Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Πετροβολούν το χτες με το βλέμμα στο αύριο.Έχουν κάθε λόγο να το κάνουν...

Ο καπιταλισμός και οι απολογητές του έχουν κάθε λόγο να φοβούνται και να συκοφαντούν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τα διδάγματα και τις κατακτήσεις του, επειδή, και τότε και τώρα, η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου είναι η μοναδική διέξοδος για να πάψουν η άγρια εκμετάλλευση και οι πόλεμοι, να εξαλειφθούν οι κρίσεις, η φτώχεια και η προσφυγιά, να οργανωθεί η οικονομία και να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Αυτή είναι η πιο σοβαρή πλευρά του αντικομμουνισμού, της βρώμικης επίθεσης στο σοσιαλισμό, είτε γίνεται με χυδαίο τρόπο, φτάνοντας να ξεπλένει ακόμα και το φασισμό - ναζισμό, είτε γίνεται ύπουλα και «ραφιναρισμένα».
Η «σταλινολογία», τα ψέματα και η διαστρέβλωση της Ιστορίας έχουν συγκεκριμένο στόχο: Να δυσφημίσουν τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ανθρωπότητας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Να πείσουν ειδικά τη νέα γενιά, που δεν ξέρει για τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις της εργατικής τάξης στην ΕΣΣΔ
και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, ότι δεν έχει καμιά διέξοδο από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Μύχιος πόθος όλων όσοι επιτίθενται στο σοσιαλισμό, με οποιαδήποτε αφορμή και δικαιολογία, είναι να μην ξεφύγει ο λαός από το μαντρί της πλουτοκρατίας. Να μην ξεκολλήσει από τη λάσπη, όπου το έριξε η παλινόρθωση του καπιταλισμού, το όραμα της πάλης για την ανατροπή του.
Γνωρίζουν καλά τα αστικά επιτελεία ότι η υποχώρηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος δεν είναι ανεπίστρεπτη και ότι οι εργαζόμενοι δεν είπαν την τελευταία τους λέξη. Ξέρουν ότι η αναζωογόνηση του οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η προσδοκία και ο στόχος να υπάρξει κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό το απάνθρωπο σύστημα που ζούμε σήμερα, μπορούν να δώσουν πολλαπλάσια ώθηση στην οργάνωση της πάλης, για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο, την πολιτική και τα κόμματά του, δημιουργούν προϋποθέσεις, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, να δοθεί νικηφόρα η μάχη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν είναι μονόδρομος
Ξέρουν καλά ότι για να μπορούν να διαχειρίζονται τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που γεννάει η αντιλαϊκή τους πολιτική, είναι αναγκαίο να πιστέψει ο λαός ότι η βαρβαρότητα που ζει είναι μονόδρομος. Οτι είναι μάταιη η πάλη για την απαλλαγή από την εξουσία των μονοπωλίων και τον στενό κορσέ του καπιταλισμού. Οτι ο σοσιαλισμός δοκιμάστηκε και απέτυχε, οδήγησε σε «ολοκληρωτισμούς» και εγκλήματα. Οτι το ζητούμενο είναι η πιο «δίκαιη» τάχα διαχείριση του καπιταλισμού και όχι, βέβαια, η ανατροπή του.
Γι' αυτό η ΕΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα, αντίθετα επικροτεί τη βία κατά των Κομμουνιστικών Κομμάτων, ανέχεται αστικές κυβερνήσεις δηλωμένων, ορκισμένων αντικομμουνιστών, ακροδεξιών και άλλων αντιδραστικών μαντρόσκυλων του κεφαλαίου, από την Ουκρανία μέχρι τις χώρες της Βαλτικής.
Γι' αυτό στην πρώτη γραμμή της πολεμικής που εξαπολύουν οι εγχώριοι απολογητές του καπιταλισμού, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, βρίσκεται σταθερά η θέση του ΚΚΕ ότι ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, παρά μόνο ανατρέπεται και ότι προϋπόθεση γι' αυτό είναι οργανωμένος ο λαός να πάρει την εξουσία από το κεφάλαιο. Οτι δεν υπάρχει καμιά ενδιάμεση εξουσία ανάμεσα σ' αυτήν των καπιταλιστών και την αντίστοιχη των εργατών.
Με αυτό το πρίσμα χρειάζεται να δει ο λαός και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν όλοι αυτοί ενάντια στο ΚΚΕ, ακόμα και σε περιόδους που ο χυδαίος αντικομμουνισμός είναι σε ύφεση.
Ο λαός να χαράξει το δικό του δρόμο
Ο λαός έχει μεγάλη πείρα. Εχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια από την εκδήλωση της αντεπανάστασης και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη. Μπορεί πλέον πιο καθαρά να δει τις συνέπειες που είχε η παλινόρθωση του καπιταλισμού για τους λαούς των χωρών που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό, αλλά και συνολικά για τους λαούς όλου του κόσμου.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού έκανε σφοδρότερη την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κι αυτό το ζει σήμερα στο πετσί του ο λαός. Τώρα μπορεί καλύτερα να καταλάβει ότι ο «αέρας της ελευθερίας» που έπνευσε τάχα ξανά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως έλεγαν τότε οι απολογητές του καπιταλισμού, ήταν τοξικός για τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και προπάντων τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σ' αυτές τις χώρες και παντού.
Οι πρωτόγνωρες κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο πρώτο δικό της κράτος, στην ΕΣΣΔ, η ικανοποίηση σύνθετων λαϊκών αναγκών, που στον καπιταλισμό είναι αδύνατον να συμβεί, αποδεικνύουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Προπάντων, η πρώτη απόπειρα να περάσει η ανθρωπότητα «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας», που εγκαινίασε η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, τα 100χρονα της οποίας τιμάμε φέτος, έδειξε ότι οι καπιταλιστές δεν είναι ανίκητοι, ότι η εξουσία τους δεν είναι άπαρτη, αιώνια. Ο δρόμος χαράχτηκε και αυτό είναι που τους στοιχειώνει...

Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Η φωτο είναι από την νέα έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο 

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ


"Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν ειναι το ουσιαστικό ζήτημα.

Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε". 

(Β. Ι. Λένιν, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η έκδοση έχει εκλαϊκευτικό χαρακτήρα, προβάλλοντας τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο σοσιαλισμό τον 20ό αιώνα, απαντά σε συκοφαντίες, ψέματα, αποσιωπήσεις της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού ενάντια στην Οκτωβριανή Επανάσταση και την ιστορική της σημασία.
Εχουν κάθε λόγο να το κάνουν. Προσπαθούν να σταματήσουν την Ιστορία, την αναπόφευκτη εξαφάνιση της αστικής τάξης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο από τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις στον 21ο αιώνα. Εχουν κάθε λόγο να επιτίθενται σε ό,τι αποκαλύπτει πως ο σοσιαλισμός είναι ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα από τον καπιταλισμό.