Το ΠΑΜΕ για την απεργία της 16ης Ιουλίου

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τις χιλιάδες των απεργών και των διαδηλωτών που ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες έδωσαν μαζικό μαχητικό παρών στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα.

 Έδειξαν στους μεγαλοεργοδότες, στην κυβέρνηση και στην τρόικα πως όσο και να προσπαθούν ένα σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού μας συνολικά, 

δεν υποτάσσεται, δε σκύβει το κεφάλι 

και μπορεί να γίνει η σπίθα που θα φουντώσει τη φωτιά που θα τους κάψει.Το ΠΑΜΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να είναι η απεργία όσο γίνεται πιο πετυχημένη, 

για να ξεπεραστούν ο φόβος και οι αυταπάτες. 

Χωρίς αυτή την προσπάθεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ αναμφισβήτητα η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη.Η επίθεση μας αφορά όλους! Δεν πρέπει να περάσει η διαίρεση των εργαζόμενων σε νέους και παλιούς, δημόσιους και ιδιωτικούς κοκ. 

Η επίθεση σήμερα στους εργαζόμενους του Δημοσίου τομέα επηρεάζει σήμερα κάθε εργατική οικογένεια. 

Οι απολύσεις καθηγητών, νοσηλευτών, εργαζόμενων στους Δήμους, οι ελλείψεις στην παιδεία και την υγεία αφορούν κάθε εργάτη και εργάτρια. 

Η αλληλεγγύη, η ενότητα των εργαζόμενων είναι ουσιαστική απάντηση στον πόλεμο που έχει κηρυχτεί στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. 

Δεν είναι σύνθημα αλλά αποτέλεσμα δράσης σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς.Η σημερινή απεργία ήταν από την αρχή υπονομευμένη από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. 

Η συμμετοχή των εργαζομένων θα μπορούσε και έπρεπε αν ήταν μεγαλύτερη. Δεν αντιστοιχούσε στην οξύτητα των προβλημάτων και στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη.

 Αυτοί που την αποφάσισαν δεν έχουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, η γραμμή και τα αιτήματα της απεργίας δε μπορούσαν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν. Οι ίδιες αυτές ηγεσίες ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν τη σύγκρουση στον τόπο δουλειάς, να οργανώσουν στους κλάδους παραγωγής και των υπηρεσιών τους εργαζόμενους ενάντια στους εργοδότες και υπό αυτές τις συνθήκες ούτε ο χρόνος οργάνωσής της δεν ήταν επαρκής.Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν το φόβο και τη μοιρολατρία και να μετατρέψουν την αγανάκτηση και την υποταγή σε οργάνωση και δράση στη δουλειά, στη γειτονιά, παντού. 

Η οργή και η αγανάκτηση από μόνες τους δεν αρκούν. Παράλληλα δεν πρέπει να ανέχονται τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και τα τσιράκια της εργοδοσίας. Δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, αποτελούν ξένο σώμα για το εργατικό κίνημα.

 Το ίδιο ισχύει για τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, τους «ανανήψαντες» ΠΑΣΚίτες και άλλους, που ετοιμάζονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.Όλοι μαζί δουλεύουν για την υπονόμευση και την υποταγή του συνδικαλιστικού κινήματος στη μεγαλοεργοδοσία, στις σημερινές και μελλοντικές κυβερνήσεις.

 Όλοι αυτοί που πετάνε δήθεν αγωνιστικές κορώνες και επαναστατικά συνθήματα για «πολιτική απεργία» και «απεργίες διαρκείας» είναι οι πρώτοι απεργοσπάστες στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους.

 Όλοι αυτοί που κόπτονται για την ενότητα της εργατικής τάξης και για δήθεν προωθημένες ενέργειες εγκαλώντας το ΠΑΜΕ για κάθε λόγο και αιτία, στη σημερινή απεργία δεν έκαναν απολύτως τίποτα για την προετοιμασία και την επιτυχία της.

Ενδεικτικά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΟΤΟΕ, ΠΝΟ, ΠΑΣΕΝΤ (ναυτιλιακοί), ΦΑΜΑΡ στη Βοιωτία, Γκλάξο, Αλάπις, ΙΟΝ, ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων με άξονα τα Σούπερ Μάρκετ και τα πολυκαταστήματα (Άττικα, Σκλαβενίτης κοκ),

 όχι απλά ήταν απεργοσπάστες, δε συμμετείχαν και δεν πήραν μέτρα για την επιτυχία της απεργίας αλλά σε αρκετούς χώρους ούτε ΔΣ πραγματοποιήθηκαν ούτε ανακοίνωση βγήκε. 

Αυτά είναι κάποια από τα πολλά «λόγια και έργα» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

 Έχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα τους.Η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου θα συνεχιστεί. 

Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει και θα φέρει νέα εξίσου αντιλαϊκά, αντεργατικά νομοσχέδια κατ΄ εντολή των μονοπωλίων, ντόπιων και ξένων. 

Η παρεμπόδιση των μέτρων που έχουν ψηφιστεί και αυτών που σχεδιάζονται να ψηφιστούν απαιτεί οργάνωση και δράση στους τόπους δουλειάς. 

Δεν υπάρχουν σωτήρες που θα σώσουν την εργατική τάξη, αν η ίδια δεν ορθώσει το ανάστημά της. 

Σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς είναι ανάγκη να δυναμώσει η διαφώτιση και η ενημέρωση για τις εξελίξεις, να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι στη συζήτηση. 

Είναι ανάγκη η ενίσχυση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλειάς και η κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα. 

Έτσι θα διαμορφώσουμε τους όρους ανασύνταξης του κινήματος, παρεμπόδισης αλλά και γενικής αντεπίθεσης.

Η Εκτελεστική Γραμματεία