Το άρθρο, με τίτλο «Είναι ώρα να δοθεί στην Ελλάδα χώρος να αναπτυχθεί»,
που δημοσιεύτηκε χτες ενώ εξελίσσονται τα παζάρια στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ για το ελληνικό κρατικό χρέος, περιλαμβάνει τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για υλοποίηση μέχρι κεραίας παλιών και νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Εκεί, ο Αλ. Τσίπρας υποστηρίζει ότι «είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε τροχιά ανάπτυξης» έχοντας «η Ελλάδα εφαρμόσει ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, έναντι χρηματοδοτικής υποστήριξης» και «εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος των τριών διαδοχικών προγραμμάτων προσαρμογής».
Ως απόδειξη των επιδόσεων της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει τις αναθεωρημένες προς τα πάνω προβλέψεις του ΔΝΤ για τα πρωτογενή πλεονάσματα, ισχυριζόμενος ωστόσο ότι «αυτή η υπεραπόδοση είναι το αποτέλεσμα μιας προοδευτικής φορολογικής πολιτικής που εκσυγχρόνισε το φορολογικό μας σύστημα και αντιμετώπισε τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή», όπως με θράσος «βαφτίζει» τη φορολεηλασία του λαού και το σφαγιασμό δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός αξιοποιεί και τα εύσημα του ΟΟΣΑ, που «χάρισε στην Ελλάδα την πρώτη θέση στις φορολογικές μεταρρυθμίσεις το 2015».
«Στοχοπροσηλωμένος» στην ανάπτυξη του κεφαλαίου
Παραδεχόμενος το σκοπό αυτής της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, ο Αλ. Τσίπρας τονίζει ότι «ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη δημιουργία ενός φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος που παρέχει δίκαιους όρους προς όλους τους οικονομικούς παράγοντες, σταθερό φορολογικό πλαίσιο, χρηματοδοτικά εργαλεία και επενδυτικά κίνητρα. Εν ολίγοις, έχουμε θέσει τη βάση για ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα που επικεντρώνεται στην καινοτομία και τις εξαγωγές».
Στο πλάι αυτών των γενναιόδωρων για το κεφάλαιο μέτρων ο πρωθυπουργός τοποθετεί και τα αναγκαία μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, τα οποία «βαφτίζει» συνεκτικό σύστημα κοινωνικής προστασίας.
Κατόπιν μιας τέτοιας «καλής διαγωγής», ο Αλ. Τσίπρας ζητά «αποφασιστικά βήματα σε ό,τι αφορά το ελληνικό χρέος, κατά τρόπο που δεν επιβαρύνει ούτε με ένα ευρώ τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Οι τεχνικές λύσεις που το καθιστούν πολιτικά βιώσιμο υπάρχουν».
Εξηγώντας τη σημασία των μέτρων αυτών για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα, προσθέτει ότι «ο έγκαιρος προσδιορισμός των μεσο- και μακροπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους θα δημιουργήσει έναν ηπιότερο δημοσιονομικό διάδρομο και τον ζωτικό χώρο για βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει τη συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή μας στις αγορές και θα δώσει το σήμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα πως η ελληνική οικονομία επιστρέφει στην κανονικότητα».
Διαβεβαιώνει ότι σε αντάλλαγμα η κυβέρνησή του έχει δεσμευτεί «να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε απέναντι στους πιστωτές μας παρά το πολιτικό κόστος που μπορεί να επιφέρουν»! Τοποθέτηση που επιβεβαιώνει την «αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική «πάση θυσία», αλλά και ότι τα περί «ανάπτυξης για όλους» συνιστούν απάτη προκειμένου να συρθεί ο λαός στα προτάγματα του κεφαλαίου, για την ικανοποίηση των οποίων θα συνεχίσει να πληρώνει βαρύ τίμημα.
Τέλος, ο Αλ. Τσίπρας, σκιαγραφώντας τις οξυμένες αντιθέσεις που αντανακλώνται και στα παζάρια για το ελληνικό πρόγραμμα, προσθέτει ότι «η σύγκρουση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος στερεί από την οικονομία μας πολύτιμο χρόνο και καθυστερεί την αναμενόμενη επιστροφή στην ανάπτυξη». Ανασύρει δε το χαρτί της γεωπολιτικής θέσης της χώρας και τους «κινδύνους» που τροφοδοτούν οι ανταγωνισμοί καπιταλιστικών κρατών και κέντρων αναφέροντας ότι η Ελλάδα αποτελεί «το πεδίο όπου όλα τα υποβόσκοντα προβλήματα της Ευρώπης έρχονται στην επιφάνεια. Το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον βρίσκεται σε καθεστώς αβεβαιότητας».
Ταυτόχρονα, ο Αλ. Τσίπρας, κρύβοντας τον χαρακτήρα της ΕΕ και την πηγή των αντιθέσεων που δοκιμάζουν τη συνοχή της, και εκφράζοντας τη βασική γραμμή της εγχώριας αστικής τάξης σημειώνει πως «η Ευρώπη αντιμετωπίζει ακόμα τις συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης παράλληλα με νέες προκλήσεις, όπως η προσφυγική κρίση. Αυτές τροφοδοτούν τον ευρωσκεπτικισμό και εγείρουν υπαρξιακούς κινδύνους για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση σε μια περίοδο που η απάντηση είναι περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη».
Σάββατο 22 Απρίλη 2017
