Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν βασικό κριτήριο ψήφου την ηλικία των υποψηφίων και το γεγονός ότι έως τώρα δεν έχουν αναλάβει αξίωμα στο διοικητικό
μηχανισμό του κράτους. Αποσπά τα πρόσωπα από την πολιτική που υπηρετούν οι ίδιοι και τα κόμματά τους. Μ' αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι κάτι «διαφορετικό» μπορεί να προκύψει στη διαχείριση αν εκλεγούν οι δικοί του υποψήφιοι και όχι των κομμάτων που έχουν εκλέξει δημάρχους και περιφερειάρχες έως σήμερα. Τις ίδιες αυταπάτες σπέρνει και σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ίδιο.
Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκλέξει δημάρχους στο παρελθόν ή έχει στηρίξει πλειοψηφίες σε Δημοτικά Συμβούλια. Από αυτή την άποψη, μόνο «αδοκίμαστη» δεν είναι η πολιτική που λέει ότι θα ασκήσουν οι σημερινοί του υποψήφιοι αν εκλεγούν. Το παράδειγμα των δημάρχων του τότε ΣΥΝ, που στήριξαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, με τα οποία άρχισε το ξήλωμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, είναι αποκαλυπτικό.
Οπως ενδεικτική είναι και η θέση του δήμαρχου Σαρωνικού, Π. Φιλίππου, στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έφερε πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο να γνωμοδοτήσει υπέρ της λειτουργίας των καταστημάτων της περιοχής 52 Κυριακές το χρόνο, βάζοντας ανοιχτά πλάτη στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής, όπως επιδιώκουν κυβέρνηση και μεγαλέμπορες.
Η Τοπική Διοίκηση δεν είναι ο μόνος χώρος όπου έχουν δοκιμαστεί οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που πραγματικά οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν «ράμματα για τη γούνα του», είναι το συνδικαλιστικό κίνημα και ο ρόλος που παίζει διαχρονικά στο πλευρό των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ακόμα και τώρα, που προσπαθεί να πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση του νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Την ίδια ώρα που ασκεί κριτική στις «φθαρμένες» συνδικαλιστικές ηγεσίες των κομμάτων που κυβέρνησαν στο παρελθόν, συνεργάζεται μαζί τους σε κοινά αντιΠΑΜΕ ψηφοδέλτια σε σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες. Η λίστα που ενδεικτικά παρέθεσε σε άρθρο του ο «Ριζοσπάστης» την περασμένη Κυριακή, μόνο για τις αρχαιρεσίες του 2013, είναι αδιάψευστος μάρτυρας.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεκάδες συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με περγαμηνές στους «κοινωνικούς διαλόγους» και ευδόκιμη θητεία στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, στεγάζονται σήμερα στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια είναι η αποστασιοποίησή του με το «φθαρμένο» και το «παλιό»!
Υπογράφουν μειώσεις μισθών
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι, αν κυβερνήσει, θα αυξήσει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ και ότι θα καταργήσει τη διάκριση ανάμεσα στους εργαζόμενους πάνω και κάτω των 25 ετών, σε ό,τι αφορά την αμοιβή τους. Στα συνδικάτα, όμως, καλλιεργεί τη λογική των ελάχιστων απαιτήσεων στους εργαζόμενους και όπου διατηρεί δυνάμεις, βάζει ανοιχτά πλάτη για να μειωθούν ο μισθοί.
Αναπαράγει μάλιστα τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας ότι έτσι σώζεται τάχα ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων και οι θέσεις εργασίας, όταν από παντού επιβεβαιώνεται ότι ο συμβιβασμός των εργαζομένων με τις απαιτήσεις της εργοδοσίας και η αντίληψη ότι έτσι διασφαλίζεται η βιωσιμότητα ή η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μιας επιχειρήσεις, οδηγεί τους εργαζόμενους και το κίνημα από ήττα σε ήττα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κλάδος του Εμπορίου. Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στη διοίκηση της Ομοσπονδίας των εργαζομένων (Ιδιωτικών Υπαλλήλων) έβαλε την υπογραφή του σε σύμβαση που προβλέπει μείωση στους μισθούς των εμποροϋπαλλήλων κατά 6,7%. Αυτό, βέβαια, σε τίποτα δεν εμπόδισε τους μεγαλέμπορους να απολύσουν χιλιάδες εργαζόμενους, με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση τα τελευταία χρόνια, ο κλάδος του Εμπορίου να είναι «φυτώριο» για την παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας σε όλους τους κλάδους και οι εργοδότες να ζητάνε σήμερα νέα μείωση στους μισθούς και πλήρη κατάργηση της αργίας της Κυριακής.
Μειώσεις μισθών με την υπογραφή συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε και στον κλάδο της Ναυτιλίας και του Τουρισμού, με την τριετή σύμβαση που υπογράφτηκε το Μάη του 2013 ανάμεσα στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και την πλειοψηφία («Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΠΑΣΚΕ) στο κλαδικό σωματείο (ΠΑΣΕΝΤ) των ναυτιλιακών και τουριστικών υπαλλήλων. Η σύμβαση προβλέπει μειώσεις μισθών στα πρώτα 6 κλιμάκια (ένας χρόνος από την πρόσληψη του εργαζόμενου είναι και ένα κλιμάκιο) από 120 έως 140 ευρώ (ποσοστιαία μέχρι και 10%). Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν πάνω από 6 χρόνια σε μια εταιρεία, ο μισθός «παγώνει».
Επίσης, για όλους κόβονται οι αυξήσεις που προβλέπονταν ανά τριετία και καταργούνται εντελώς τα επιδόματα «ισολογισμού», «κομπιούτερ για λογιστές και βοηθούς λογιστές» και «διαχείρισης». Το επίδομα εκτός έδρας μειώνεται στο μισό. Η σύμβαση αυτή έρχεται να προστεθεί στη ΣΣΕ που είχε υπογράψει ο ΠΑΣΕΝΤ, με πρόεδρο τον Θ. Βασιλόπουλο (στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ), με τη Διεθνή Ναυτική Ενωση, που προέβλεπε μειώσεις των μισθών κατά 15%.
«Πλάτη» σε αντεργατικές ανατροπές
Αλλο παράδειγμα: Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, που πλειοψηφούν στη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών (ΠΟΙΕ) και με παρουσία βουλευτών του (Μ. Γλέζος και Π. Κουρουμπλής), που «χαιρέτισαν» τη διαδικασία, έγινε το Δεκέμβρη 2012 συνδιάσκεψη της ΠΟΙΕ, όπου μεταξύ άλλων αποφασίστηκε να προχωρήσει η μετατροπή του επικουρικού Ταμείου (ΤΕΑΥΦΕ) σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, όπως έγινε τελικά από την 1η Μάρτη του 2013.
Το «νέο» Ταμείο έγινε κατ' εφαρμογή του νόμου 4052/2012, με τον οποίο η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να δώσει μια γενναία ώθηση στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, με στόχο την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία.
Σύμφωνα με το καταστατικό του, το «νέο» ΤΕΑΥΦΕ είναι ταμείο επαγγελματικής και όχι επικουρικής ασφάλισης, δίνει προκαθορισμένες, αλλά «μη εγγυημένες» παροχές, λειτουργεί σε κεφαλαιοποιητική βάση, χωρίς καμιά κρατική εγγύηση και χωρίς καμιά εξασφάλιση των εργοδοτικών εισφορών. Σύμφωνα, τέλος, με τις αναλογιστικές μελέτες που προηγήθηκαν της συγκρότησής του, οι επιπλέον μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις των εργαζομένων στο Φάρμακο, υπολογίζεται ότι θα φτάσουν μέχρι και στο 35%.
Η υπογραφή των συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετατροπή του ΤΕΑΥΦΕ σε επαγγελματικό ταμείο διευκολύνει τα σχέδια ΕΕ - κυβέρνησης και εργοδοσίας για ταχύτερη μετάβαση στο σύστημα των τριών πυλώνων (κρατική σύνταξη-επίδομα, επαγγελματικά ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση), με την ελάχιστη συμμετοχή του κράτους και της εργοδοσίας, όπως προβλέπεται από τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ευρωένωσης για το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις.
Μια ακόμη πλευρά: Η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι ξιφουλκεί ενάντια στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και ζητάει την κατάργηση των προγραμμάτων που διευκολύνουν τη γενίκευσή τους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Την ίδια ώρα, όμως, πρώην συνδικαλιστές και σημερινοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν κάλυψη σε τέτοια προγράμματα της ΕΕ, τα οποία μάλιστα βαφτίζουν «συμπληρωματικά» στην καταπολέμηση της ανεργίας.
Το μόνο που ζητάνε είναι να μπουν κάποιες επιπλέον ρήτρες στην εφαρμογή τους, προκειμένου οι άνεργοι, όταν εντάσσονται σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, να παραμένουν στην εργασία τους για λίγο παραπάνω διάστημα και να μην μπορεί ο εργοδότης να τους απολύσει αμέσως μετά τη λήξη του. Προτείνουν δηλαδή να επιμηκύνεται λίγο ο χρόνος της εργασίας που μεσολαβεί ανάμεσα σε δυο περιόδους ανεργίας και εργασιακής περιπλάνησης.
Υιοθετεί τα «θέλω» των βιομηχάνων
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει με την πολιτική του να υπηρετήσει την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι θέσεις έρχονται σε πολλές περιπτώσεις και «κουμπώνουν» με αυτές της εργοδοσίας, σε βάρος των εργαζομένων. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Λαναρά, που διεκδικούσε δάνεια για τις επιχειρήσεις του, παρουσιάζοντας σχέδια αναδιάρθρωσης με εκατοντάδες απολύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε το αίτημα του μεγαλοεργοδότη, σέρνοντας τους εργαζόμενους να διαδηλώνουν έξω από το υπουργείο Οικονομικών και τις τράπεζες.
Μάλιστα, το Σεπτέμβρη του 2008, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παν. Λαφαζάνης, δήλωνε για την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να «παγώσει» προσωρινά τη χρηματοδότηση του Λαναρά: «Είναι παντελώς αυθαίρετη και αδικαιολόγητη, ενώ οδηγεί στο κλείσιμο τα "Ενωμένα Κλωστήρια" σε μια περίοδο που ακολουθούν, κατά κοινή αναγνώριση, επιτυχημένη πορεία για την εξυγίανση και την κερδοφορία».
Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε στην περίπτωση των φαρμακοβιομηχάνων, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνδικαλιστές του υπερασπίζονταν τους «ντόπιους» εργοδότες, διαχωρίζοντάς τους τεχνητά από τις πολυεθνικές εταιρείες, όταν η κυβέρνηση άλλαξε τον τρόπο τιμολόγησης των φαρμάκων. 'Η στην περίπτωση του κλάδου της Χαλυβουργίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις στηρίζουν το αίτημα των βιομηχάνων για μείωση του κόστους της Ενέργειας, προκειμένου να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να μην κάνουν τάχα απολύσεις!
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα «έργα» του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, που επιβεβαιώνουν ότι κάθε άλλο παρά «αδοκίμαστη» δύναμη είναι. Οσο όμως τον έχουν νιώσει στο σβέρκο τους οι εργαζόμενοι, μαζί με τις άλλες δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, άλλο τόσο τον έχει δοκιμάσει η εργοδοσία, ώστε να μπορεί σήμερα ο πρόεδρος του ΣΕΒ να λέει σε συνέντευξη ότι θα συνεργαζόταν με μια κυβέρνηση που θα είχε για κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτό επειδή, ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;»...
