- Αύξηση της προκαταβολής φόρου, που σταδιακά σχεδιάζεται να φτάσει το 100% για όλες τις επιχειρήσεις.
- Νέα μείωση των συντάξεων μέσω της αύξησης της παρακράτησης για την Υγεία από το 4% στο 6% και μάλιστα υπολογισμένη στις ονομαστικές συντάξεις και όχι στις καταβαλλόμενες, που μειώθηκαν από προηγούμενα μέτρα.
Αυτά ψηφιστήκαν στο νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα που πέρασε στη Βουλή την προηγούμενη Τετάρτη και είναι μόνο το ορεκτικό.
Το κύριο πιάτο ακολουθεί...
- Ολοκλήρωση της απελευθέρωσης, με επόμενους στόχους το ψωμί και το φάρμακο που παραδίδεται στα σούπερ μάρκετ, παραπέρα διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και πάει λέγοντας.
- Μείωση του ύψους του ακατάσχετου λογαριασμού στις τράπεζες.
- Επιτάχυνση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών με νομικές διαδικασίες εξπρές.
- Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού. Αυτό για τον ΟΑΕΕ σημαίνει παραπέρα μείωση των συντάξεων, γιατί κακά τα ψέματα, αν οι ασφαλισμένοι αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους και το κράτος έχει στο νου του τα «πρωτογενή πλεονάσματα», πώς θα βγουν οι συντάξεις; Αποθεματικά δεν υπάρχουν.
- Μείωση και πετσόκομμα των πρόωρων συντάξεων.
Από ό,τι φαίνεται, το αντιλαϊκό οπλοστάσιο είναι πλούσιο και πιθανότατα θα ενισχυθεί κι άλλο το επόμενο διάστημα. Δε γνωρίζουμε αν όλος αυτός ο ορυμαγδός νέων μέτρων θα σώσει τελικά την οικονομία της χώρας, το ότι θα χρεοκοπήσει τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι το μόνο σίγουρο.
Και μπορεί κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση να κάνουν τη δουλειά τους, με βάση τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, το ζήτημα όμως είναι τι κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα για να υπερασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα.
ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ «χωρίς αναισθητικό»
Αν οι αυτοαπασχολούμενοι αποθέσουν τη λύση των προβλημάτων στις ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο.
Θαυμάστε!!!
«...Υποστηρίζουμε την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Κανένα άλλο σενάριο ή σχέδιο δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ευημερία της πατρίδας μας...». Αυτά υπέγραψαν οι πρόεδροι της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ μαζί με τον ΣΕΒ και τους μεγαλοξενοδόχους, για να στηρίξουν το ΝΑΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Και παρακάτω: «...Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας με εθνική ομοψυχία, κοινωνική ευαισθησία και υπευθυνότητα».
Δηλαδή, η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της στο νέο μνημόνιο, πριν καν το υπογράψει η κυβέρνηση, γιατί αυτό ήταν το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να την κρύψουν οι φανφάρες περί «ευρωπαϊκής προοπτικής» και «σταθερότητας». Την «εθνική ομοψυχία» με τους βιομηχάνους την πλήρωσαν ακριβά οι αυτοαπασχολούμενοι με τα προηγούμενα μνημόνια. Οσο για την «κοινωνική ευαισθησία» του μεγάλου κεφαλαίου, την αποδεικνύουν τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, τα δυσθεώρητα χρέη και οι δυσκολίες επιβίωσης. Αυτές οι ηγεσίες είναι επικίνδυνες για τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και αυτό αποκαλύπτεται πιο εύκολα όταν τα πράγματα ζορίζουν και οι μάσκες πέφτουν.
Σήμερα προβάλλει πιο επιτακτικά η ανάγκη για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και την αλλαγή των συσχετισμών. Οφείλουμε, όμως, να επισημάνουμε ότι οι ηγεσίες αυτές δεν έπεσαν από τον ουρανό.
Πάτησαν στις αδυναμίες λειτουργίας των σωματείων, το χαμηλό βαθμό συνδικαλισμού, το σαράκι του συντεχνιασμού, τις δυσκολίες συσπείρωσης των αυτοαπασχολούμενων, τον προσανατολισμό της δράσης. Και για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, πρέπει να αλλάξει η κατάσταση στα πρωτοβάθμια όργανα. Εδώ παίζεται το παιχνίδι. Μέχρι εδώ φτάνουν οι ρίζες της φθοράς των συνειδήσεων, που επιτρέπει σε αυτές τις ηγεσίες να επιπλέουν.
Και τώρα, τι κάνουμε;
Η ανάθεση λύσεων σε κυβερνήσεις δεν οδηγεί πουθενά. Ολων των λογιών οι κυβερνήσεις πέρασαν μπροστά μας τα τελευταία χρόνια, αλλά τα μνημόνια συνεχίζουν ακάθεκτα. Οι ψευδαισθήσεις μεγαλώνουν τα αδιέξοδα.
Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η μόνη σίγουρη και αποτελεσματική διέξοδος είναι η ανάπτυξη των αγώνων.
- Συσπείρωση στα σωματεία, που μπορούν να γίνουν εργαλεία διεκδίκησης και πάλης.
- Αιτήματα πάλης που στοχεύουν τον κύριο αντίπαλο, τα μονοπώλια και τις πολιτικές που τα υπηρετούν.
- Κοινή δράση με τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που αντιμετωπίζουν και αυτά τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών.
Οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι αλλού, εκπροσωπούν εχθρικά συμφέροντα.
Η ΠΑΣΕΒΕ είναι εδώ και καλεί κάθε αυτοαπασχολούμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, κάθε σωματείο που σέβεται το ρόλο του, να πυκνώσει τις γραμμές της.
Υπάρχει λύση;
Βεβαίως υπάρχει και περνά από το χέρι κάθε αυτοαπασχολούμενου. Είναι η ατομική του συμβολή στη συλλογική πάλη. Με αυτήν την προϋπόθεση, και αντιλαϊκά μέτρα αποκρούονται και αδιέξοδα υποχωρούν και, κυρίως, ανοίγει ο δρόμος για μια λαϊκή εξουσία που θα έχει στο στόχαστρό της την πλήρη εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών.
Ριζοσπάστης
