ΕΔΥΕΘ:Εκδήλωση για τον Ν. Νικηφορίδη έγινε σήμερα στη Θεσσαλονίκη(ΒΙΝΤΕΟ)

Με κατάθεση στεφάνων ολοκληρώθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Νικηφορίδη από την Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, με αφορμή τα 63 χρόνια από τη δολοφονία του.

Σε αυτές τις συνθήκες η θυσία του Νίκου Νικηφορίδη φωτίζει τη δράση του φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Ο ιμπεριαλισμός είναι ισχυρός αλλά δεν είναι ανίκητος, τόνισε στην ομιλία του ο Μπάμπης Βέλης, μέλος της
Γραμματείας της ΕΔΥΕΘ και υποψήφιος δήμαρχος Νεάπολης Συκεών με τη Λαϊκή Συσπείρωση, υπογραμμίζοντας ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί με σκοπό την ανατροπή της βαρβαρότητας για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Στην ομιλία του ο Μπάμπης Βελής είπε:

«Τιμούμε σήμερα τον Νίκο Νικηφορίδη, έναν ακόμα από τους χιλιάδες αγωνιστές του λαϊκού μας κινήματος.

Τον Νίκο Νικηφορίδη, νεολαίο της ΕΠΟΝ, που προτιμώντας το θάνατο αρνήθηκε να προσκυνήσει την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της.

Είναι εκδήλωση τιμής και μνήμης, για το νεολαίο που με το παράδειγμα της αντοχής, της αυτοθυσίας, της τόλμης απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, εμπνέει όλους εμάς - και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους - στη συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή αυτής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Οι συνθήκες βέβαια της εποχής εκείνης ήταν διαφορετικές, όμως η σωματική και ψυχολογική βία, τα τρομοκρατικά διλήμματα και οι εκβιασμοί κυρίως στο χώρο δουλειάς, η πολύμορφη ιδεολογικοπολιτική χειραγώγηση και ο αντικομουνισμός ποτέ δεν σταμάτησαν.

Η ΕΕ μαζί με την άρχουσα τάξη της χώρας μας προσπαθεί με έναν ψεύτικο επιστημονικό μανδύα να ξαναγράψει την ιστορία στα μέτρα της.

Θάβουν και διαστρεβλώνουν την πραγματική ιστορία του τόπου μας μαζί με την προσφορά και τη θυσία των λαϊκών μας αγωνιστών όπως ο Νίκος Νικηφορίδης.

Η εκστρατεία παραχάραξης της ιστορίας του 20ουαιώνα πρέπει να πάρει από μας πληρωμένη απάντηση και η σημερινή μας εκδήλωση είναι και προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο Νίκος Νικηφορίδης γεννήθηκε το 1928 στο Βύρωνα της Αττικής. Σε ηλικία 15 ετών οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Αρχές 1946 συλλαμβάνεται και βασανίζεται στο αστυνομικό τμήμα Βύρωνα. Το 1947 μαθητής γυμνασίου ακόμα συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην Ικαρία. Το 1948 μεταφέρεται στη Μακρόνησο. Βασανιστής του Νικηφορίδη ήταν ο τότε λοχαγός και μετέπειτα πραξικοπηματίας της Χούντας Δημήτρης Ιωαννίδης. Από τα φρικτά βασανιστήρια που του έκαναν (επειδή δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας) είχε χάσει το φως του και δεν μπορούσε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει, σερνόταν και υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις. Το Γενάρη 1950 σε πολύ κακή κατάσταση ο Νικηφορίδης απολύεται από τη Μακρόνησο και επιστρέφει στην οικογένειά του, που φρόντισε για τη θεραπεία του.

Τον Ιούνη του 1950 είχε φθάσει παράνομα στην Ελλάδα ο Νίκος Μπελογιάννης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ με σκοπό την αναδιοργάνωση των παράνομων κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ που αποτέλεσαν τον πυρήνα της αντίστασης και της οργάνωσης του λαού στις δύσκολες εκείνες ώρες, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και η ελληνική αστική τάξη προσπαθούσαν με όλα τα μέσα να μετατρέψουν τη νίκη τους στα πεδία των μαχών σε συντριβή και εξόντωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Με σκοπό να προχωρήσει και στη Θεσσαλονίκη η ανασυγκρότηση των οργανώσεων του ΚΚΕ, ο Μπελογιάννης ανέθεσε συγκεκριμένη αποστολή στον Νίκο Νικηφορίδη.

Στην Θεσσαλονίκη, με τον γραμματέα της ΕΠΟΝ Λεωνίδα Δούκα, οργάνωσαν το «Δημοκρατικό Φιλειρηνικό Μέτωπο Νέων» για τη συλλογή υπογραφών για την «έκκληση της Στοκχόλμης που καλούσε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βάλουν την υπογραφή τους για την απαγόρευση του ατομικού όπλου φοβερής μαζικής εξόντωσης για τους λαούς.

Σε ένα έτος είχαν συγκεντρωθεί εκατομμύρια υπογραφές σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα, όμως, η συγκεκριμένη συλλογή υπογραφών συνιστούσε απόπειρα ανατροπής του κοινωνικού καθεστώτος.

Ήταν μόλις δύο χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και με την «λευκή τρομοκρατία» η αστική τάξη της χώρας μας προσπαθούσε να υποτάξει το λαϊκό κίνημα που έκανε τα πρώτα βήματα της ανασυγκρότησης του. Πολλές εκατοντάδες ήταν οι μελλοθάνατοι που βρίσκονταν στις φυλακές, 10 - 11.000 ήταν οι καταδικασμένοι από τα έκτακτα στρατοδικεία, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι επιτηρούμενοι λόγω έλλειψης «εθνικών» φρονημάτων.

Έτσι άρχισαν οι συλλήψεις και μέσα στις γιορτές της πρωτοχρονιάς του 1951 συλλαμβάνονται 14 άτομα, ανάμεσα τους και ο Νίκος Νικηφορίδης.

Στη δίκη στο έκτακτο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, που άρχισε στις 21 Φλεβάρη 1951 και διήρκησε 4 μέρες, ο Βασιλικός Επίτροπος εζήτησε την ποινή του θανάτου για τον Νικηφορίδη.

Η απόφαση του στρατοδικείου στις 24 Φλεβάρη 1951 ανέφερε, «...κατεδικάσθη εις θάνατον ο αρχηγός του "Δημοκρατικού Φιλειρηνικού Μετώπου Νέων" και κομμουνιστής Νίκος Νικηφορίδης.» Καταδικάστηκε με βάση τον «Αναγκαστικό Νόμο» 509 για σύσταση παράνομου μηχανισμού, κατασκοπία, κλπ, με τον οποίον δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και δεκάδες χιλιάδες στις εξορίες και στις φυλακές.

Η απόφαση αυτή ξεσήκωσε πληθώρα διεθνών αντιδράσεων με επιστολή προς την Ελληνική Κυβέρνηση κορυφαίων διανοούμενων, όπως του φιλοσόφου Μπέρτραντ Ρασέλ, του διάσημου φυσικού Άλμπερτ Αϊνστάιν, του Φρειδερίκου Ζολιό και της μαντάμ Κιουρί κατόχων βραβείου Νόμπελ και ενός πλήθους προσωπικοτήτων της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών, της επιστήμης και του αθλητισμού.

Παρά όμως την παγκόσμια κινητοποίηση για τη σωτηρία του και τη διαβεβαίωση του τότε πρωθυπουργού Σοφοκλή Βενιζέλου - πως «δεν γίνονται σήμερα πια εκτελέσεις» - ο Ν. Νικοφορίδης εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 5ης Μάρτη 1951 πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ.

Ήταν μόλις 23 ετών.

Μαζί με τον Νικηφορίδη εκτελέστηκαν και 6 σύντροφοι του, που είχαν καταδικαστεί σε άλλη δίκη για τη δράση του ΔΣΕ στη Χαλκιδική (οι Θόδωρος Ορφανίδης, Μόσχος Στογιάννης, Κώστας Σπρίντζος, Μήτσος Κωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος και Ρήγας Παραθυράς).

Για την ιστορία να πούμε ότι το στρατοδικείο λειτούργησε και το απόσπασμα στήθηκε με κυβέρνηση που πρωθυπουργός ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος και Αντιπρόεδρος της ο αποκληθείς αργότερα «Γέρος της Δημοκρατίας», Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς του σημερινού).

Μέρες μετά την εκτέλεση έφθασε στην οικογένειά του η «απονομή χάριτος» της βασίλισσας Φρειδερίκης. Ήταν μια τακτική που είχε εφαρμοστεί και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

Η θυσία όμως του Νίκου Νικηφορίδη δεν ήταν μάταιη !

Με το αίμα του πότισε κι αυτός το δέντρο της ανυπακοής, της απειθαρχίας στην νομιμότητα των εκμεταλλευτών, το δέντρο της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Με τη δράση του και τη θυσία του άνοιξε το δρόμο για τη συγκρότηση 4 χρόνια αργότερα της Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Με τέτοια παραδείγματα διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές και γενιές λαϊκών αγωνιστών για τα δίκια της εργατικής τάξης και του λαού μας. Τέτοια παραδείγματα έγιναν φάρος για να μην χάνει το εργατικό, το φιλειρηνικο - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, γενικότερα το λαϊκό κίνημα την αντοχή του και την αισιοδοξία του ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες.

Οι θυσίες που απαιτεί η υποταγή, το προσκύνημα στον ταξικό αντίπαλο και τον ιμπεριαλισμό είναι πολύ περισσότερες. Είναι θυσίες χωρίς καμιά προοπτική.

Οι εκμεταλλευτές και οι εκβιαστές δεν σταματάν μπροστά στην υποχώρηση. Δεν σταματούσαν ούτε στο κρατητήριο, ούτε στην εξορία όταν κάποιος έσπαγε. Ήθελαν και θέλουν τον πλήρη εξευτελισμό, την υποταγή άνευ όρων.

Δεν σταματάν ούτε τώρα.

Η άρχουσα τάξη μαζί με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τους διεθνείς συμμάχους της - ΕΕ και ΔΝΤ - με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση, εκβιάζουν, απειλούν, τρομοκρατούν για τα χειρότερα που θα έρθουν αν δεν γονατίσουμε κι άλλο.

Τα χειρότερα όμως είναι εδώ, και ο κατήφορος για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τα δικαιώματα της νεολαίας δεν θα έχει τέρμα αν τώρα δεν σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Με γερή οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές μαθητείας, στα σχολεία των εργατικών - λαϊκών συνοικιών, με ενίσχυση του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Φίλες κ Φίλοι,

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος

Συντρόφισσες και σύντροφοι της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας

Σήμερα, που:

• Η ελληνική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο για να εκμεταλλευτούν Έλληνες και ξένοι καπιταλιστές τα πλούσια ενεργειακά μας αποθέματα.
• Που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ενσωματώνονται πλήρως στο νέο επιθετικό δόγμα και τους σχεδιασμούς των επιτελείων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, εντάσσοντας στα δολοφονικά σχέδια τους το ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο της Θεσσαλονίκης μαζί με έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό από στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς φορείς, ενδεδυμένους με το μανδύα των «μη κυβερνητικών οργανώσεων».
• Που φουντώνει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου στην γειτονιά μας και κλιμακώνονται επικίνδυνα οι ιμπεριαλιστικές προκλήσεις και ανταγωνισμοί για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και ορυκτού πλούτου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και πρόσφατα στην Ουκρανία.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες η θυσία του Νίκου Νικηφορίδη, 63 χρόνια μετά, συνεχίζει να φωτίζει την δράση των αγωνιστών του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, γενικότερα του λαϊκού κινήματος της πατρίδας μας.

Ο φαύλος κύκλος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων δεν θα κλείσει αν δεν επικρατήσουν σε κάθε χώρα οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν όφελος από ένα κόσμο ειρηνικό. Αυτές οι εξελίξεις πρέπει να προβληματίσουν την εργατική τάξη και τη νεολαία. Είναι η άλλη όψη της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Ο Νίκος Νικηφορίδης, οι χιλιάδες αγωνιστές που διώχτηκαν, εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν άφησαν για εμάς ένα ανεξόφλητο γραμμάτιο.

Την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων που μόνο βάσανα έφερε και φέρνει στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτές οι ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, η πάλη όλων των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είναι που θα διασφαλίσουν και άλλου τύπου διεθνείς σχέσεις, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και της συνεργασίας. Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την ειρήνη, την κατάργηση των πυρηνικών όπλων, τον αφοπλισμό, για να σταματήσει το αιματοκύλισμα των λαών.

Αιώνια η μνήμη του συντρόφου Ν. Νικηφορίδη και όλων όσων δίνοντας τη ζωή τους άφησαν πλούσια αγωνιστική κληρονομιά πίσω τους. Δεν θα τους απογοητεύσουμε.

Ο ιμπεριαλισμός είναι ισχυρός αλλά δεν είναι ανίκητος.

 Δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις στο σκοπό της ανατροπής της βαρβαρότητας, για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό».