Η συμφωνία της κυβέρνησης με το κουαρτέτο όχι μόνο δεν συνιστά επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων ή κάποιων στοιχείων όπως η «επεκτασιμότητα» των συμβάσεων και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, αλλά κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Συγκεκριμένα, επεκτείνει τουλάχιστον μέχρι το τέλος του τρίτου μνημονίου (Αύγουστος 2018) όλο το αντεργατικό καθεστώς που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια,
ενώ το ενισχύει και παραπέρα με την πλήρη απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων (βλέπε σχετικό θέμα).
Αν και η πλήρης εικόνα θα διαμορφωθεί με την κατάθεση των σχετικών διατάξεων τη βδομάδα που μπαίνει, από τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις προκύπτει ότι η κυβέρνηση αναμένεται να δεσμευτεί διά νόμου ότι δεν θα θίξει ούτε ένα «γιώτα» από το ισχύον αντεργατικό πλαίσιο, το οποίο θα διατηρηθεί στο ακέραιο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2018, όταν θα έχουν δημιουργηθεί καλύτεροι όροι για τις παραπέρα ανατροπές που βρίσκονται στα σκαριά και, μεταξύ άλλων, προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Σε ισχύ θα παραμείνουν οι διατάξεις για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, που μέσω και της θεσμοθέτησης των «Ενώσεων Προσώπων» έδωσαν στους καπιταλιστές τη δυνατότητα να παρακάμπτουν τις κλαδικές συμβάσεις και να επιβάλλουν μισθούς στο ύψος της κουτσουρεμένης ΕΓΣΣΕ και ατομικές συμβάσεις με τους χειρότερους όρους.
Διατηρείται, επίσης, όλο το αντεργατικό πλαίσιο για τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, δηλαδή η αναστολή της υποχρεωτικότητας και επεκτασιμότητας Συλλογικών Συμβάσεων, η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, το πάγωμα των «τριετιών» και όλης της προϋπηρεσίας ενός εργαζόμενου, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί το 2012, η κατάργηση επιδομάτων κ.λπ.
Κυριακή 7 Μάη 2017
