Διαρκής επίθεση στο Ασφαλιστικό με μπόλικη προπαγάνδα

Καθώς η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση μπαίνει στην τελική ευθεία (ήδη ο υπουργός Εργασίας παρέδωσε το σχετικό σχέδιο στον πρωθυπουργό), με επόμενο σταθμό τις συναντήσεις με τους «θεσμούς» το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη και την προώθηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου μέχρι τις 15 του μήνα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εντείνει την επικοινωνιακή της επιδρομή.

Βασικά στοιχεία της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι
ότι δε θα γίνουν μειώσεις στις συντάξεις, ότι ακόμα και αν γίνουν, αυτές θα περιοριστούν στις επικουρικές, πως το νέο σύστημα που ετοιμάζεται, θα αποκαθιστά τη δικαιοσύνη και θα παραμερίζει τις στρεβλώσεις και πως σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δίνει τη μάχη υπέρ των ασφαλισμένων, για ένα «βιώσιμο σύστημα»!

Τα παραπάνω, βέβαια, καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, αλλά έχουν στόχο να παραπληροφορήσουν και να εξαπατήσουν τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου η κυβέρνηση να αποσπάσει την ανοχή τους μπροστά στις προδιαγεγραμμένες νέες ανατροπές. Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.

Καταρχήν, ο ισχυρισμός ότι δε θα γίνουν μειώσεις στις κύριες συντάξεις και πως οι μειώσεις στις επικουρικές θα είναι μικρές, είναι πέρα για πέρα ψευδής. Ακόμα και αν δεν επιβληθούν πρόσθετες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, για το συνταξιούχο που έχει πληρώσει ξεχωριστές εισφορές για κύρια και επικουρική και έχει σήμερα ένα εισόδημα πετσοκομμένο ήδη κατά 35% έως 50%, είναι αδιάφορο αν η νέα μείωση επιβληθεί μόνο στις επικουρικές, αφού σε κάθε περίπτωση θα του αφαιρεθεί εισόδημα.

Δεύτερον, είναι τουλάχιστον προκλητικό, ύστερα από τέτοια λεηλασία που έχουν υποστεί οι συντάξεις, να υποστηρίζει ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, ότι μια νέα μείωση στην επικουρική της τάξης του 15% και 20% είναι «μικρή»!

Ψήφισαν ήδη νέες μειώσεις

Τρίτο και πιο σημαντικό: Στην πραγματικότητα, νέες μειώσεις για τους ήδη συνταξιούχους, αλλά και αυτούς που θα συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2016, θα επιβληθούν και μάλιστα θα είναι σε βάρος των πιο αδύναμων. Αυτές έχουν ήδη δρομολογηθεί και ψηφιστεί μέσα στο περασμένο καλοκαίρι, χωρίς να υπολογίσουμε τι θα φέρει το νέο πακέτο της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα προβλέπεται:

• Μέσα στο 2016, τουλάχιστον 60.000 χαμηλοσυνταξιούχοι (το 20% των δικαιούχων) θα χάσουν το ΕΚΑΣ. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2019 που θα καταργηθεί οριστικά, θα ακολουθήσουν άλλοι 300.000 συνταξιούχοι.
• Η κατώτερη κύρια σύνταξη αυτών που θα υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης μέσα στο νέο έτος θα είναι μειωμένη κατά 20%, από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ.
• Ολες οι κατώτερες συντάξεις και οι νέες μειωμένες θα είναι «παγωμένες» τουλάχιστον μέχρι το 2021.
• Κανένας νέος συνταξιούχος δε θα λαμβάνει το λεγόμενο «προνοιακό τμήμα» της σύνταξης, αλλά μόνο αυτό που αναλογεί στις εισφορές του, αν δεν έχει συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του.
• Και οι νέοι συνταξιούχοι του 2016, όπως και οι παλιοί, θα επιβαρυνθούν με την πρόσθετη κράτηση του 6% για τον κλάδο Υγείας (από 4% που ήταν στην κύρια σύνταξη) και την κράτηση του 6% στις επικουρικές.
• Καταργείται ξανά η χορήγηση της πενιχρής σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες.
• Οι νέοι συνταξιούχοι που θα βγούνε με καθεστώς «πρόωρης» συνταξιοδότησης, θα επιβαρυνθούν με μείωση της σύνταξής τους κατά 10%, πέραν της ετήσιας μείωσης κατά 6% που ήδη τους επιβάλλεται.
• Μειώνεται κατά 1% το ποσοστό αναπλήρωσης στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο για τους συνταξιούχους του 2016.

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται το μέγα ψεύδος της κυβέρνησης. Είναι μάλιστα δυο φορές υποκριτές, γιατί οι περικοπές που ψήφισαν κατά το μεγαλύτερο μέρος αφορούν τους πιο φτωχούς συνταξιούχους, τους οποίους δήθεν υπερασπίζονται, όπως αυτούς που λαμβάνουν μέχρι τώρα το ΕΚΑΣ ή αυτούς που παίρνουν τα κατώτερα όρια συντάξεων.

Το παραμύθι των «νέων πόρων»

Πολλά κυβερνητικά στελέχη, σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι δε συμφωνούν με νέες περικοπές στις συντάξεις, διατυπώνουν (εν είδει μάλιστα αποφθέγματος) την άποψη ότι το Ασφαλιστικό «έχει πρόβλημα πόρων» και πως «η λύση θα δοθεί με αύξηση των εσόδων του συστήματος». Στη βάση αυτή, προβάλλουν ή διαρρέουν προτάσεις για «νέες πηγές» χρηματοδότησης της Ασφάλισης, που δήθεν θα καλύψουν τα κενά που υπάρχουν και δε θα χρειαστεί περαιτέρω μείωση συντάξεων.

Το απόφθεγμα αυτό στην πραγματικότητα συγκαλύπτει την ουσία και γίνεται το σκαλοπάτι για την επιβολή και πάλι νέων βαρών στις πλάτες των ασφαλισμένων, όπως είναι η αύξηση των εισφορών στους αγρότες που θα τριπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια, αλλά και σε μεγάλες ομάδες ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων. `Η η επιβολή νέων φόρων σε όλους, όπως η πρόταση για φόρο στις τραπεζικές συναλλαγές, που διατυπώθηκε τις τελευταίες μέρες.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, για να αποφευχθεί μια νέα μεγάλη μείωση των συντάξεων, η κυβέρνηση προτείνει αύξηση των εισφορών κατά μία ή 1,5 μονάδες στις επικουρικές, από την οποία θα εισπραχτούν μέσα στο επόμενο έτος περίπου 350 εκατ. ευρώ. Η αύξηση θα μοιραστεί κατά μία ή 0,5 μονάδα στους εργοδότες και κατά 0,5 στους εργαζόμενους.

Δηλαδή, η κυβέρνηση, με το πρόσχημα ότι θέλει να αποφύγει τάχα τις μεγάλες μειώσεις στις επικουρικές, έρχεται να τα πάρει από τους εργαζόμενους, επιβάλλοντας μεγαλύτερη εισφορά κάθε μήνα. Ετσι,φαίνεται ότι τη «γλυτώνουν» οι συνταξιούχοι, αλλά η κυβέρνηση θα τα πάρει από τα παιδιά τους που εργάζονται!

Διαχρονική λεηλασία των Ταμείων

Οταν, λοιπόν, τα κυβερνητικά στελέχη διατυπώνουν τον ισχυρισμό ότι το Ασφαλιστικό «πάσχει από έλλειψη εσόδων», χωρίς συνειδητά να λένε γιατί το σύστημα δεν έχει πόρους και χωρίς να στοχοποιούν γι' αυτό την εργοδοσία και το κράτος που λεηλάτησαν τα Ταμεία, τότε δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επαναλαμβάνουν το πάγιο επιχείρημα περί «βιωσιμότητας» του συστήματος, πάνω στο οποίο πάτησαν και όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις του Ασφαλιστικού.

Οι σημερινοί συνταξιούχοι έχουν με τον ιδρώτα τους, ακόμα και με το αίμα τους πληρώσει τις σημερινές συντάξεις. Οι συντάξεις αυτές, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι πολύ κάτω από τις εισφορές που έχουν συνεισφέρει στο σύστημα.

Το γεγονός ότι αυτές οι εισφορές στο βάθος των προηγούμενων δεκαετιών λεηλατήθηκαν από το αστικό κράτος, που είχε την ευθύνη διαχείρισής τους, ότι έγιναν φτηνά κι αγύριστα δάνεια προς το κεφάλαιο, ότι ρίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο και «κουρεύτηκαν» για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα συμβιβαστούν με το έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους.

Επομένως, εφόσον η κυβέρνηση βάζει ζήτημα «νέων πόρων», είναι ώρα να πει στους χιλιάδες ασφαλισμένους και συνταξιούχους τι θα γίνει με τα λεηλατημένα αποθεματικά. Από τη σκοπιά του κινήματος, η διεκδίκηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Ο στόχος της ανάκαμψης

Συμπλήρωμα στους παραπάνω ισχυρισμούς είναι πως οι «νέοι πόροι» και τα «νέα έσοδα» θα προέλθουν από την «ανάκαμψη της οικονομίας». Είναι ο νέος μύθος με τον οποίο εργαζόμενοι και συνταξιούχοι επιχειρείται να γίνουν συνοδοιπόροι της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Βέβαια, την ανάπτυξη κανένας δεν μπορεί να την παραγγείλει, ούτε βέβαια να την επιβάλλει, αφού οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας έχουν τη δική τους δυναμική. Αλλά ακόμα και αν τελικά ανακάμψει η οικονομία, η υψηλή ανεργία δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Η τάση για παραπέρα ευελιξία στην αγορά εργασίας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί, με δεδομένο ότι οι νέες θέσεις που δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια, είναι σε ποσοστό πάνω από 50% θέσεις με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία. Ταυτόχρονα, είναι θέσεις κακοπληρωμένες, αφού οι περισσότερες αμείβονται με τον κατώτερο μισθό.

Η «ανάπτυξη», λοιπόν, που υπόσχονται, προϋποθέτει ευέλικτη και φτηνή εργασία και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση των εσόδων των Ταμείων. Και αυτό κατ' αναλογία ισχύει και για τα Ταμεία των αυτοαπασχολούμενων.

Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τους προπαγανδιστικούς μύθους της κυβέρνησης, από τη στιγμή που η στρατηγική δέσμευσή της είναι η μείωση της συνολικής συνταξιουχικής δαπάνης και η «δημοσιονομική προσαρμογή», αναγκαστικά οδηγεί σε μικρότερες συντάξεις, σε αύξηση των εισφορών σε βάρος των ασφαλισμένων και συνολικά σε ένα χειρότερο νέο σύστημα απ' αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα.