Όπως είπε, «ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν είναι
τεχνοκρατικό ζήτημα, είναι βαθύτατα πολιτικό ζήτημα και στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής εντάσσεται και υποτάσσεται, αντικειμενικά, στους νόμους της αγοράς, της κερδοφορίας των κεφαλαίων και των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι άρρηκτα δεμένος με την τάση εμπορευματοποίησης της γης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που προωθούνται τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια της ΕΕ».
Ο Γιάννης Ζιώγας τόνισε ότι «το εν λόγω σχέδιο νόμου στοχεύει στην ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην ανάπτυξη για τους μονοπωλιακούς ομίλους, υπηρετεί την κερδοφορία τους, δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, που να διασφαλίζει τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες». Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη ανέδειξε το γεγονός πως «δεν υπάρχει αναλυτικό σχέδιο για την πυροπροστασία, για αντιπλημμυρικά έργα, έργα αντισεισμικής θωράκισης, συνολικά έργα για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, γιατί αυτά δεν έχουν κέρδος για το κεφάλαιο». Πρόσθεσε πως «το σχέδιο αυτό εστιάζει την ανάδειξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας από τη μια και την ανάπτυξη του τουρισμού και των υποστηρικτικών υπηρεσιών από την άλλη».
Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης», σημείωσε: «Ξεκινάμε από τη θεμελιακή θέση, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, ότι η γη και η χρήση της είναι κοινωνικό αγαθό. Στόχος και κριτήριο για την οργάνωση του κοινωνικού χώρου για μας είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Η συγκεκριμένη κοινωνική αξιοποίηση της γης και του χώρου γενικότερα για την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, την εξασφάλιση ποιοτικής λαϊκής στέγης και των υποδομών κοινωνικών υπηρεσιών, τη βιομηχανική παραγωγή, την προστασία του περιβάλλοντος. Ασφαλώς, όλα αυτά προϋποθέτουν την κοινωνική ιδιοκτησία στη γη και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Προϋποθέτουν τη ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, όπως και την αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία».
