«Η συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ για τα επερχόμενα αντεργατικά μέτρα που επεξεργάζονται από κοινού με την κυβέρνηση και τους “θεσμούς” είναι οι ξεκάθαρες απαιτήσεις των βιομηχάνων. Αποτελούν πρόκληση για το σύνολο των εργαζομένων και των ανέργων.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ ενώ ομολογεί πως τα
586 ευρώ δεν φτάνουν για να ζήσει μια εργατική οικογένεια, αξιοποιεί τους ανέργους αναφέροντας πως “για το ένα εκατομμύριο ανέργους, ασφαλώς, θα ήταν καλύτερο να έχουν μία χαμηλή αμοιβή, αντί να ζουν έναν παρατεταμένο εφιάλτη”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πως στόχος των βιομηχάνων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε κάθε κλάδο είναι ο συμβιβασμός με τα ψίχουλα. Αυτές τις απαιτήσεις νομοθετούν οι νυν και πρώην κυβερνήσεις, στο φόντο της ανταγωνιστικότητας πατάει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αυτά τα συμφέροντα εκπροσωπούν οι θεσμοί.
Η δήθεν συμφωνία με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας συμπληρώνεται με τη θέση πως “οι γενναίες αυξήσεις, που δόθηκαν στα χρόνια της ευφορίας, χωρίς προσεκτική μελέτη των οικονομικών στοιχείων, υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων”. Δηλαδή ομολογείται εμμέσως πως τα 586 ευρώ μεικτά σήμερα ως βασικός μισθός ή η σάρωση στις κλαδικές συμβάσεις είναι το σημερινό ταβάνι.
Επιπλέον θέση του ΣΕΒ να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών σημαίνει να υπερισχύουν αφ' ενός οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από εκατοντάδες Ενώσεις Προσώπων δηλαδή τα χρήσιμα εργαλεία της εργοδοσίας κατά επιχείρηση αφ' ετέρου να δημιουργείται διαφοροποίηση και διάσπαση των εργαζομένων κατά κλάδο.
Η δήθεν εναντίωση στις ομαδικές απολύσεις και η κοινή, “εθνική” γραμμή πλεύσης με την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μετατράπηκε σε “μέτρο που θα πρέπει να εφαρμόζεται με ιδιαίτερη μέριμνα και μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις”.
Το λοκ άουτ χαρακτηρίζεται ως “ένας τρόπος άμυνας απέναντι σε καταχρηστικές απεργίες” και συνδυάζεται με ευθείες βολές απέναντι στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα της απεργίας που έχουν μπει στο στόχαστρο της μεγαλοεργοδοσίας.
Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα, λέγοντας πως “πρέπει να σταματήσουμε να το βλέπουμε σαν μηχανισμό αναδιανομής και να το δούμε σαν εργαλείο ανάπτυξης, κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης”, δηλαδή στρώνει το έδαφος για νέες αξιώσεις και ανατροπές.
Οι παραπάνω θέσεις πρέπει να γίνουν κόκκινο πανί για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Δεν πρέπει να υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση που δεν θα τις κάνει σημαία για να ενημερώσει τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς.
Αποδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο την ξεκάθαρη στόχευση που θα πρέπει να έχουν οι αγώνες των εργαζομένων, χτυπώντας εκεί που γεννιέται η εκμετάλλευση, αυτούς που πλουτίζουν από τη δική μας εξαθλίωση, από το συνεχές χτύπημα στους μισθούς και στα δικαιώματά μας.
Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως οι στημένοι κοινωνικοί διάλογοι, που επιχειρούνται παραμονές βάρβαρων μέτρων, έχουν το ρόλο λιπάσματος μπροστά στη νέα επίθεση.
Εδώ και τώρα να βάλουμε σε πρώτο πλάνο τις ανάγκες μας, τα εργατικά συμφέροντα!
Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να δυναμώσουν την πάλη τους, τους αγώνες τους, να πάρουν θέση απέναντι στο αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, με πλαίσιο την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών».
