με δεδομένη πάντα για όλες τις πλευρές τη μόνιμη αντιλαϊκή επίθεση και χωρίς να υπολογίζεται το ενδεχόμενο η καπιταλιστική οικονομία να κυλήσει σε νέα κρίση.
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, στο πλαίσιο της χτεσινής επίσκεψής του στο υπουργείο Περιβάλλοντος, ισχυρίστηκε ότι το ελληνικό κράτος θα έχει πρόσβαση στις αγορές με καλούς όρους, είτε το χρέος ρυθμιστεί κατά το σχέδιο Σόιμπλε είτε με μια «καλύτερη λύση», επιβεβαιώνοντας δηλαδή με τον πλέον «πανηγυρικό» τρόπο ότι ο στόχος του κεφαλαίου για πρόσβαση σε φτηνό χρήμα σημαίνει αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τέλος για το λαό, όποια κι αν είναι η τελική διευθέτηση για το ζήτημα του χρέους, αλλά και ότι τα παζάρια της κυβέρνησης αφορούν μια καλύτερη συμφωνία αποκλειστικά για το εγχώριο κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα σημείωσε: «Ο στρατηγικός στόχος είναι να μπορέσει η χώρα με το πέρας του 3ου μνημονίου, δηλαδή τον Αύγουστο του 2018, να έχει μια σταθερή δυνατότητα να δανείζεται με βιώσιμα επιτόκια από τις αγορές και κάτι τέτοιο είναι κοντά. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε προχτές ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αρνηθήκαμε, όχι δηλαδή τόσο αισιόδοξη, που θα αντιστοιχούσε στις θυσίες του ελληνικού λαού, πόσο δε μάλλον με μια καλύτερη λύση, την οποία διεκδικούμε και την οποία διαπραγματευόμαστε τούτες τις ώρες και τις επόμενες μέρες. Το λέω αυτό γιατί δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές θα έχουμε με καλούς όρους, αυτό δείχνει η πορεία της αγοράς, η κινητικότητα της αγοράς, άλλωστε μετά από εφτά χρόνια εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα αντικειμενικά έχουν διαμορφωθεί οι όροι ώστε οι επενδύσεις στην Ελλάδα να μην είναι υψηλού ρίσκου αλλά μεγάλης απόδοσης, και θα έλεγε κανείς σε πολλούς τομείς πλέον».
Στις Συμπληγάδες του χρέους και των πλεονασμάτων
Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση του κρατικού χρέους, τα αντιλαϊκά παζάρια, οι ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες γύρω από τον επιμερισμό της χασούρας και οι όποιοι συμβιβασμοί, θα αποτελέσουν τον καταλύτη των διεργασιών στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με πληροφορίες, η επόμενη, τρίτη στη σειρά «αξιολόγηση», θα βάλει στη ατζέντα και νέο πακέτο με αντιλαϊκά μέτρα, πέρα και πάνω από «ορόσημα» και τις «ουρές» της δεύτερης «αξιολόγησης».
Σύμφωνα εξάλλου με το προαναφερόμενο έγγραφο του ESM, το ελληνικό κράτος δεν θα χρειαστεί «ελάφρυνση» χρέους εφόσον καταφέρει να κρατήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον στο 3,5% για την περίοδο μέχρι και το 2032, και τουλάχιστον στο 3% μέχρι το 2038.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι υπάρχει και αυτή η δυνατότητα, φέρνοντας ως παράδειγμα τις περιπτώσεις της Φινλανδίας (πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% για 11 χρόνια, από το 1998 έως το 2008) και της Δανίας (πρωτογενές πλεόνασμα 5,3% για 26 χρόνια, στην περίοδο 1983 - 2008).
Ως «εναλλακτική επιλογή», με το ίδιο σενάριο, και με τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση του κρατικού χρέους, στη βάση της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ το Μάη του 2016, το «αναγκαίο» πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται στο 3,5% μέχρι το 2022, με δυνατότητα «αποκλιμάκωσης» στο 2% μέχρι τα μέσα του 2030 και στο 1,5% μέχρι το 2048. Σε αυτό το σενάριο, ο μέσος αντιλαϊκός στόχος για την περίοδο 2023 - 2060 διαμορφώνεται στο 2,2%.
Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με την μακροπρόθεσμη πρόβλεψη για ανάκαμψη του ΑΕΠ κατά μέσο όρο 1,3% μέχρι το 2060, με την ταυτόχρονη μείωση της αναλογίας του κρατικού χρέους ως προς το ΑΕΠ, από περίπου 180% σήμερα στο 65,4% το 2060.
Το ΔΝΤ, αναμένοντας μέσο ρυθμό ανάκαμψης μόλις 1% στη μακροπρόθεσμη περίοδο, βάζει ζήτημα μεγαλύτερων παρεμβάσεων στο χρέος, με τον επιμερισμό της χασούρας στην Ευρωζώνη.
Την ίδια ώρα, στο τραπέζι βρίσκεται η πρόταση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο «πρόγραμμα» με αυξημένες αρμοδιότητες, αλλά χωρίς την παροχή νέων δανείων προς το ελληνικό κράτος.
Αβεβαιότητες στην Ευρωζώνη «βλέπει» η ΕΚΤ
«Οι κίνδυνοι στη βιωσιμότητα κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη έχουν αυξηθεί τους τελευταίους έξι μήνες», αναφέρει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε έκθεση για τη «χρηματοπιστωτική σταθερότητα». Μεταξύ άλλων, η ΕΚΤ εντοπίζει κινδύνους από μια απότομη αύξηση στις αποδόσεις των ομολόγων της Ευρωζώνης «χωρίς την ταυτόχρονη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης» και προειδοποιεί τους «επενδυτές» για το ενδεχόμενο σημαντικών απωλειών.
Σχετικά με το ζήτημα της απομείωσης των «κόκκινων» δανείων στις τράπεζες της Ευρωζώνης, επισημαίνει ότι «η πρόοδος είναι αργή» και αποτελεί λόγο «ανησυχίας» σε ό,τι αφορά τους ισολογισμούς των τραπεζών. Παράλληλα επισημαίνει ότι το Brexit δεν αποτελεί προς το παρόν μια από τις βασικές ανησυχίες για τη «σταθερότητα».
Πέμπτη 25 Μάη 2017
