Έχουμε ζαλιστεί. Ελιές γεμάτες δάκο που κατατρώει τα συστατικά τους μέρη, ποτάμια που ξεχειλίζουν από την τηλεοπτική προβολή. Πολυποίκιλα σχήματα μεταμφιεσμένα με παλιά υλικά να εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή σαν κάτι από παρθενογένεση. Το αστικό πολιτικό σύστημα βλέποντας ότι δεν «φτουράνε» πλέον οι παλιές αυτοδύναμες κυβερνήσεις καταπιάνεται με τη δημιουργία «ενδιάμεσων, πρόθυμων διαθέσιμων», που μπορούν να βάλουν ένα χεράκι και να κολλήσουν πότε στα «αριστερά», πότε στα «δεξιά», σίγουρα όμως στα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα.
Αριστεροί σωτήρες που ορκίζονται στην
«Ευρωπαϊκή Ιδέα» και διεκδικούν την προεδρία της Κομισιόν για να κάνουν αυτή τη λυκοσυμμαχία φιλολαϊκή με άθικτα τα μονοπώλια να κατασπαράζουν τον μόχθο των εργαζομένων σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ.
Δημοσκοπήσεις που καταγράφουν πόσο πιάνει τόπο η χειραγώγηση και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης.
Προσπαθούν να φτάσουμε στην κάλπη για τις Ευρωεκλογές χωρίς να γίνει συζήτηση για την Ευρώπη της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που μετράει 26 εκατ. άνεργους και 120 εκατ. που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά με περισσότερα κέρδη για τα μονοπώλιά της. Να ψηφίσουμε για την τοπική και περιφερειακή διοίκηση, χωρίς να αποτιμήσουμε τις πολιτικές που επέβαλε η ΕΕ στο μακρύ χέρι της κεντρικής διοίκησης. Να ψηφίσουμε χωρίς να γίνει κουβέντα για το καπιταλιστικό τέρας της ανεργίας που έφτασε στη χώρα μας στο 27,5% στο δ΄ τρίμηνο του 2013, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Με το υψηλότερο ποσοστό να παρατηρείται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (57%), το οποίο στις νέες γυναίκες φθάνει στο 62,5%. Το ποσοστό των «νέων ανέργων», δηλαδή των ανέργων που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στο παρελθόν, ανέρχεται στο 23,3% του συνόλου των ανέργων, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (αυτοί που αναζητούν από 12 μήνες και άνω εργασία, ανεξάρτητα αν είναι «νέοι» ή «παλαιοί»), αποτελούν αντίστοιχα το 72%.
Στοχευμένη η προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί ότι στην ΕΕ ανήκουν τα προγράμματα ανακύκλωσης των ανέργων που δημιουργούν μια ατελείωτη στρατιά από μισοάνεργους όχι μόνο για την κρίση, αλλά και για τη φάση της ανάκαμψης στην οποία προβλέπουν διατήρηση μεγάλου ποσοστού ανεργίας. Περίπου 50.000 άνεργοι απασχολούνται σήμερα στα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας», διάρκειας πέντε μηνών και με μισθό μέχρι 490 ευρώ. Άλλες 90.000 τέτοιες βραχυπρόθεσμες και κακοπληρωμένες θέσεις απασχόλησης υπόσχεται ότι θα δημιουργήσει η κυβέρνηση τη διετία 2014 - 2015. Η εμπειρία από την εφαρμογή τέτοιων και άλλων προγραμμάτων τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που πήραν μέρος επέστρεψαν στην ανεργία μετά από την ολοκλήρωση του πεντάμηνου, περιμένοντας το επόμενο πρόγραμμα. Καταγραμμένη άλλωστε, είναι η πείρα από την αξιοποίηση τέτοιων προγραμμάτων σε όλη την ΕΕ.
Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που διαλαλεί «μνημόνια ή Ευρώπη των λαών», έχει ταχθεί επίσημα υπέρ αυτών των προγραμμάτων, ως «συμπληρωματικών» στην ανάσχεση της ανεργίας, ενώ δηλώνει υπέρμαχος και του «κοινωνικού τομέα» της οικονομίας, όπου στοχεύουν τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα, με ευρωπαϊκό μάλιστα χρήμα.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που διαμορφώνει το καπιταλιστικό κράτος για τη «διαχείριση» και όχι αντιμετώπιση της ανεργίας, αξιοποιώντας, ταυτόχρονα, μια μεγάλη δεξαμενή με πάμφθηνη εργατική δύναμη για να πιέσει μεροκάματα και εργατικά δικαιώματα. Όλο αυτό το παρουσιάζει ως διέξοδο στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους που ψάχνουν για ένα μεροκάματο. Η ανάκαμψη για την οποία πολύς λόγος γίνεται αφορά τους 500 Έλληνες που κατέχουν πάνω από 600 δισ. Δεν αφορά την εργατική τάξη, το λαό, που θα συνεχίζουν να ζουν με μειωμένους μισθούς και συντάξεις, θα συνεχίσουν να ακριβοπληρώνουν την παιδεία των παιδιών τους, την υγεία της οικογένειάς τους. Δεν αφορά το 1,5 εκατ. των ανέργων, τη δουλειά, το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν. Η ανάκαμψη που θα 'ρθει θα πατήσει πάνω στα ερείπια της μερικής απασχόλησης, και της επιδότησης των μεγαλοεπιχειρηματιών για να προσλαμβάνουν ανέργους, ή με όρους μαθητείας. Αυτήν την ανάκαμψη θέλουν να διαχειριστούν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο πόλοι της αστικής διαχείρισης που κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι πιο ικανός διαχειριστής, ποιος θα είναι ο εκλεκτός της ΕΕ, των μονοπωλίων.
Το πραγματικό ερώτημα των ευρωεκλογών αλλά και των εκλογών για την τοπική και περιφερειακή διοίκηση είναι «υποταγή στα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων ή χειραφέτηση του λαού, άνοιγμα του δρόμου για έξοδο από την βάρβαρη πολιτική ΕΕ, των μονοπωλίων και κάθε είδους αντιλαϊκών κυβερνήσεων». Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστικών κρατών, γι' αυτό είναι και θα μείνει, όσο υπάρχει, βαθιά αντιλαϊκή.
Για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες, τους νέους και τις νέες της λαϊκής οικογένειας, είναι μονόδρομος η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε κάθε κάλπη για να συγκροτηθεί, όσο πιο γρήγορα γίνεται η Λαϊκή Συμμαχία, το λαϊκό ποτάμι που μπορεί να υλοποιήσει τη μόνη πρόταση που θα τους απαλλάξει από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. «Αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό στην εξουσία για να πάρει σάρκα και οστά η κοινωνική ιδιοκτησία, ο παραγωγικός συνεταιρισμός, ο εργατικός λαϊκός έλεγχος, ο πανεθνικός προγραμματισμός με περιφερειακή και τοπική εξειδίκευση, με σχεδιασμένη κατανομή και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της, για να μην υπάρχει ούτε ένας άνεργος, ούτε μία άνεργη γυναίκα, μπορεί σήμερα να προβληματίσει, τελικά να πείσει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, τον οποίο βαδίζοντάς τον, ο λαός θα γίνει αφέντης, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει».
Της Κάλι Καρά
