Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Στριμώχνονται οι «πρόθυμοι» για την επόμενη κυβέρνηση

«(...) Η τύχη της επόμενης κυβέρνησης θα κριθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο, τετράμηνο του βίου της. Και θα εξαρτηθεί απολύτως από τη συμφωνία που θα μπορέσει ή δε θα μπορέσει να επιτύχει με τους δανειστές (...) Μια λογική λύση θα ήταν να συμφωνήσουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα να στηρίξουν το πρώτο κόμμα, είτε έχει είτε δεν έχει αυτοδυναμία, έως την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Για τους τρεις, τέσσερις μήνες που λέγαμε. Δε θα μετέχουν στην κυβέρνηση ή στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Δε θα έχουν καμία άλλου είδους συμφωνία ή συνεργασία. Απλώς θα αφήσουν στο πρώτο κόμμα τα χέρια ελεύθερα να διαπραγματευτεί (...) Η μέθοδος είναι ενδεχομένως ανορθόδοξη. Διασφαλίζει όμως μια άμεση κυβερνητική λύση και μια ταχεία επανάληψη των διαπραγματεύσεων αφού δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο».
Αυτά έγραφαν τα «ΝΕΑ» την Τρίτη, υποδεικνύοντας στα αστικά κόμματα να καταλήξουν άμεσα σε κάποιου
είδους συμβιβασμό μεταξύ τους, πάνω και στην κοινή βάση που τους συνδέει για εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, ώστε να προχωρήσουν τα παζάρια με τους δανειστές για το πώς θα διασφαλιστεί η αποπληρωμή του χρέους από το λαό. Συμβιβασμοί και παζάρια ευθέως ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, εφόσον η όποια «αναδιάρθρωση» ή «κούρεμά» του συνοδεύεται από νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τα όποια κονδύλια απελευθερωθούν από την εξυπηρέτηση των δόσεων θα πάνε για την παραπέρα ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων, όχι για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.
Παρεμβάσεις και από το εξωτερικό
Σημειωτέον, παρεμβάσεις γίνονται και από κέντρα του εξωτερικού, σε μια συντονισμένη προσπάθεια να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής:
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, προειδοποιούσε τη Δευτέρα πως «η στάση πληρωμών, η αναδιάρθρωση, η αλλαγή των όρων έχει συνέπειες στην υπογραφή και στην εμπιστοσύνη προς την υπογραφή». Συμπλήρωνε ότι «η Ελλάδα είχε αναλάβει δεσμεύσεις σε σχέση με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», τις οποίες «πρέπει» και να εφαρμόσει.
Ο επικεφαλής της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, κατέστησε σαφές πως «η όποια νέα ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που ήδη υπάρχουν, παραμένοντας στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής σταθερότητας».
Ο επίτροπος της ΕΕ για θέματα Οικονομίας, Π. Μοσκοβισί, υπογράμμιζε ότι η τρέχουσα «αξιολόγηση» θα συνεχιστεί με την επόμενη κυβέρνηση, τονίζοντας ότι οι δεσμεύσεις αφορούν τη χώρα και όχι τις κυβερνήσεις.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, έθετε την Τρίτη ως απαραίτητη προϋπόθεση για όποια χώρα της Ευρωζώνης αιτείται βοήθειας μέσω του ESM («Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας») την επιθεώρηση της τρόικας. Συμπλήρωνε ότι τα κράτη - μέλη οφείλουν να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και ότι τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο πρόεδρος του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ, έλεγε την Τετάρτη ότι δεν υπάρχει περίπτωση ακύρωσης των μέτρων του μνημονίου.
«Ναι» από ΠΑΣΟΚ
Μπορούν οι εγχώριες αστικές δυνάμεις να προχωρήσουν όπως τους υποδεικνύουν κεφαλαιοκράτες και εταίροι από το εξωτερικό, ακόμα και με κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, «εθνικής συνεννόησης» ή επίδειξης έστω ανοχής στο ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως όλα δείχνουν, κερδίζει τις εκλογές;
Η απάντηση είναι αναμφίβολα ναι. Το ΚΚΕ έχει αποκαλύψει συστηματικά ότι τα εκβιαστικά και αποπροσανατολιστικά διλήμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ως σκοπό να συγκαλύψουν το γεγονός πως, και οι μεν και οι δε, «εγγυώνται» τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής με δεσμεύσεις στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και την ΕΕ. Και οι δύο «εγγυώνται» στο λαό μια «ελεγχόμενη» ανέχεια με ψίχουλα, αντί ανάκτησης απωλειών και δικαιωμάτων.
Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κυβερνητικός εταίρος στην απερχόμενη συγκυβέρνηση, Ευ. Βενιζέλος, ζητά εδώ και καιρό «συνεργασία» των δυνάμεων που πιστεύουν στον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό» της χώρας. Μάλιστα, ανοίγει δρόμο για χορήγηση ψήφου ανοχής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Ελεγε επ' αυτού, την Πέμπτη, στα «ΝΕΑ»: «Δε χρειαζόμαστε υπουργικές καρέκλες για να "μπαστακωθούμε" σώνει και καλά. Μπορούμε να συμβάλουμε ως εγγυητές της εθνικής σταθερότητας και από τη Βουλή».
Την ίδια μέρα έλεγε στη «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»: «Δε θέλουμε να είμαστε σώνει και καλά σε μια κυβέρνηση με υπουργικούς θώκους. Ούτε το 2012 μπήκαμε στην αρχή με πολιτικά πρόσωπα στην κυβέρνηση. Μπορούμε να παίξουμε το ρόλο μας και από τη Βουλή, με άνεση».
Ενώ, δυο μέρες νωρίτερα, την Τρίτη, ο Βενιζέλος σημείωνε: «Για μας το ιδεώδες θα είναι να είναι μέσα(σ.σ. στην κυβέρνηση) και το δεύτερο κόμμα (...) Εάν πάρουμε το σενάριο ενός ΣΥΡΙΖΑ που είναι πρώτος,γιατί θα πει η ΝΔ δεν μπαίνω; Δεν μπορεί να το πει ιστορικά, με βάση τις θέσεις της»...
Στο «κάδρο» και η ΝΔ
Αλλά και ο Αντ. Σαμαράς, την ίδια μέρα, διαβεβαίωνε: «Οι συμπατριώτες μου, όπως με εμπιστεύτηκαν σε αυτά τα 2,5 χρόνια τα δύσκολα, θέλω να είναι βέβαιοι ότι και σήμερα αλλά και στις 26 Ιανουαρίου θα κάνουμε ό,τι είναι αναγκαίο για την Πατρίδα, με σιγουριά και χωρίς παχιά λόγια και υπερβολές, που αυτήν τη στιγμήμόνο κακό κάνουν στην οικονομία και στις αγορές».
Δήλωση που αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα συναίνεσης και από την πλευρά της ΝΔ στο επόμενο σχήμα διαχείρισης των αστών, για τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας.
Θυμίζουμε, επίσης, τη δήλωση που έκανε ο Σαμαράς, ήδη από τις 15/1, ότι ως πρωθυπουργός ηγήθηκε «για πρώτη φορά μιας Κυβερνήσεως συμμαχικής, στην οποία μετείχαν όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Στην αρχή και ο Φώτης ο Κουβέλης, στο τέλος μόνο ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος. Και έτσι ήμασταν σε μια συμμαχία πρωτόγνωρη για την Ελλάδα, που κράτησε τόσα χρόνια και σε μια συμμαχία η οποία έγινε ακριβώς γιατί είχε αυτόν τον κοινό παρανομαστή που λεγόταν Ευρώπη».
Δείχνοντας πόσο ανοικτός είναι σε τέτοιες συμμαχίες, διαμήνυε ότι, ακόμα και αυτοδύναμη κυβέρνηση να έβγαινε το βράδυ της Κυριακής, πάλι θα επεδίωκε «συμμαχίες με όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις γιατί αυτό είναι το πιο αναγκαίο».
Στην ίδια βάση, επιδίωξης συναινέσεων των αστικών κομμάτων για να διασφαλιστεί ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της χώρας, είναι γνωστό ότι κινείται και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Δ. Αβραμόπουλος, που τη Δευτέρα σημείωνε ότι για τον ίδιο «είναι πάρα πολύ σημαντικό και πιστεύω για όλους τους Ελληνες να κρατηθεί σταθερή η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας». Ζήτημα όπου ομνύει και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προσθέστε εδώ και τις πληροφορίες που θέλουν την Κουμουνδούρου να εξετάζει την περίπτωση Αβραμόπουλου ως το πρόσωπο που θα προτείνει ως επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως επίδειξη διάθεσης σύμπνοιας και συνεργασίας.
Να καταγραφεί και η συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο», προεκλογικά, τη Δευτέρα, το ιστορικό στέλεχος της ΝΔ, Μαριέττα Γιαννάκου, καταδικάζοντας την «αμοιβαία δαιμονοποίηση» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, άρα και την προεκλογική προπαγανδιστική τακτική του κόμματός της, κάνοντας έτσι σαφές ότι στο εσωτερικό της ΝΔ υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και διαθέσεις προς το ΣΥΡΙΖΑ απ' ό,τι δείχνει προεκλογικά η ηγεσία της. Μάλιστα, η Γιαννάκου επέμεινε ότι «δε λένε την αλήθεια όσοι ισχυρίζονται ότι με το ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει ορυμαγδός, ούτε όμως και εκείνοι που λένε ότι θα εξασφαλίσουν διαγραφή του χρέους». Τόνισε, επίσης, ότι «η αμοιβαία δαιμονοποίηση και τα κλισέ δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα» και πρόσθεσε: «Δόξα τω θεώ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη ΝΔ, δε θέλει να φύγουμε από το ευρώ»...
Πρωτοβουλίες από Ποτάμι
Σημειώστε και όσα είπε την προηγούμενη Κυριακή, στο «Πρώτο Θέμα», ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, ότι: «Το 33% Αριστερά δε θα καταφέρει τίποτε στην Ευρώπη, όπως δεν τα κατάφερε το 33% Δεξιοπασόκ. Χρειαζόμαστε μεγάλες πολιτικές συμφωνίες, του 51%, και το Ποτάμι γι' αυτές τις συμφωνίες θα προσπαθήσει».
Στην ερώτηση «από πού θα προκύψει το 51%;», δεν απέκλεισε εκπλήξεις την επομένη των εκλογών: «Ας μην τα απαντήσουμε όλα σήμερα. Το Ποτάμι, όμως, είναι έτοιμο για τις 26 του μηνός. Εμείς δε δουλεύουμε μόνο για τις 25 Ιανουαρίου. Και οι προτάσεις μας δε θα είναι οι αναμενόμενες», πρόσθεσε αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, κυρίως να δράσει συγκολλητικά και καταλυτικά για την επίτευξη της αναγκαίας για τους αστούς «συναίνεσης».
Δίνοντας μια πρώτη γεύση των σχεδίων του, την Τετάρτη ο Θεοδωράκης πρότεινε ανοιχτά: «Πρώτον, στις 26 πρέπει ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, όπως φαίνεται θα είναι ο κ. Τσίπρας, να καλέσει τα κόμματα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και να συζητήσουν το θέμα της διαπραγμάτευσής μας με την Ευρώπη. Να υπάρξουν, δηλαδή, μερικές μέρες εσωτερικής διαπραγμάτευσης, μήπως και μπορέσουμε και βγάλουμε ένα συμπέρασμα όλοι μαζί για το τι πρέπει να κάνουμε στις 28 του μήνα που τελειώνει ο χρόνος».
Τσίπρας προπαγανδίζει θέσεις Σαμαρά
Την ίδια ώρα που δρομολογούνται τα παραπάνω, καθ' οδόν για την πρωθυπουργία ο Τσίπρας προπαγανδίζει προεκλογικά θέσεις Σαμαρά!
Ελεγε πρόσφατα σε προεκλογική του συγκέντρωση στην Κομοτηνή: «Ο κ. Σαμαράς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις προφανώς και θα ήθελαν, εγώ θυμάμαι μάλιστα τον κ. Σαμαρά να κάνει τα Ζάππεια Ι, Ζάππεια ΙΙ, Ζάππεια ΙΙΙ και να λέει πράγματα τα οποία ήταν τότε σε μια τελείως διαφορετική πολιτική από αυτά τα οποία υλοποίησε (...) ξέχασε και το Ζάππειο Ι και το Ζάππειο ΙΙ και το Ζάππειο ΙΙΙ και όλα όσα έλεγε προεκλογικά, τα ορθά λέω εγώ, τα κεϋνσιανά που έλεγε προεκλογικά, για τη ζήτηση, για το πώς θα βγούμε από την κρίση».
Κατηγορεί, δηλαδή, τον Σαμαρά για εγκατάλειψη «ορθών» θέσεων, διαμηνύοντας ταυτόχρονα στους επιχειρηματικούς ομίλους ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που τις έχει σήμερα ενσωματώσει στο πρόγραμμά του. Θέσεις που συγκροτούσαν ένα μείγμα διαχείρισης ευνοϊκότερο για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Αλλωστε, διακηρύσσοντάς τες, Μάη του 2011, ο Σαμαράς, έλεγε: «Μιλάω για αποφάσεις που προκαλούν την επανεκκίνηση της οικονομίας, την επανεκκίνηση της αγοράς, των προσδοκιών, του ηθικού της κοινωνίας. Την επανεκκίνηση της Ελλάδας! Προτεραιότητα να σωθεί η χώρα! Τι σημαίνει "επανεκκίνηση"; Σημαίνει ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί να γίνει μόνη της, αυτόματα. Χρειάζεται ένα σοκ (βλ. μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις). Αυτό είναι η επανεκκίνηση: Ενα δημιουργικό σοκ!»
Διόλου τυχαία, παρουσιάζοντας ο Τσίπρας, Σεπτέμβρη του 2014, το περιλάλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έδινε τις ανάλογες διαβεβαιώσεις: «Το πρόγραμμά μας αφορά όμως και παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση, την άρση της καταστολής στην πραγματική οικονομία, που μπορεί να δώσει πνοή, προοπτική, να ξανακινηθεί η οικονομία, να πάρει μπρος».
Να πάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία θέλουν και οι δυο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στο μονοπάτι που θα ακολουθήσουν για να το πετύχουν, προσώρας, διαφωνούν. Αλλά ανάγκα του κεφαλαίου και οι αστοί πολιτικοί πείθονται να συναινέσουν σε λύσεις κοινά αποδεκτές.
Σε αυτή τη βάση, άλλωστε, τόσο ο Τσίπρας όσο και μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι Δραγασάκης, Βαλαβάνη, Παππάς, αρθρογραφούν σε ΜΜΕ του εξωτερικού, διαβεβαιώνουν σε συνέδρια, δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι αναγνωρίζουν τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η απερχόμενη κυβέρνηση, δέχονται την επέκταση του τρέχοντος μνημονίου ώστε να συνεχιστεί η αποπληρωμή των δανείων από το λαό, ετοιμάζουν, δε, και το δικό τους μνημόνιο, ένα πρόγραμμα «αλά ΣΥΡΙΖΑ», διαπραγματευόμενοι μόνο κάποιους όρους αποπληρωμής, που σε κάθε περίπτωση θα περιλαμβάνει μέτρα και στόχους σύμφωνους με τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις που βάζει η ΕΕ.
Κατευθύνσεις για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς (άρα συνέχιση των περικοπών και φορολογία για το λαό, δηλαδή λιτότητα), «δημοσιονομική σταθερότητα» και «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» (δηλαδή, αντιλαϊκά μέτρα σε εργασιακά, Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις ή συμπράξεις του Δημοσίου με ιδιώτες). Για τέτοια κατάργηση του μνημονίου μιλάμε...
Απάντηση το ισχυρό ΚΚΕ
Βάση, λοιπόν, για να τα βρουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις μεταξύ τους, με το ένα ή το άλλο σενάριο, υπάρχει. Τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν, των κεφαλαιοκρατών ενάντια στο λαό, άρα αν χρειαστεί θα βρουν ένα τρόπο να τα βρουν και στο σχηματισμό κυβέρνησης, στη κοινοβουλευτική και κοινωνική στήριξη που θα χρειαστεί να έχει ώστε να περάσουν και τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα για παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης.
Οποιος, λοιπόν, και να είναι κορμός της επόμενης κυβέρνησης, το σίγουρο είναι ότι ο λαός θα συνεχίζει να θυσιάζει τα δικαιώματα, τις ανάγκες του στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο.
Γι' αυτό το ΚΚΕ δηλώνει ότι την επόμενη μέρα το κύριο είναι με ποιους όρους θα διαμορφωθούν οι δυνατότητες δυνατής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πορεία, δυνατότητες οργάνωσης και κινητοποίησης του λαού, ανοίγοντας ταυτόχρονα την προοπτική της πραγματικής ανατροπής.Ορος, λοιπόν, είναι το πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ στις 26 του Γενάρη.