Γενικός ξεσηκωμός παντού, με την εργατιά στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, με στόχο τα μονοπώλια,τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που μας φέρνει φτώχεια, κρίσεις, ανεργία.

Καθώς κατακάθεται ήδη ο κουρνιαχτός από τις «μεγάλες μάχες» που η κυβέρνηση έδωσε, στη βδομάδα που πέρασε, με τη «διαπλοκή», το μόνο που μένει στη συνείδηση καθενός, με βάση και την καθημερινή εμπειρία του, είναι πως συνεχίζεται ακέραιη η εφαρμογή μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής. Κανένας αντιπερισπασμός δεν μπορεί να κρύψει τη μία και μοναδική πραγματικότητα: Κάθε μέρα που περνά, γίνεται όλο και πιο βασανιστική η ζωή για χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενους και ανέργους, συνταξιούχους και μερικά απασχολούμενους,

γυναίκες και άντρες, κύρια τα νέα παιδιά, που κάθε όραμά τους για μια καλύτερη ζωή τσαλακώνεται άγρια καθημερινά.

Μόνη αχτίδα ελπίδας στην αρχή της βδομάδας που πέρασε, είναι ό,τι σηματοδότησαν οι μαζικές διαδηλώσεις όπου χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι κατέθεσαν το δικό τους «πόρισμα»: Απορρίπτουμε τη συναίνεση στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Κανένας συμβιβασμός με τις νέες αντεργατικές ρυθμίσεις στα Εργασιακά. Οργάνωση της πάλης για ανάκτηση απωλειών, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση αντεργατικών νόμων, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Η πρότασή τους, ένα σχέδιο νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις, με την υπογραφή πάνω από 500 σωματείων, κατατέθηκε ήδη στη Βουλή, υποστηρίχτηκε και προωθήθηκε από το ΚΚΕ. Το μήνυμα από την πλευρά του ΚΚΕ ένα και μοναδικό: Γενικός ξεσηκωμός παντού, με την εργατιά στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, με στόχο τα μονοπώλια, τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που μας φέρνει φτώχεια, κρίσεις, ανεργία. Δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί

Αυτή ήταν και η άμεση απάντηση στα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το πολιτικό μάρκετινγκ για την παραπλάνηση του λαού έδωσε ρέστα. Με κλισέ όπως «αριστερά της ευθύνης», «αριστερά που διεξάγει πόλεμο υπέρ του λαού», που «χτυπήθηκε για το λόγο αυτό σκληρά, αλλά άντεξε», που «δεν φοβάται να μπει στη φωτιά για την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων», που «δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον», να «σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Ολα αυτά διανθισμένα με πολύ χτύπημα στην πλάτη και κατανόηση για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός, καθώς και κάλπικες υποσχέσεις ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν ξημερώσει», καλλιεργώντας ανοχή και αναμονή.

Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί: Οι μάχες που έδωσε και δίνει η κυβέρνηση αποτυπώνονται με τη μέγιστη δυνατή ευκρίνεια στο κυβερνητικό έργο. Στα δεκάδες μέτρα που προσφέρουν αφειδώς προνόμια και χρήμα στο κεφάλαιο, για να στηριχθεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας του, στις διαπραγματεύσεις και τις διεργασίες όπου πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση, προκειμένου να χαλαρώσει σε επίπεδο ΕΕ ο σφιχτός δημοσιονομικός «κορσές», που δεν επιτρέπει ακόμα μεγαλύτερη στήριξη στην αστική τάξη.

Αποτυπώνεται στα δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα που αυτή η κυβέρνηση διατήρησε, αλλά και σε αυτά που η ίδια νομοθέτησε υλοποιώντας το 3ο μνημόνιο, το οποίο συνομολόγησε με τους «εταίρους» και μαζί με τις άλλες δυνάμεις της αστικής διαχείρισης ψήφισε στη Βουλή. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, απογείωση της φοροληστείας, πετσόκομμα των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, «καθρέφτης» του οποίου είναι η κατάσταση στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία κ.α. Αποτυπώνεται στα νέα μέτρα που έρχονται στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης».

Οπλο τους η χειραγώγηση

Το κυβερνητικό κόμμα έχει αποδείξει επαρκώς ότι είναι η «δύναμη της ευθύνης» που ανέλαβε απέναντι στο κεφάλαιο να στηρίξει τις προσπάθειες ανάκαμψης, εφαρμόζοντας την απαραίτητη πολιτική και διεκδικώντας σε επίπεδο ΕΕ πρόσθετα μέτρα υπέρ της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η μόνη του διαφορά σε σχέση με όλους τους προηγούμενους, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει καλύτερα το χαρτί της χειραγώγησης της εργατικής - λαϊκής αντίδρασης, καλλιεργώντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.

Γι' αυτό και τη βδομάδα που πέρασε, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και η ΝΔ, μαζί με τους άλλους «συνεταίρους» του 3ου μνημονίου, επικέντρωσαν ξανά την πολιτική αντιπαράθεση στα ζητήματα της διαπλοκής, την οποία όλοι τους ευνοούν, και όχι στα σκληρά για το λαό μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης», για τα οποία επίσης έχουν όλοι τους δεσμευτεί.

Μέσα από τις κόντρες και τις αντιπαραθέσεις μερίδων του κεφαλαίου με μεσολαβητή την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, αναδίνεται η δυσωδία ενός συστήματος που σαπίζει και μαζί του σαπίζουν και οι θεσμοί του, οι πολιτικές πρακτικές όσων το στηρίζουν, φτάνοντας το σημείο της αντιπαράθεσης σε επίπεδο κλειδαρότρυπας ή ποιος ξέρει τι άλλο θα δουν τα μάτια μας το επόμενο διάστημα.

Μονιμοποιούν την εξαθλίωση

Η σαπίλα του συστήματος οδηγεί στην εξαθλίωση μάζες και μάζες εργαζομένων, μέσα από τον έναν και μοναδικό δρόμο που είναι χρήσιμος στους καπιταλιστές: Τη διαρκή υποτίμηση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Τα στοιχεία που έδωσε το σύστημα «Εργάνη» για το μήνα Σεπτέμβρη, δείχνουν ότι το 61% των νέων θέσεων εργασίας είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ποσοστό που με διακυμάνσεις διατηρείται στα ίδια υψηλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια, επαληθεύοντας την τάση παγίωσης και επέκτασης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας, σε βάρος των προσλήψεων με πλήρη απασχόληση. Αυτά τα στοιχεία, βέβαια, διαβάζονται «με το κεφάλι κάτω» από μερίδα των αστικών ΜΜΕ, τα οποία ερμηνεύουν την επέκταση της μερικής και εκ περιτροπής εργασίας ως αποτέλεσμα της υψηλής φορολογίας στο κεφάλαιο και των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών που συνεπάγεται για την εργοδοσία η πρόσληψη ενός εργαζόμενου με πλήρη απασχόληση. Για να ζητήσουν ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης, με μείωση και των ασφαλιστικών εισφορών αυτή τη φορά, ισχυριζόμενοι ότι έτσι και προσλήψεις θα κάνουν και αυξημένους μισθούς θα δώσουν.

Προσπαθούν να πείσουν τον εργαζόμενο πως μπορεί έτσι στο τέλος κάθε μήνα να βρίσκεται με περισσότερα λεφτά. Την ίδια στιγμή, όμως, οι επιπτώσεις στις συντάξεις, στην Υγεία και την Πρόνοια από τη μείωση ή ακόμα και τον εκμηδενισμό των εισφορών θα είναι τέτοιες που ο εργαζόμενος θα αναγκαστεί ατομικά να αναλαμβάνει το κόστος για τέτοιου είδους ανάγκες από το σχετικά «αυξημένο» μεν, πενιχρό όμως μισθό του, απαλλάσσοντας το αστικό κράτος από την ανάλογη ευθύνη.

Καμιά ανοχή

Το επόμενο διάστημα, η επιθετικότητα κυβέρνησης - κεφαλαίου θα δυναμώσει κι άλλο, όχι μόνο στο πεδίο των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, αλλά και σ' αυτό της χειραγώγησης του λαού, με στόχο να τον κάνουν συμμέτοχο ή τουλάχιστον να τον καταστήσουν αδρανή απέναντι στα χειρότερα που του ετοιμάζουν.

Ο στόχος για έγκαιρη ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» συνδέεται άρρηκτα με τη συνολική επιτυχία του προγράμματος μέχρι το 2018, που σημαίνει εφαρμογή μέχρι κεραίας των αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, αλλά και όσων έχουν ψηφιστεί τα προηγούμενα χρόνια. Με δεδομένο ότι το πιο δύσκολο μέτωπο της δεύτερης «αξιολόγησης» είναι τα Εργασιακά, η Κομισιόν κλείνει το μάτι στην κυβέρνηση να προχωρήσει ακάθεκτη και χωρίς καθυστερήσεις στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την απροκάλυπτη επιθετικότητα της Τουρκίας. Επιθετικότητα που εκδηλώνεται στη βάση της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της ενίσχυσης των επεμβάσεων, που έχουν κάνει τη Μέση Ανατολή «μαλλιά κουβάρια». Ενα πλαίσιο στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά εντός της ΝΑΤΟικής συμμαχίας και της ΕΕ, με ό,τι σημαίνει αυτό για το λαό μας.

Αυτόν το δρόμο τον έχει δοκιμάσει ο λαός. Αυτό που δεν δοκίμασε ακόμα είναι η μεγάλη του δύναμη, που όταν γίνει οργανωμένος ταξικός αγώνας και κοινωνική συμμαχία, μπορεί να ανοίξει δρόμους για την πραγματική λαϊκή ευημερία.

Κυριακή 23 Οχτώβρη 2016