Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα σχετικά με το δημόσιο χρέος το πρώτο τρίμηνο του έτους εμφανίζουν την Ελλάδα να είναι πρώτη στη λίστα της ΕΕ με 305 δισεκατομμύρια ευρώ ή 160,5% του ΑΕΠ.
Δηλαδή το χρέος αυξάνει διαρκώς και μόνο σε ένα χρόνο είχε αύξηση 24%.
Αν κάτι καταρρίπτει ακριβώς αυτή η εξέλιξη είναι η απάτη των αστικών δυνάμεων ότι όλα τα μέτρα που τσακίζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων παίρνονται για τη μείωση του κρατικού χρέους.
Βεβαίως το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά το «μπούκωμα» από όλες τις αστικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια των κάθε λογής καπιταλιστών, επιχειρηματιών, τραπεζιτών κλπ.
Το χρέος από τα δάνεια της πλουτοκρατίας χρησιμοποιείται ως το απαραίτητο πρόσχημα για να περάσουν όλες οι αναδιαρθρώσεις που είναι απαραίτητες στο κεφάλαιο για να ξεπεράσει τη βαθιά καπιταλιστική κρίση.
Το τσάκισμα των εργαζομένων επομένως γίνεται για να έχουν οι καπιταλιστές την επόμενη περίοδο της όποιας ανάπτυξης πιο φτηνούς εργάτες, με λιγότερα δικαιώματα, ώστε να πετύχουν καλύτερο ποσοστό κέρδους από ό,τι σήμερα.
Αλλά και οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, άρα και φοροληστεία στο λαό, ιδιωτικοποιήσεις, παίρνονται για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες για καπιταλιστικές επενδύσεις και κερδοφορία.
Επίσης το περίφημο «κούρεμα» του χρέους προς ιδιώτες το 2010 που εμφανίστηκε ως μέγα επίτευγμα των αστών, έφερε νέα μέτρα σε βάρος του λαού, των δικαιωμάτων του (ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία κ.ά.).
Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που «βροντοφωνάζει» ότι «οι θυσίες πάνε στο βρόντο» και «σκοτώνεται η οικονομία», οι υψηλοί τόνοι είναι μόνο για να κρύψει ότι και αυτός, με το μείγμα διαχείρισης που προτείνει, στηρίζει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Αποδίδει τα βάσανα του λαού στην κακή διαχείριση που δεν κάνει το «χρέος βιώσιμο», ενώ αυτός υπόσχεται να το κάνει βιώσιμο, να φέρει την ανάπτυξη με την «υγιή καπιταλιστική επιχειρηματικότητα», σαν φιλολαϊκή λύση.
Αυτό σημαίνει η πολιτική για «διαγραφή μέρους του χρέους και αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων με την τρόικα» ή «δίκαιη κατανομή των βαρών»...
Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι που συνθλίβονται από τα μονοπώλια πρέπει να απορρίψουν τέτοια δήθεν επιχειρήματα, γιατί αυτοί όχι μόνο δε χρωστάνε τίποτε αλλά τους χρωστάνε.
Δεν πρέπει να αισθάνονται ως δικό τους βάρος το χρέος.
Η πάλη τους και για την αντιμετώπιση των σημερινών οξυμένων προβλημάτων, απαιτεί να χτυπηθούν οι αιτίες των προβλημάτων των εργαζομένων. Όσο για την προπαγάνδα που γίνεται με το χρέος πρέπει να συνειδητοποιούν ότι το μόνο δικό τους χρέος, απέναντι στους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, είναι η ενεργός συμμετοχή στην ταξική πάλη, η οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές.
Ο λαός έχει τη δύναμη, αν το πιστέψει, να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να διαγράψει μονομερώς το χρέος να βγει από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Με τη λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με εργατικό λαϊκό έλεγχο μπορούν να βγουν στο προσκήνιο οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν και σήμερα, αλλά «φρενάρονται» από το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, ώστε ο λαός να ζήσει καλύτερα και να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του.
πηγη:Ριζοσπάστης24/07/2013
