Η έκθεση του ΟΟΣΑ
αναδεικνύει μια ακόμη ενδιαφέρουσα πλευρά: Την άμεση συνάρτηση της αγοράς εργασίας, των εργασιακών
σχέσεων, με το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα.
Γράφει η έκθεση: «Η μείωση των θέσεων
απασχόλησης με συμβάσεις αορίστου χρόνου και η παράλληλη αύξηση των προσωρινών
και συχνά επισφαλών θέσεων εργασίας μειώνουν, επίσης, τη συνέχεια των συνταξιοδοτικών
εισφορών, τις οποίες
θα μπορούν να απαιτήσουν οι εργαζόμενοι όταν αποχωρήσουν
από την ενεργό υπηρεσία. Διακοπή της εργασίας σημαίνει διακοπή του
συνταξιοδοτικού συστήματος για κάποιες χώρες. Ως αποτέλεσμα, πολύ περισσότεροι
άνθρωποι θα πάρουν χαμηλότερες συντάξεις όταν θα συνταξιοδοτηθούν».
Οπως φαίνεται, δεν υπάρχει μέτρο στα Εργασιακά που να
μην έχει συνέπειες στο Ασφαλιστικό. Και αντίστροφα, οι μεταρρυθμίσεις στο
Ασφαλιστικό υπηρετούν πάντα την καλύτερη προσαρμογή του συστήματος στη ζούγκλα
που διαμορφώνουν κράτος και εργοδοσία στην αγορά εργασίας, για να αυξάνουν τη
μάζα της υπεραξίας που αποσπούν στην παραγωγή.
Ετσι, οι ανατροπές στα Εργασιακά συμβάλλουν από μόνες
τους στη μείωση των συντάξεων (λιγότερες εισφορές, μικρότερες ή και καθόλου
συντάξεις), κυρίως των μελλοντικών. Από την άλλη, όμως, η ελαστικοποίηση της
εργασίας, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη ανεργία, αφαιρούν πόρους από τα Ταμεία
(ασφαλιστικές εισφορές) και διογκώνουν το οικονομικό τους πρόβλημα. Αυτό, με τη
σειρά του, γίνεται η νομιμοποιητική βάση όχι μόνο για μεγαλύτερες περικοπές σε
συντάξεις και παροχές, σημερινές και μελλοντικές, αλλά και για τη μετατροπή της
ασφάλισης - σύνταξης σε ατομική υπόθεση του καθενός.
Δηλαδή, η κατάσταση των Ταμείων, που είτε
υποχρηματοδοτούνται, είτε λεηλατούνται συστηματικά από κράτος και εργοδοσία,
είναι το «όχημα» για τη μετατροπή του συστήματος σε αμιγώς κεφαλαιοποιητικό, με
«ατομικούς λογαριασμούς» και τη συμμετοχή ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και
βέβαια ιδιωτών στη διαχείριση των Επαγγελματικών Ταμείων.
«Μαξιλαράκι» από την ακραία φτώχεια
Κι επειδή μέσα από ένα τέτοιο σύστημα η πλειοψηφία των
σημερινών ασφαλισμένων και ανασφάλιστων δεν θα μπορεί να διασφαλίσει έστω και
μια σύνταξη στα όρια της επιβίωσης, ο ΟΟΣΑ συστήνει στις χώρες - μέλη του να
αξιολογήσουν εκ νέου τα «δίχτυα ασφαλείας» για τους
συνταξιούχους που δεν έχουν αρκετές εισφορές για την ελάχιστη σύνταξη.
Παρατηρεί, μάλιστα, ο Οργανισμός ότι «η
αναπροσαρμογή των συντάξεων είναι ελκυστική για τις χώρες που αντιμετωπίζουν
δημοσιονομικούς περιορισμούς, αλλά ενέχουν επίσης τον κίνδυνο να προκαλέσουν
φτώχεια στους συνταξιούχους, καθώς τα δίχτυα ασφαλείας θα χάνουν την αξία τους
διαχρονικά». Συστήνει επομένως αναπροσαρμογή των συστημάτων
διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και όχι βέβαια αξιοπρεπείς μισθούς και
συντάξεις για όλους.
Ετσι εξηγείται και στη χώρα μας η καθιέρωση της
λεγόμενης«εθνικής σύνταξης» που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση του
προηγούμενου νόμου Λοβέρδου - Κουτρουμάνη. Η σύνταξη αυτή θα εξασφαλίζει ένα
ποσό στα όρια της στατιστικής φτώχειας (κάτω από 400 ευρώ σήμερα) και εκεί πάνω
θα προστίθεται το αναλογικό κομμάτι, με μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης και ό,τι
άλλο έχει πληρώσει ο ασφαλισμένος (αν έχει...) στη διάρκεια του εργάσιμου βίου
(επαγγελματικά ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση).
Ακόμα όμως και αυτά, δεν εξασφαλίζουν το μελλοντικό
συνταξιούχο. Η «Εθνική σύνταξη», η μοναδική που θα εγγυάται το κράτος, θα
διαμορφωθεί στο μέλλον με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, σε ατομική
βάση. Αντίστοιχα, τα Επαγγελματικά Ταμεία δεν μπορούν να εγγυηθούν
συντάξεις, αφού αυτές διαμορφώνονται με βάση το (επισφαλές) τζογάρισμα των
αποθεματικών τους, και το ίδιο ισχύει βέβαια και με την ιδιωτική ασφάλιση.
Να γιατί οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και σε όλα τα
κράτη - μέλη, παράλληλα με την αναμόρφωση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης
και τις ανατροπές στα Εργασιακά, εκπονούν και διάφορα«παράλληλα προγράμματα» διαχείρισης
της ακραίας φτώχειας, μέρος των οποίων απευθύνεται και στους συνταξιούχους.
Επειδή θεωρούν δεδομένο ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές, που γίνονται για
λογαριασμό του κεφαλαίου, οδηγούν ακόμα περισσότερους στη φτώχεια.
Παρασκευή 25 Δεκέμβρη 2015 - Κυριακή 27 Δεκέμβρη 2015
