Συναίνεση σήμερα για το λαό σημαίνει ότι έχεις βάλει τα ξύλα, τον έχεις δέσει στην κολόνα και του λες βάλε φωτιά να καείς ο ίδιος(ΒΙΝΤΕΟ)

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, αναφερόμενος στην αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, σημείωσε: «Εχει ακούσει κανείς τη λέξη "ανατροπή" αυτής της πολιτικής ή κατάργηση των μνημονίων έστω; Οχι. Ο διπολισμός έχει νέα μορφή. Ενα μπλοκ που είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το άλλο μπλοκ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι και η Ενωση Κεντρώων που μπήκε στο
στερέωμα τώρα τελευταία και λέει πράγματα που φαντάζει η Θάτσερ αριστερή (...) Η αντιπαράθεση είναι ποια είναι η καλύτερη ομάδα - θα το πούμε έτσι - ποια είναι η πιο κατάλληλη, για να υλοποιήσει τα τρία μνημόνια, τα οποία αποτελούν συμπύκνωση των απαιτήσεων του κεφαλαίου, εξειδικεύονται βέβαια σε κάθε χώρα διαφορετικά, αλλά με κοινή στρατηγική.

(...) Το καινούργιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πλέον, δεν λέει ότι είμαστε υποχρεωμένοι, αλλά ενσωματώνει στην επιχειρηματολογία του, υποστηρίζει δηλαδή, με επιχειρήματα πια, την αναγκαιότητα αυτής της πολιτικής, την οποία εφαρμόζει σήμερα. Και μάλιστα το αποτυπώνει και στον προϋπολογισμό. Στη συμφωνία η οποία έγινε λέει ότι ήταν θετική και ανταγωνίζεται με τη ΝΔ στο ποιος θα την εφαρμόσει καλύτερα.

(...) Αυτό έχει μια σημασία, κατά τη γνώμη μας, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, το λαό μας συνολικά, γιατί συγκεντρώνεται μια μεγάλη πείρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (...) Τι αποδεικνύει λοιπόν η ίδια η πραγματικότητα; Οτι όποιος είναι μέσα στην ΕΕ, όποιος υποστηρίζει μια οικονομία που είναι στα χέρια των μονοπωλίων και την υπηρετεί, όποιος αποδέχεται και τη θηλιά του χρέους - ανεξάρτητα πώς τη διαπραγματεύεται - που έχει στο λαιμό ο λαός, δεν μπορεί - όπως κι αν ονομάζεται, όπως και να θέλει να λέγεται - να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική. Αυτό δεν είναι για να δικαιώσει τη θέση του ΚΚΕ, που το είχε πει εδώ και πάρα πολύ καιρό, είναι η ίδια πια η πραγματικότητα».

Μεγάλες παγίδες τα περί «συναίνεσης» και «σταθερότητας»

«Επειδή ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτά τα πλαίσια φιλολαϊκή πολιτική, ο λαός να μην πέσει σε δυο μεγάλες παγίδες, που λέγονται "συναίνεση" και "σταθερότητα". Συναίνεση σήμερα για το λαό σημαίνει ότι έχεις βάλει τα ξύλα, τον έχεις δέσει στην κολόνα και του λες βάλε φωτιά να καείς ο ίδιος. Οταν έχεις μια διαμορφωμένη αντιλαϊκή, βάρβαρη πολιτική, η οποία δρομολογείται και ζητάς συναίνεση, του ζητάς να υποταχθεί στην καπιταλιστική βαρβαρότητα (...)

Τι σημαίνει σταθερότητα; Θέλουν, λέει, σταθερό φορολογικό σύστημα, να το πω έτσι, να αρχίσω από τα απλά. Είναι ακριβή η Ελλάδα, έλεγε ένας ομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ, για τις επενδύσεις. Αρα, λιγότερη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο. Σταθερότητα τι σημαίνει; Να αποδεχτεί ο λαός τις εργασιακές σχέσεις της ζούγκλας, τις σχέσεις σύγχρονης γαλέρας, να είναι σύγχρονος σκλάβος. Αυτή είναι η σταθερότητα που ζητάει το ίδιο το σύστημα και σε μια σειρά άλλα πράγματα».

«Πρέπει να αποφύγει αυτές τις δύο παγίδες» ο λαός, τόνισε ο Θ. Παφίλης, ενώ πρόσθεσε ότι πρέπει να προσέξει και τη δημαγωγία των δυνάμεων που ενώ εφάρμοσαν την ίδια πολιτική όλα τα προηγούμενα χρόνια, τώρα κάνουν πως έχουν βγει στα κεραμίδια.

«Η κυβέρνηση», σημείωσε, «έχει συναίνεση. Οταν ζορίστηκε το σύστημα όλοι μαζί ψηφίσατε το μνημόνιο, το τρίτο», ανέφερε, προσθέτοντας πως η όποια κριτική ασκείται τώρα από τα άλλα κόμματα είναι για την επιτάχυνση της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και του μνημονίου, ενώ ο «καβγάς» είναι για το ποιος μπορεί να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα καλύτερα.

Πάντως, πρόσθεσε, «ένα πλεονέκτημα που έχει η κυβέρνηση είναι ότι δεν τους πιστεύει τους άλλους ο λαός, γιατί τους έζησε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ενα δεύτερο πλεονέκτημα που έχει προς το παρόν, αλλά που θα της βγει μπούμερανγκ, είναι ότι αυτά τα βάρβαρα μέτρα που περνάτε τώρα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσαν εύκολα να τα περάσουν».

Ο προϋπολογισμός επιταχύνει την αντιλαϊκή επίθεση

Κάνοντας ειδική αναφορά στον προϋπολογισμό, ο Θ. Παφίλης επισήμανε ότι είναι τουλάχιστον προκλητικό «να λες στον ελληνικό λαό ότι αυτός ο προϋπολογισμός είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους και έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Εμείς λέμε ότι είναι στην ίδια γραμμή με τους προηγούμενους και ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση».

Απόδειξη σε αυτό, όπως τόνισε, είναι οι «στρατηγικοί στόχοι» που αναφέρονται στο κείμενο του προϋπολογισμού. «Στη σελίδα 29 λέει ότι θέλουμε "ενισχυμένη δημοσιονομική υπευθυνότητα". Πρέπει να σας πω ότι έχετε εξελιχθεί σε λογομάστορες. Αυτά που άνοιξε δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, με κάτι λέξεις που δεν καταλάβαινε κανένας, τώρα τα εφαρμόζετε εσείς. "Ενισχυμένη δημοσιονομική υπευθυνότητα", τι να καταλάβει ο εργαζόμενος; Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Σε ποιον απευθύνεστε; Στο κεφάλαιο; Δε νομίζω. Σημαίνει πληρώστε, πληρώστε, πληρώστε, στα λαϊκά στρώματα».

«Ο δεύτερος στρατηγικός άξονας είναι "Σταθερό και ελκυστικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις". Πού απευθύνεται αυτό; Στο κεφάλαιο. Αρα, λοιπόν, δεν είναι στην ίδια στρατηγική με τους προηγούμενους; Αυτό δεν έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα; (...) Και τι σημαίνει μεταρρυθμίσεις στην "αγορά εργασίας"; Μήπως θα φέρετε τα 751 ευρώ κατώτερο μισθό; Μήπως θα καταργήσετε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη σύγχρονη δουλεία; Σημαίνει παραπέρα ελαστική δουλειά, πιο φτηνή δηλαδή εργατική δύναμη ή στην καλύτερη περίπτωση παραμονή στα σημερινά επίπεδα, που και αυτά είναι επίπεδα δουλείας».

«Για να δούμε», συνέχισε, «έχουμε άδικο όταν λέμε ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση; Δεν καταργείτε τίποτα αντιλαϊκό απ' τα προηγούμενα και προσθέτετε νέα βάρη, νέα μέτρα το 2015 και το 2016, ύψους 7,3 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 4,2 είναι οι φόροι, το 41% ΦΠΑ. Ποιος τους πληρώνει αυτούς τους φόρους; (...) Είναι σκληρός, ταξικός, βάρβαρος αυτός ο προϋπολογισμός για τα λαϊκά στρώματα, που καλούνται να τα πληρώσουν όλα».

Ποιος πολεμά ποιον, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος

Απαντώντας στα επιχειρήματα της κυβέρνησης ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο», ότι είναι «προϋπολογισμός πολέμου» κ.ο.κ., επισήμανε: «Να καθορίσουμε τα στρατόπεδα. Ποιος πολεμά ποιον. Είναι ο πόλεμος κεφαλαίου - εργασίας αδυσώπητος πόλεμος, συνεχής, αδιάκοπος που προσπαθεί να τσακίσει τα δικαιώματα για να φέρει την κερδοφορία. Με ποιο στρατόπεδο είστε εσείς; Με την εργασία; Αποδείχτηκε ότι είστε με το κεφάλαιο (...)

Ποιος είναι ο αντίπαλος σήμερα; Είναι η ΕΕ, ναι ή όχι, η ιμπεριαλιστική συμμαχία, ναι ή όχι; Ποιος πολεμάει; Ο ιμπεριαλισμός με όλους τους λαούς, και κινδυνεύουμε να γίνουμε ολοκαύτωμα στην περιοχή, Τι κάνει η κυβέρνησή σας; Πάει κόντρα στον ιμπεριαλισμό ή τα δέχεται όλα; (...)

Ποια είναι η προοπτική; Υπάρχει ένα σύνθημα που σημαδεύει όχι τη δικιά μας Ιστορία αλλά και την Ιστορία των λαών που λέει "όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα". Αυτό στη σημερινή εποχή μεταφράζεται ότι όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του εξανδραποδισμού, τότε διαλέγει τον οργανωμένο, σκληρό, ταξικό αγώνα, διαλέγει να χτίσει το δικό του στρατόπεδο, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που θα αντιστέκεται και που άμεσα θα βάλει στόχο την ανατροπή. Τότε μόνο μπορεί να αποσπάσει και τότε μόνο μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για μια άλλη κοινωνία, όπου ο πλούτος που παράγεται θα πηγαίνει σ' αυτούς που τον παράγουν και δεν θα τον τρώνε τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες».