ανακατατάξεις στον κλάδο του Εμπορίου (...). Αυτές τις μέρες, η εργοδοσία του "Μαρινόπουλου" κλείνει καταστήματα και προχωράει σε δεκάδες απολύσεις, ενώ σχεδιάζει και νέα μείωση 8% στους μισθούς. Ταυτόχρονα, δε λέει κουβέντα για το τι θα απογίνει με τους 10.000 περίπου εργαζόμενους που εργάζονται στα εκατοντάδες Super Market και τα express της επιχείρησης». Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, καλεί τους εργαζόμενους στο «Μαρινόπουλο» σε επαγρύπνηση και αγώνα για τη διασφάλιση της δουλειάς και των δικαιωμάτων τους.
***
Αυτό το κάλεσμα, όμως, έκατσε πολύ βαρύ στον αρθρογράφο της ιστοσελίδας «news247», Σ.
Ζάχαρο, ο οποίος έσπευσε με άρθρο του να το κατακεραυνώσει. Και τι δεν είπε:
«Μια μακρινή ανάμνηση ενός κόσμου που χάνεται.
Δυστυχώς, πρόκειται για τη σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας που αρνήθηκε να
εκσυγχρονιστεί, εμμένοντας σε ένα φαύλο παρελθόν. (...) Οι συνδικαλιστές
ονειρεύονται έναν παραδεισένιο κόσμο, όπου οι απολύσεις είναι άγνωστη λέξη,
αλλά μυστηριωδώς προσλαμβάνονται διαρκώς νέοι εργαζόμενοι, ενώ δίνονται
αυξήσεις και προνόμια (...). Οσα αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους και όσα
πρεσβεύουν, δεν απηχούν τις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας. Είναι κολλημένοι
σε κλισέ και νοοτροπίες άλλων εποχών».
Κολλημένος σε άλλες εποχές, λοιπόν, όποιος τον 21ο
αιώνα διεκδικεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Και
ποιο είναι το σύγχρονο και το προοδευτικό σύμφωνα με τον αρθρογράφο; Να μπορούν
οι καπιταλιστές να ανοιγοκλείνουν τις επιχειρήσεις όποτε εκείνοι θέλουν, να
πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο και αυτοί να μη βγάζουν άχνα! Γιατί όχι και
με μπάλα στα πόδια; Πράγματι, όλα αυτά είναι τόσο καινούρια και σύγχρονα όσο
και ο ίδιος ο καπιταλισμός. Τουλάχιστον 200 ετών δηλαδή... Ενάντια σε όλα αυτά
πάλεψε σκληρά η εργατική τάξη, πληρώνοντας ακόμα και με αίμα. Αλλά ο αρθρογράφος,
που διαφημίζει τη σύγχρονη σκλαβιά και βαρβαρότητα, τα βρίσκει πολύ «μπανάλ»
όλα αυτά...
***
Οσον αφορά τις διεκδικήσεις των εργαζομένων (κανένας εργαζόμενος να μη χάσει τη δουλειά του,
καμία μείωση μισθών κ.λπ.), τις χαρακτηρίζει «εξωφρενικές, ιδίως για μια
κοινωνία που έχει υποστεί εν συνόλω αυτά που οι ίδιοι απορρίπτουν». Η αλήθεια
είναι ότι αυτό το εξοργιστικό επιχείρημα του «κοινωνικού αυτοματισμού» και της
«εξίσωσης» όλων των εργαζομένων προς τα κάτω, στο όνομα μάλιστα της «ισότητας»,
επανέρχεται όλο και πιο συχνά στην αστική προπαγάνδα. Τα ίδια λέει π.χ. και η
κυβέρνηση: για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα ότι είναι δικαιότερο για τους
φτωχότερους, για τα αντιλαϊκά μέτρα ενάντια στους φτωχούς αγρότες ότι τάχα δε
γίνεται οι μισθωτοί να πληρώνουν για τους αγρότες και πάει λέγοντας. Με τον
ίδιο τρόπο κρύβουν κάθε φορά ότι τις συνέπειες και τα «σπασμένα» της
καπιταλιστικής κρίσης, όπως και την προσπάθεια ανάκαμψης από αυτή, δεν τα
πληρώνει «εν συνόλω» η κοινωνία, αλλά μόνιμα οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι,
οι φτωχοί αγρότες, η νεολαία.
Το ότι βέβαια ο Μαρινόπουλος (και ο κάθε Μαρινόπουλος)
μπορεί να πλουτίζει επί χρόνια εκμεταλλευόμενος τη δουλειά των εργαζομένων και
μετά να «την κάνει», φορτώνοντας τα σπασμένα σε αυτούς, δεν είναι προφανώς «εξωφρενικό»,
αλλά το «φυσιολογικό» και πολύ λογικό στον καπιταλισμό που οι ίδιοι
υπερασπίζονται. «Η οικογένεια Μαρινόπουλου βέβαια έχει κεφάλαια, αλλά ούτε οι
ίδιοι οι συνδικαλιστές δεν πιστεύουν ότι θα βάλει από την τσέπη της τόσα
χρήματα όσα χρειάζονται για να ξανακάνει βιώσιμη την εταιρεία». Τόσο απλά...
Απέναντι σε αυτή τη μαύρη προπαγάνδα, οι εργαζόμενοι
πρέπει να προτάξουν τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες και την πάλη για την
ικανοποίησή τους.
Σάββατο 20 Φλεβάρη 2016
