Οι δύο όψεις της «δίκαιης ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα του σάπιου συστήματος, που συνθλίβει δικαιώματα και τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες
Από τη μια, υποδομές, προνόμια και κίνητρα στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να αναδειχτεί η χώρα σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο. Και από την άλλη, παντελής έλλειψη έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, την περιφερειακή και την Τοπική Διοίκηση, που την πληρώνει ο λαός με νεκρούς και καταστροφές στην περιουσία του.
Το νέο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με τους 20 νεκρούς και τους 2 αγνοούμενους από τις πλημμύρες στις εργατογειτονιές της Δυτικής Αττικής, ήρθε να αποκαλύψει για μια ακόμα φορά το αποκρουστικό πρόσωπο που έχει η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Με τις ξεδιάντροπες δηλώσεις που προσπαθούν να παρουσιάσουν τα θύματα ως υπεύθυνους, με την «κολοκυθιά» και τους ψευτοκαβγάδες για το ποιος διαχειρίζεται καλύτερα το σάπιο σύστημα, με τις «παραινέσεις» ότι τώρα τάχα δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών, με τις εξοργιστικές αναλύσεις περί «κλιματικής αλλαγής», «ακραίων καιρικών φαινομένων» και «ανθρώπινης ύβρεως», κυβέρνηση και αστικά επιτελεία προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες, εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και διαχρονικά όλων των αστικών κυβερνήσεων. Προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική αιτία που γεννάει τη μία πίσω από την άλλη τις τραγωδίες για την εργατική τάξη: Το κυνήγι του κέρδους, για το οποίο το κεφάλαιο δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα.
Οι καταστροφικές πλημμύρες, όπως χτες οι πυρκαγιές και τα ναυάγια, για να θυμηθούμε μόνο τα πλέον πρόσφατα, δεν δείχνουν την «απουσία του κράτους», όπως λέγεται, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Δείχνουν την «παρουσία» του αστικού κράτους, που σχεδιάζει και ιεραρχεί με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Που σε κάθε επίπεδο, από την κεντρική κυβέρνηση έως την Τοπική Διοίκηση, υλοποιεί έργα με βάση την «ανταποδοτικότητα» που έχουν για το κεφάλαιο. Που γι' αυτόν το λόγο θεωρεί τα αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά, αντισεισμικά και τα υπόλοιπα έργα που διασφαλίζουν εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που θα προστάτευαν ανθρώπινες ζωές, δημόσιες υποδομές, λαϊκές περιουσίες, το περιβάλλον και την υγεία των λαϊκών στρωμάτων «μη επιλέξιμα», αφού δεν φέρνουν κέρδη σε βάθος χρόνου για τους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν πουλιούνται, δεν νοικιάζονται, δεν αποφέρουν έσοδα μετά την κατασκευή τους. Κι έτσι την ίδια ώρα που ο κρατικός προϋπολογισμός, οι προϋπολογισμοί των Περιφερειών περιλαμβάνουν δεκάδες κωδικούς εκατοντάδων εκατομμυρίων για την πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, προβλέπουν μηδαμινά κονδύλια για τα έργα αυτά.
Η αναρχία στη χωροταξία και στα σχέδια, στις χρήσεις γης, τα ρέματα που καταλήγουν σε μάντρες εργοστασίων και αποθήκες logistics, η αποσπασματικότητα των όποιων έργων που «σώζουν» τη μια περιοχή πνίγοντας την επόμενη, δεν αποτελούν απλά κάποια «αμαρτήματα» των προηγούμενων διαχειριστών ή κάποιου «στρεβλού» μοντέλου ανάπτυξης που παίρνει γιατρειά, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά απόδειξη του ίδιου του άναρχου χαρακτήρα της παραγωγής στον καπιταλισμό. Η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου δεν αποτελεί τη λύση, αλλά την αιτία των προβλημάτων.
Η κατάσταση στη Δυτική Αττική αποτελεί επιβεβαίωση: Η υποβάθμιση της ζωής των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, τα απανωτά εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης αποτελούν απλά την «άλλη όψη» του νομίσματος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει ο λαός της περιοχής για να πάρουν σάρκα και οστά τα «φιλόδοξα» πρότζεκτς του κεφαλαίου, που υπηρετούν κυβέρνηση και αστικά κόμματα, για μετατροπή της περιοχής στο μεγαλύτερο εμπορευματικό - διαμετακομιστικό κόμβο πανελλαδικά, με υπερσύγχρονα σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα για τη μεταφορά εμπορευμάτων προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη, «αξιοποίηση» των σημαντικών ναυπηγοεπισκευαστικών υποδομών που αποτελούν πόλο έλξης ανταγωνιστικών κεφαλαίων, με επιχειρηματικούς ομίλους - «υποδείγματα» κερδοφορίας, όπως είναι τα ΕΛΠΕ.
Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, από τα δεκάδες που έχει καταγράψει ο «Ριζοσπάστης» τις τελευταίες μέρες, αποτελεί αυτό της υπερσύγχρονης κατά τ' άλλα Εθνικής οδού Αθηνών - Κορίνθου, μιας βασικής «αρτηρίας» για τη μεταφορά εμπορευμάτων, που όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, φτιάχτηκε χωρίς αντιπλημμυρικές προδιαγραφές, «συμβάλλοντας» καθοριστικά στο μέγεθος της καταστροφής.
Κυριακή 19 Νοέμβρη 2017
