 |
προσκήνιο μπαίνουν τα λεγόμενα «διαρθρωτικά μέτρα». Αποδεικνύοντας πόσο ψευδεπίγραφες για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα είναι οι αντιμνημονιακές κορόνες που δε στρέφονται ενάντια
στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ. Το ΚΚΕ, με αρθρογραφία στο «Ριζοσπάστη» στην ΚΟΜΕΠ, σε εκδόσεις του, στα ντοκουμέντα του έχει αναλύσει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανταγωνιστικότητα και το πώς η ΕΕ στηρίζει αυτήν τη στρατηγική. Ειδικά με την είσοδο των λεγόμενων αναδυόμενων οικονομιών (Κίνα, Ινδία κ.λπ.) η ανάγκη θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων διαμόρφωσε ένα πλαίσιο εφ' όλης της ύλης επίθεσης στην εργατική τάξη. Με πολύ παραστατικό τρόπο, πρόσφατη «μελέτη» από το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) έχει αποτυπώσει τους στόχους αυτής της στρατηγικής: «Η ελληνική οικονομία έχει τη δυνατότητα υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης αν προχωρήσουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και καταργηθούν οι περιορισμοί που το Δημόσιο επιβάλλει στον ανταγωνισμό (π.χ. κλειστά επαγγέλματα, ιδιαίτερα στις μεταφορές, καμποτάζ, περιορισμοί στην αγορά Ενέργειας και Υγείας κ.λπ.), οι κατώτατες τιμές σε ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες, η θέσπιση υποχρεωτικών αμοιβών για μια σειρά επαγγελματικές δραστηριότητες και οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί στην επιχειρηματικότητα»
