«Οι ακραίοι παίχτες
κράτησαν ακραία στάση», είπε την Κυριακή, βγαίνοντας από τη διαπραγμάτευση με
το κουαρτέτο ο Γ. Κατρούγκαλος, θέλοντας προφανώς να δραματοποιήσει τη στάση
των δανειστών και εταίρων και να δημιουργήσει κλίμα «μάχης» από την πλευρά της
κυβέρνησης στα παζάρια για τα Εργασιακά.
Δεν είναι όμως μόνο ο υπουργός
Εργασίας. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είτε τα ζητήματα αφορούν το
αφορολόγητο, είτε τα επιδόματα Πρόνοιας, είτε τις ιδιωτικοποιήσεις, η αίσθηση
που πάει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ότι βρίσκει απέναντί της τοίχο, στην
προσπάθεια να
διαπραγματευθεί τάχα υπέρ του λαού.
Η κοροϊδία πάει σύννεφο και
πρέπει να αποκρουστεί. Κυβέρνηση και κουαρτέτο βρίσκονται στην ίδια όχθη,
απέναντι στο λαό.
Η κυβέρνηση είναι αυτή που
συνυπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, το οποίο για τα Εργασιακά προβλέπει τη μη
επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς, πράγμα που υπενθυμίζουν τώρα οι «εταίροι»,
λέγοντας ότι οι αντεργατικοί νόμοι του 1ου και του 2ου μνημονίου είναι
κεκτημένο για το κεφάλαιο και ότι τίποτα δεν αναιρείται.
Η κυβέρνηση είναι αυτή
που σε όλους του τόνους λέει ότι βιάζεται να ολοκληρώσει τη δεύτερη
«αξιολόγηση», που σημαίνει να πάρει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπονται,
στο όνομα της μελλοντικής (και αμφίβολης) διευθέτησης του χρέους. Η κυβέρνηση
είναι αυτή που διαφημίζει το πόρισμα για τα Εργασιακά, το οποίο η Επίτροπος
Απασχόλησης αναγόρευσε σε βάση της διαπραγμάτευσης.
Τέλος, η κυβέρνηση είναι
αυτή που σκοπεύει να ανασχηματιστεί, προκειμένου, όπως γράφτηκε στον κυριακάτικο
Τύπο, να υπάρξουν πρόσωπα που «θα υπηρετήσουν χωρίς διαφωνίες το ευρύτερο
σχέδιο στην κρίσιμη συγκυρία».
Επομένως, ας αφήσει τις κορόνες και τις κλάψες
ότι την κολλάνε στον τοίχο. Αυτή μαζί με το κεφάλαιο και το κουαρτέτο είναι που
θέλουν να κολλήσουν στον τοίχο το λαό.
