εισφορές από τους ασφαλισμένους και αντίστοιχες εισφορές από τους εργοδότες, είτε σε επίπεδο κλάδου είτε επιχείρησης. Σε αυτήν την κατεύθυνση «σπρώχνει» τα πράγματα και η κυβέρνηση, η οποία παροτρύνει τη δημιουργία τέτοιων Ταμείων ή τη μετατροπή των δημόσιων επικουρικών - που τα σβήνουν από το χάρτη της δημόσιας Ασφάλισης - σε επαγγελματικά.
Τι εμπιστοσύνη, όμως, μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι και ευρύτερα οι ασφαλισμένοι σε τέτοιου είδους «λύσεις»;
Την απάντηση δίνει η ίδια η ιστορία τέτοιων επαγγελματικών Ταμείων (ονομάζονται και εταιρικά), τα οποία στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης έχασαν μέχρι και το 40% των αποθεματικών τους. Ακραίο παράδειγμα - αλλά όχι μοναδικό - η γνωστή περίπτωση της «Enron» στις ΗΠΑ.
Μάλιστα, πρόσφατα, σε δημοσίευμά του, το «Bloomberg» αναφέρει ότι σε «τεστ αντοχής» που έγινε σε αυτά τα συνταξιοδοτικά ταμεία που υπάρχουν στις 17 χώρες της Ευρωζώνης, διαπιστώθηκε ότι το έλλειμμά τους ανέρχεται στο ποσό των 428 δισ. ευρώ (!). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της γερμανικής «Lufthansa», το έλλειμμα του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 6,6 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή και ολόκληρη η κεφαλαιοποίηση της εν λόγω εταιρείας.
Ιδού, λοιπόν, σε τι «λύσεις» σπρώχνουν διάφοροι επιτήδειοι τους εργαζόμενους και τι πραγματικά έχουν να περιμένουν από τα περιβόητα επαγγελματικά Ταμεία που διαφημίζουν.
