Διαδέχονται η μία την άλλη οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις στο μεγάλο κεφάλαιο και τους «θεσμούς», δηλαδή στους εκπροσώπους συμμαχιών και μηχανισμών του κεφαλαίου, ότι θα υλοποιηθούν μέχρι κεραίας τα όσα αντιλαϊκά προβλέπει το τρίτο μνημόνιο. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει για το σταθερά αντιλαϊκό προσανατολισμό της, με
δράσεις στοχευμένες στη διαμόρφωση όρων ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.
Το αστείο είναι πως την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση διαβεβαιώνει το λαό ότι δεν θα κάνει ούτε μισό βήμα πίσω από την εφαρμογή της αντιλαϊκής συμφωνίας του καλοκαιριού, υπονοώντας ότι δεν θα υποχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών που είναι χειρότερες. Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι ότι κάθε διαπραγμάτευση οδηγεί και στην επιδείνωση των αντιλαϊκών μέτρων και όχι στη βελτίωσή τους. Αυτό δείχνει η όλη προηγούμενη πείρα. Το επιχείρημα ότι με την εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο 3, θα ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομική ανάκαμψη που θα ωφελήσει το λαό, δεν είναι καινούργιο, δεν είναι καμιά ανακάλυψη της σημερινής κυβέρνησης. Αυτά έλεγαν όλες οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου. Είναι η ψευδαίσθηση που φτιάχνουν για να πείσουν το λαό να συναινέσει σε αυτή την πολιτική.
Ήταν χαρακτηριστικά τα όσα δήλωσε προχτές η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών: «Σε αυτή την προσπάθεια, όμως, φωνές που αμφισβητούν όχι απλώς την τήρηση της συμφωνίας από την πλευρά της Ελλάδας, αλλά και την ίδια τη συμφωνία του Ιουλίου - Αυγούστου, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην Ευρώπη και στην προσπάθεια να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, για άλλη μια φορά: Η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να τηρήσει τη συμφωνία που υπέγραψε τον Ιούλιο του 2015, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να πάει ούτε μισό βήμα πέρα από αυτή. Τηρούμε τη συμφωνία, πράγμα που αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των εταίρων, και ταυτόχρονα θέτουμε ως προτεραιότητα την προστασία των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων».
Βεβαίως, η τήρηση της συμφωνίας εγγυάται διεύρυνση και βάθεμα της φτώχειας για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, προϋπόθεση για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο στόχος που υπηρετεί η συμφωνία, εγγυάται αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας, τα οποία προαναγγέλλουν εμμέσως πλην σαφώς εκπρόσωποι των «θεσμών» σε δημόσιες παρεμβάσεις τους, προεξοφλώντας όχι μισό, αλλά πολλά βήματα πέρα απ' την παρούσα συμφωνία.
Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι μετά απ' αυτή τη συμφωνία τα αντιλαϊκά μέτρα τελειώνουν, αποσκοπεί στο να αποσπάσει τη συναίνεση του λαού στα όσα αντιλαϊκά προβλέπει: Εκ βάθρων ανατροπές στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και «μαχαίρι» στις συντάξεις. Κάλυψη των δημοσιονομικών κενών για το 2016 και τα επόμενα χρόνια, με νέες περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα που θα επιδεινώσουν την ήδη άσχημη κατάσταση σε κρίσιμους για το λαό τομείς, όπως π.χ. Υγεία, Πρόνοια κ.ά. Ιδιωτικοποιήσεις. Διευθέτηση «κόκκινων» δανείων σε βάρος των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Προχώρημα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων π.χ. απελευθέρωση αγοράς Ενέργειας. Νέο φορολογικό νομοσχέδιο για αγρότες και μισθωτούς - συνταξιούχους. Όλα αυτά «πακέτο» με μέτρα στήριξης των καπιταλιστικών επενδύσεων που ήδη «τρέχουν», εν αναμονή και του νέου «αναπτυξιακού νόμου».
Σ' αυτά προσπαθεί να εκμαιεύσει την ανοχή έστω του λαού η κυβέρνηση, με κάλπικες προσδοκίες ότι η λεηλασία του θα λάβει τέλος αν υλοποιηθεί το μνημόνιο, αλλά και με εκβιασμούς.
Στις αυταπάτες και τους εκβιασμούς ο λαός να γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη. Καλύτερες μέρες μπορεί να εγγυηθεί μόνο ο αγώνας του, που θα προσανατολίζεται σε σύγκρουση με τις αιτίες των προβλημάτων του και θα διαμορφώνει όρους ανάκαμψης της ζωής του.
Ριζοσπάστης Πέμπτης 18 Φλεβάρη
