Πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), μετά την απροκάλυπτη παρέμβαση του αστικού κράτους υπέρ του κεφαλαίου με την περιβόητη Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) του 2012, και δύο χρόνια μετά την ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε κάνει προεκλογική «σημαία» την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, για να διατηρήσει στη συνέχεια στο ακέραιο την κατάπτυστη ΠΥΣ των προκατόχων του στην αστική διακυβέρνηση, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, κάθε Μάρτη τέτοιες μέρες, ανανεώνει το ραντεβού της με τις εργοδοτικές οργανώσεις και υπογράφει
την παράταση της ισχύουσας ΕΓΣΣΕ.
Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός «νομιμοποιεί» έτσι κάθε χρόνο την ΠΥΣ του 2012, με την οποία καταργήθηκε η τότε ΕΓΣΣΕ, καρατομήθηκαν οι κατώτεροι μισθοί, θεσμοθετήθηκε ο υποκατώτερος μισθός των 511 ευρώ μεικτά στους νέους κάτω των 25 ετών, διαλύθηκαν οι κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, επιβλήθηκε η κυριαρχία των επιχειρησιακών συμβάσεων μέσω των «Ενώσεων Προσώπων», παρακάμπτοντας τα Συνδικάτα, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας κ.λπ.
Την ώρα που η εργατική τάξη χρειάζεται να ανασκουμπωθεί και να παλέψει ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να βάλει στο στόχαστρό της το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις που το υπηρετούν, η ΓΣΕΕ σαλπίζει παράδοση άνευ όρων, κρύβεται πίσω από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ισχυριζόμενη πως θα διαπραγματευτεί με τους εργοδότες τα μισθολογικά ζητήματα της Σύμβασης μόνο αν η κυβέρνηση «ελεήσει» να αλλάξει το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, «βγάζει λάδι» τους εργοδότες, όταν για λογαριασμό τους επιβλήθηκε και βαθαίνει η εργασιακή ζούγκλα, στάζει στη συνείδηση της εργατικής τάξης το δηλητήριο της ολοκληρωτικής παραίτησης και της αποδοχής όλης αυτής της αντεργατικής λαίλαπας ως τετελεσμένου γεγονότος.
Με δυο λόγια, προσφέρει τις υπηρεσίες της στο κεφάλαιο ως μια βασική τροχοπέδη στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους και τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους.
«Εθνικό Επαγγελματικό Ταμείο» και «χρηματοδοτικά εργαλεία»
Ετσι, την περασμένη Δευτέρα, την ώρα που το ΠΑΜΕ ανακοίνωνε τα συλλαλητήρια για τις 7 Απρίλη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είχε την καθιερωμένη ετήσια συνάντησή της με τις εργοδοτικές οργανώσεις.
Και μπορεί σε αυτήν τη συνάντηση να μην έγινε ούτε η τυπική παράταση αυτού του κακέκτυπου που ονομάζεται ΕΓΣΣΕ, ωστόσο η ΓΣΕΕ παρέα με τον ΣΕΒ επικέντρωσαν την προσοχή τους σε άλλα ζητήματα, στην πραγματικότητα στη διασφάλιση νέων προνομίων για το κεφάλαιο: Συγκεκριμένα, σε σχετικό σχέδιο που παρουσίασαν στη συνάντηση, προβλέπεται η συγκρότηση κοινών ομάδων και η εκπόνηση μελέτης για τη δημιουργία «Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου», όπως και η αναζήτηση «χρηματοδοτικών εργαλείων» για την παραπέρα ενίσχυση των επιχειρήσεων.
Στην πράξη, δηλαδή, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, σε συνεργασία με τον ΣΕΒ, μπαίνει μπροστά για τη δημιουργία όχι μόνο επαγγελματικών ταμείων ανά κλάδο ή επιχείρηση, όπως προβλέπει ο νόμος 3029/2002 για τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΑΕ), αλλά επιδιώκει την ίδρυση ενός «Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου», για όλους τους εργαζόμενους. Αφού λοιπόν οι αστικές κυβερνήσεις λεηλάτησαν τις συντάξεις, για να «εξοικονομήσουν» πόρους για μεγαλύτερη στήριξη του κεφαλαίου, τώρα η ΓΣΕΕ αναλαμβάνει το ρόλο του «λαγού» για τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές: Προπαγανδίζει και προωθεί την ίδρυση ενός «Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου», που σημαίνει πρόσθετες εισφορές στις πλάτες των εργαζομένων, ενώ είναι γνωστό ότι τέτοιου είδους Ταμεία δεν δίνουν την παραμικρή εγγύηση για το ύψος των συντάξεων που θα αποδίδουν, αφού αυτές εξαρτώνται από τις «επενδύσεις» και το τζογάρισμα στα χρηματιστήρια.
Επιπλέον, με το γνωστό πρόσχημα της «διάσωσης θέσεων εργασίας», ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός μπαίνει μπροστά στην προσπάθεια του εγχώριου κεφαλαίου να εξασφαλίσει νέα χρηματοδοτικά πακέτα για τη «διάσωση επιχειρήσεων». Οπως χαρακτηριστικά τόνισε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, το σχέδιο αποβλέπει στη «μετατροπή επιχειρήσεων που βρίσκονται στο μεταίχμιο σε επιχειρήσεις "κοινωνικής οικονομίας" με τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για τη διάσωσή τους...».
Με άλλα λόγια, με «χρηματοδοτικά εργαλεία» που θα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες του λαού, η ΓΣΕΕ προωθεί και αυτή τη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», η οποία βρίσκεται στις προτεραιότητες της κυβέρνησης, μεταξύ άλλων ως ένας μηχανισμός προσωρινής εκτόνωσης της μεγάλης ανεργίας, ο οποίος λειτουργεί παράλληλα ως ένας επιπλέον μοχλός επιδείνωσης των εργασιακών σχέσεων και περαιτέρω αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, στο όνομα ακριβώς της «διάσωσης» και «εξυγίανσης» των επιχειρήσεων.
Γι' άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πως οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν να περιμένουν απολύτως τίποτα από τους «κοινωνικούς διαλόγους», αλλά ότι ακριβώς η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, η διαπάλη με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο και σε όλες του τις παραλλαγές, αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και όχι οι περιβόητοι «εθνικοί στόχοι» του κεφαλαίου.
Σάββατο 25 Μάρτη 2017 - Κυριακή 26 Μάρτη 2017
