Η "ανάπτυξη" του ελληνικού τουρισμού τα τελευταία χρόνια σήμανε για τους εργαζόμενους μείωση των μισθών κατά 15% έως 40%, μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας, περισσότερες εναλλαγές πόστων και απλήρωτες υπερωρίες.
Η Ελλάδα των εκατομμυρίων τουριστών σημαίνει από τη μία ρεκόρ
κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη για μας ατέλειωτα ωράρια, με σπαστά ή και καθόλου ρεπό.
κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη για μας ατέλειωτα ωράρια, με σπαστά ή και καθόλου ρεπό.
Όταν τάζουν και υπερηφανεύονται για νέες προσλήψεις μέσα από τις νέες επενδύσεις, αυτές αφορούν κυρίως ευέλικτες θέσεις εργασίας. Κατά πλειοψηφία στους χώρους εργασίας συναντάς εργαζομένους ενοικιαζόμενους από δουλεμπορικά (γραφεία ενοικίασης προσωπικού), με συμβάσεις μιας μέρας, "εξτρατζήδες" χωρίς σταθερό πρόγραμμα, με προγράμματα voucher, ενώ άλλοι τόσοι κάτω από το πρόσχημα της "πρακτικής άσκησης", της "μαθητείας" και της "απόκτησης εργασιακής εμπειρίας", εργάζονται χωρίς μισθό.
Αυτές οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και η εποχιακή εργασία όχι μόνο δεν συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας, αλλά την ανακυκλώνουν. Συμβάλλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης μέσα στους χώρους δουλειάς, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο, αναπαράγουν και ενισχύουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, ρίχνοντάς μας κάθε μέρα στο κυνήγι για το μεροκάματο από εργοδότη σε εργοδότη. (...)
Δεν ικανοποιούμαστε με ψίχουλα! Προτάσσουμε τις δικές μας ανάγκες!
Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με το δικαίωμα του λαού και των εργαζομένων στις διακοπές, στην ποιοτική και φτηνή εστίαση. Τη στιγμή που τεράστια φιλέτα γης ιδιωτικοποιούνται, που αμύθητος πλούτος ξοδεύεται για την κατασκευή υπερπολυτελών τουριστικών εγκαταστάσεων, οι εργαζόμενοι και ο λαός απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη δυνατότητα να απολαύσουν φτηνές και ασφαλείς διακοπές για αυτούς και τις οικογένειές τους. Την ίδια ώρα που παράγεται τεράστιος πλούτος και σχεδιάζονται επενδύσεις στον Επισιτισμό, χιλιάδες λαϊκές οικογένειες και παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό και αδυναμία να καλύψουν βασικές διατροφικές ανάγκες τους, διογκώνονται οι λαϊκές ανάγκες για σίτιση και ψυχαγωγία.
Προϋπόθεση είναι να τεθεί στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών (δρόμοι, σιδηροδρομικά δίκτυα, ναυσιπλοΐα, αεροδρόμια), χώρων (γη, δάση, ορεινοί όγκοι, αιγιαλοί) και κτιρίων μέσα από την κοινωνικοποίησή τους. Με κεντρικό σχεδιασμό θα δημιουργηθεί ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καταλύματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού.
Μέσα από την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επισιτιστικών μονάδων, των αλυσίδων catering και εστίασης, δίνεται η δυνατότητα να τροφοδοτούνται, οργανωμένα και σχεδιασμένα, ολόκληρες παραγωγικές μονάδες, σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες, κέντρα αναψυχής. Αυτό θα μπορεί να γίνει ακόμα και για τις καθημερινές διατροφικές ανάγκες μιας οικογένειας, απαλλάσσοντας από τη σπατάλη χρόνου για μαγείρεμα ή αγορά τροφίμων. Σε αυτήν την κοινωνία, η ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, της επιστήμης και της τεχνολογίας θα γίνεται με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και όχι με γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου.
Σήμερα χρειάζεται να παλέψεις, μαζί με το ΚΚΕ, με τους υπόλοιπους εργάτες, για τη ζωή που σου αξίζει!
Η πρόταση για μια διαφορετική κοινωνία, που θα ικανοποιεί τις ανάγκες μας, απαιτεί από σήμερα κιόλας σύγκρουση με τις επιδιώξεις και τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου. Απαιτεί την ισχυροποίηση, το δυνάμωμα της παρουσίας, της παρέμβασης, της φωνής του ΚΚΕ σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, που είναι όρος για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, των αγώνων που απαιτούνται σήμερα ώστε να ανακτήσουμε τις απώλειες που είχε η τάξη μας όλα τα προηγούμενα χρόνια, να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Μόνο έτσι οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού, οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο, οι αυτοαπασχολούμενοι θα μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα. Να απολαύσουν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν.
