τις λαϊκές μάζες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, ιδιωτικούς και δημοσίους υπαλλήλους, αγρότες, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αρχικά σαν νέα πολύφερνη νύφη την περιέφεραν δεξιά κι αριστερά και την παρουσίαζαν σαν την προοπτική της Ελλάδας να αντικρίσει και να συνεργαστεί (επί ίσοις όροις) με τα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη και όχι μόνο. Πολλοί εξαπατήθηκαν (κι εγώ επίσης) γιατί υπερίσχυσε το συναίσθημα της λογικής. Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι και εναντιώθηκε εξ αρχής στην ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, νυν ΕΕ, και λοιδορήθηκε γι' αυτό ως παλαιολιθικό, οπισθοδρομικό και δύσκαμπτο, που έμελε στη συνέχεια να επαληθευτεί από τη σημερινή πραγματικότητα. Υπήρχαν βέβαια και τα συνθήματα του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ του Α.Γ. Παπανδρέου και άλλων δήθεν προοδευτικών σχημάτων (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και άλλα παρόμοια) τα οποία έμελε να μένουν μόνο συνθήματα, μόνο για να εκτονώνεται η όποια δυναμική του κόσμου, στις λέξεις.
Ανάμεσα στα τόσα πολλά και καλά που μας έταξαν ήταν και η υπεράσπιση των συνόρων μας. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα της ΕΕ μας είπαν. Χαρωποί όλοι μας πιστέψαμε ότι θα άλλαζαν οι συσχετισμοί δυνάμεων, θα μειώνονταν τα κονδύλια των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τα κεφάλαια αυτά θα πήγαιναν προς ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας, υγείας, παιδείας… Λάθος! Και το λάθος αυτό το βιώσαμε και το βιώνουμε. Γνωρίζουμε πολλοί ότι οι αγορές των στρατιωτικών εξοπλισμών δεν είναι τις περισσότερες φορές πραγματικές αμυντικές απαιτήσεις, αλλά τα «λαδώματα» στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Πόσοι άραγε από τους «αναγκαίους» αυτούς εξοπλισμούς δεν τέθηκαν ποτέ εν λειτουργία και υποβαθμίστηκαν χωρίς ποτέ να αξιοποιηθούν, παρά μόνο για την επίδειξή τους κατά τις παρελάσεις εθνικών εορτών; Ας μη κοροϊδευόμαστε λοιπόν, γιατί και οι «γκρίζες ζώνες» παραμένουν και το casus belli από μεριά της Τουρκίας και το Μακεδονικό από μεριά των Σκοπίων και το Κυπριακό και πλείστα άλλα θέματα που θα μπορούσα να αναφέρω, στα οποία η ΕΕ δεν βοηθά στην επίλυσή τους, αλλά τεχνηέντως φροντίζει να τα συντηρεί και επιπροσθέτως να δημιουργεί νέα.
Ας σκεφτούμε λίγο νηφάλια και ας δούμε τι είναι αυτά που μας έταξαν και τελικά τι είναι αυτό που ζούμε και πρόκειται να ζήσουμε. Την περιχαράκωση των εργασιακών σχέσεων, την κατακρήμνιση των εργατικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα ή μήπως καλύτερα το χάρισμα του εθνικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο, τα οποία ενώ μας κληροδοτήθηκαν μέσα από αγώνες, αίμα, κόπο και μόχθο, τα παραχωρούμε αμαχητί. Φίλες και φίλοι ας δώσουμε ένα τέλος σε όλα τα ψευτοδιλήμματα τα οποία θέλουν να μας δημιουργήσουν, γιατί είναι πλέον ξεκάθαρο. Η ψήφος μας στο ΚΚΕ, στο μόνο κόμμα με ξεκάθαρη και συνεπή στάση όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς κολωτούμπες και λαϊκισμούς, είναι κάτι το οποίο οφείλουμε στους εαυτούς μας, μα πολύ περισσότερο στα παιδιά και τα εγγόνια μας…
Του Χρήστου Βασιλειάδη, Επισμηναγού ε.α.
